فلوریان زلر برای علاقه‌مندان سینما و دنبال‌کنندگان فیلم‌های اسکاری، نامی آشناست؛ نویسنده و کارگردان فیلم «پدر» (۲۰۲۰) بر اساس نمایشنامه‌ای به همین نام از نویسنده، فیلمی که دو مجسمه اسکار را برای بهترین فیلمنامه اقتباسی و بهترین بازیگر نقش اول مرد (آنتونی هاپکینیز)، به دست آورد. اما زلر پیش ازکارگردانی اولین فیلمش، به عنوان یک
اما حالا، شوق و انتظار برای تماشای تلویزیون وطنی بماند، حتی تماشای همین برش چند دقیقه‌ای از برنامه‌هایی که به مدد سوتی‌های پی در پی مجریان و مهمانان این برنامه‌ها در فضای مجازی هم‌رسانی می‌شود هم خارج از تحمل است. سطح اجرای مسابقه‌ها و شوهای تلویزیونی از مجریان توانمندی همچون مرحوم منوچهر نوذری با آن
اما حالا، شوق و انتظار برای تماشای تلویزیون وطنی بماند، حتی تماشای همین برش چند دقیقه‌ای از برنامه‌هایی که به مدد سوتی‌های پی در پی مجریان و مهمانان این برنامه‌ها در فضای مجازی هم‌رسانی می‌شود هم خارج از تحمل است. سطح اجرای مسابقه‌ها و شوهای تلویزیونی از مجریان توانمندی همچون مرحوم منوچهر نوذری با آن
در یکی دو نوبت این آتشباری تا شب‌های عید نوروز و بعد از آن هم ادامه داشت. وضعیت غریبی بود حتی چند ساعت قبل از تحویل سال هم صدای آژیر قرمز از رادیو و تلویزیون در میان جریان زندگی برای تدارک تحویل سال نو در شهر می‌پیچید، در فاصله آژیر قرمز و سفید و در
خبر تعطیلی سینما عصر جدید، شاید در واقعیت یک امر گریزناپذیر باشد، چرا که سالن سینما قبل از هر چیز به عنوان یک کسب و کار اقتصادی باید موازنه دخل و خرجش برای صاحبش برقرار باشد تا بماند. اما جایی مثل سینما عصر جدید برای نسل جوان دهه شصت و هفتاد شمسی، تنها یک سالن
چرا باید در آستانه چهل‌سالگی جشنواره فیلم فجر، نوستالژی دوره‌های اولیه و میانی، شور و شوق، حال و هوا و گرمای آن دوره‌ها را داشته باشیم؟ (جشنواره فیلم فجر در حال و هوای دوم خرداد) ، چرا این همه حسرت؟ این‌قدر یادش بخیر، حتی دیالوگی که در شروع به آن اشاره شد هم بی اختیار
اما هر دو طرف یک وجه مشترک دارند؛ همرزمان دیروز که امروز راه‌شان پس از بازگشت از میدان جنگ از هم جدا شده است، یکی در زیر زمین آجری، عبا بر دوش به‌ظاهر فارغ از همه‌جا حافظ و مولانا می‌خواند و دیگری پای در رکاب سیاست گذاشته و به معاونت هم قانع نیست و رویای
