۱۱۵ سال قبل پیکرهای بی‌جان دو روزنامه‌نگار پشت دروازه‌های طهران رها شد؛ اشخاصی که این روزها از آنها با عنوان «شهدای قلم مشروطه» یاد می‌شود، اما هنوز کمتر کسی می‌داند کسانی که تلاش کردند با روایت‌هایشان جریان استبداد و پیروزی بر آن را به نسل‌های بعد منتقل کنند حالا در مقبره‌ای بی‌نام و نشان، در
داستانِ فراموش شده آرامگاه شهدای قلم دوران مشروطه آن‌هم در یکی از نقاط پرتردد تهران از اواسط دهه ۸۰ و با ثبت در فهرست آثار ملی بر سرزبان‌ها افتاد و پس از چند سال مورد مرمت قرار گرفت. آرامگاهی فراموش شده که شاید این روزها تنها مراجعین بیمارستان لقمان بتوانند از بیرون، نظاره‌گر سرستون‌های آن
مشکلات ایمنی و آتش‌نشانی، بدهکاری میلیاردی بیمه‌ها، کمبود نیرو، بدهکاری بیمارستان به شرکت‌های تجهیزات پزشکی و … این روزها فصل مشترک چالش‌های اکثر بیمارستان‌های قدیمی کشور از جمله بیمارستان لقمان است. البته این مشکلات هنوز نتوانسته سبب توقف در ارائه خدمات این مرکز درمانی شود اما به اذعان مدیریت فعلی آن، لازم است تا توجه
محمدحسین لقمان ادهم (لقمان‌الدوله) ملقب به «فخرالاطبا» فرزند میرزا زین‌العابدین لقمان الممالک بود که سال ۱۲۵۸ خورشیدی (۱۴۴ سال قبل) متولد شد؛ پزشکی که با نگاهی به شجره‌نامه خانوادگی او، می‌بینیم شغلی میراثی را برای خود برگزیده است؛ چراکه پدر، پدربزرگ و پدرِ پدربزرگ او و البته خود وی نیز از پزشکان دربار قاجار و
رییس بخش مسمومین بیمارستان لقمان حکیم با اشاره به این که شوینده‌ها حاوی گازهایی هستند که به‌خودی خود برای دستگاه تنفسی مضر است، گفت: مخلوط کردن شوینده‌ها با هم باعث واکنش و تولید گازهای بسیار مضرتر می‌شود، این ترکیبات سمی منجر به مسمومیت شدید می‌شود. به گزارش هوشمند نیوز، دکتر شاهین شادنیا با بیان این‌که با
