یکی از مؤلفههای کلیدی در بیشتر داستانهای علمی تخیلی پیرامون سفر در زمان، عنصر کنترل زمان است که آشفتگی در اجرای آن منجر به از دست دادن خود کنترل میشود. برای بهتر شدن فهم موضوع بیان این مثال خوب است که سازندگان آثار علمی تخیلی یکی از معدود عناصر تغییرناپذیر زندگی یعنی جریان بی وقفه
فیلم بی همه چیز در رسانهها به عنوان یکی از بهترین فیلمهای جشنواره فیلم فجر امسال معرفی میشد اما ضعفهای خندهدار و ناامیدکننده این فیلم نشان میدهد که احتمالا با یکی از بیکیفیتترین فجرهای چند سال اخیر طرف هستیم. سینمای بی همه چیز داستان فیلم بی همه چیز در روستایی در دوران قبل از انقلاب
فیلم زالاوا به عنوان تنها فیلم کمدی وحشت جشنواره فیلم فجر ۹۹ نه آنقدر ترسناک است که از تماشای آن وحشت کنید و نه آنقدر کمدی میشود که از خنده رودهبر شوید. این فیلم نود دقیقهای که بدش نمیآید به عاشقانهای تراژدیک یا درامی تاریخی هم تبدیل شود، آش عجیبی به نظر میرسد که شوری
فیلم تک تیرانداز اگر بدترین، بدساختترین، بیهدفترین، مضحکترین، تخیلیترین و ناامیدکنندهترین فیلم حوزه دفاع مقدس نباشد بدون هیچ تردیدی یکی از بدترینهای این ژانر لقب میگیرد. فیلمی که بدون شخصیتپردازی و داستانسرایی با مجموعهای از مصنوعیترین و کلیشهایترین بازیها به یک افتضاح تمامعیار تبدیل میشود. با ویجیاتو برای نقد فیلمی که بیشتر از آنکه یاد
ژاپن و کره جنوبی تنها کشورهای آسیایی نیستند که دست به ساخت فیلمهای ترسناک میزنند. دیگر کشورهای آسیایی نیز فیلمهای ترسناک قوی و جذابی در کارنامه سینمایی خود دارند. در رقابت ساخت فیلمهای ژانر وحشت با موضوع دیوهای مونث موبلند، هالیوود دربرابر سینمای آسیا هیچ شانسی برای برد ندارد. درصنعت سینما عموما هیچ کشوری در
قبل از اینکه جهان غرب درگیر جنگ جهانی دوم شود، چین درگیر جنگی سخت، طولانی و مرگبار علیه ارتش شاهنشاهی و متجاوز ژاپن بود. حالا فیلم هشتصد ساخته فیلمساز تحسین شده «Guan Hu» که در کارنامه خود اثر تحسین شده آقای شش (Mr. Six) را دارد، ما را به عمق نبرد شانگهای در سال 1937
فیلم درمانی به عنوان یکی از زیر مجموعههای مهم هنر درمانی جایگاه ویژهای میان روانپزشکان و روانشناسان دنیا دارد؛ این موضوع به قدری جدی شده که در کشورهای مختلف دنیا از بعضی فیلمها به عنوان داروی روانی یاد میکنند و آنها را عاملی برای بهبود وضعیت روحی افراد میدانند. ما در ویجیاتو برای کسانی که
از آن دسته افرادی هستید که سریال آقازاده را به خاطر گذر از خط قرمزهای سیاسی دوست داشتید و شعارهای زمخت داخل سریال را دوست داشتید؟ پس یقینا از فیلم «دیدن این فیلم جرم است» خوشتان میاید، اثری که آنقدر عوامل فیلم با مضامین مطرح شده در فیلمشان حال کردهاند که نام فیلم را یک
فیلمها این قدرت را دارند که ما را با افراد و داستانهایی آشنا کنند که در غیر این صورت ممکن است خودمان با آنها روبرو نشویم. حالا فیلم سرزمین آوارهها یا عشایر مصداق بارز همین جمله است. فیلم Nomadland ما را به جامعه عشایری عمدتاً ناشناختهای منتقل میکند، افرادی که روزهای زندگی خود را در
برخی از تماشاگران فیلم Shadow in the Cloud آن را یک اثر احمقانه میخوانند که اکشن آبکی و نهچندان درست و درمانی دارد. در اینکه Shadow in the Cloud یک فیلم جنون آمیز است شکی نیست اما مفاهیم فمنیسمی پس پرده فیلم به تک تک لحظات آن معنا میبخشد و کارگردان (که نویسنده فیلمنامه هم
