ابوالفضل خدائی ـ ماهان نوروزپور: تحریمهای آمریکا علیه ایران، سالهاست که هر روز تن اقتصاد ایران را نحیفتر و بیمارتر از قبل میکند. با وجود مزیت های ژئوپلیتیکی و منابع طبیعی سرشار در کشور، تحریمها اجازه استفاده و بهره برداری از ظرفیتها را به ایران نمیدهد. دولت سیزدهم با سیاست نگاه به شرق به سمت
استفاده از ظرفیت چهرهها، کارشناسان، نهادها و اندیشکدههای شناخته شده برای شکلگیری گفتگوهای سازنده و انتقادی در کنار دیپلماسی رسمی میان دولتها، فرآیندی مرسوم و متداول در عرصه بینالمللی است. دولتها نه تنها مانع حضور نخبگان غیردولتی در پلتفرمهای بینالمللی نمیشوند بلکه بصورت آشکار نیز از آنها حمایت مادی و معنوی میکنند تا در فرآیندهای
عبارت بیانیه آمریکایی-عربی چنین است: «وزیران بر حمایت خود از فراخوان (call) امارات متحده عربی برای دستیابی به یک راهحل مسالمتآمیز برای مناقشه (dispute) بر سر جزایر سهگانه تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی از طریق مذاکرات دوجانبه یا دیوان بینالمللی دادگستری براساس قواعد حقوق بینالملل ازجمله منشور سازمان ملل تأکید کردند». البته این فعلا