Luckbox به آنی دوک نزدیک می شود

این گفتگو برای سبک و اختصار کمی ویرایش شد.

یوشما از پوکر حرفه ای به آموزش و سخنرانی در مورد روانشناسی رفتاری چرخیدتصمیم گیری. آن تغییر چگونه رخ داد؟

مردم از کلمه “pivot” در رابطه با من کمی استفاده کرده اند. من از کلمه “ترک” استفاده خواهم کرد. من همیشه کارها را ترک می کنم. “Pivot” یک تعبیر است زیرا ما فکر می کنیم که ترک منفی است. ترک کردن بخش بسیار ضروری پوکر است. مردم در مورد پرخاشگری به عنوان یک تفاوت تعیین کننده بین بازیکنان بزرگ پوکر و بازیکنان متوسط ​​صحبت می کنند. اما تفاوت بزرگ در واقع ترک رفتار است.

آیا بازیکنان حرفه ای پوکر بیشتر از آماتورها ترک می کنند؟

بازیکنان پوکر آماتور بیش از 50 درصد از ترکیبات دو کارته (سوراخ) را که به آنها داده می شود بازی می کنند، در حالی که بازیکنان بزرگ بین 15 تا 25 درصد بازی می کنند. بنابراین معنی آن این است که افراد حرفه ای خیلی زودتر و خیلی بیشتر دست از کار می کشند. خیلی خوشحالم که می گویم خیلی چیزها را در زندگی ام رها کرده ام.

برخی افراد باید در ترک سیگار بهتر از دیگران باشند.

یکی از اصول ترک عالی بودن این است که درک کنید همیشه می خواهید در حال کاوش باشید، نه فقط بهره برداری. این در روش تئوری بازی، «استثمار» یا «الگوریتم‌هایی برای زندگی کردن» است. این بدان معنی است که شما یک کار خوب دارید و بنابراین آن را انجام می دهید. اما بسیار مهم است که در طول زندگی خود، سایر خطوط پرس و جو را باز کنید. بنابراین آنچه به نظر می رسد رفتارهای ترک زیاد است، در واقع بالا بردن برخی چیزها است که در حال بررسی آنها بودم و محروم کردن چیزهایی که از آنها سوء استفاده می کردم. من بین رشته هایی که همیشه باز دارم حرکت می کنم.

آیا وقتی ترک می کنید چیزی را از دست می دهید؟

خبر خوب این است که می توانید به کارهایی که ترک کرده اید بازگردید، که خوب است. من به عنوان یک دانشگاهی شروع کردم، جایی که اکنون دوباره به آن رسیده ام.

و شما در این میان پوکر بازی می کردید؟

من پنج سال دکتری گذراندم. کار در پن و در طول دو سال گذشته، من کمی پوکر بازی کردم که اکتشافی بود. من با برادرم، هوارد لدرر، که قهرمان جهان بود، بازی می‌کردم. یه جورهایی بامزه بود. او مرا به تعطیلات می برد بیرون و من گاهی پشت سرش می نشستم یا خودم کمی بازی می کردم.

سپس در پایان تحصیلات تکمیلی مریض شدم که مجبورم کرد مرخصی بگیرم. در آن سال، من بازی پوکر را شروع کردم و واقعاً آن را دوست داشتم. بنابراین دانشگاه را ترک کردم.

عموم مردم شما را با پوکر می شناسند.

مدت زمانی که من به طور انحصاری پوکر بازی می کردم در واقع فقط هشت سال بود. این چیزی نیست که مردم بدانند، زیرا شخصیت من به عنوان یک بازیکن پوکر بود.

چگونه از پوکر به یک مربی و مشاور در زمینه رفتار شناختی و ریسک پذیری تبدیل شدید؟

در سال 2002، یک صندوق تامینی از من خواسته شد تا با معامله گران گزینه های آنها در مورد اینکه چگونه پوکر ممکن است افکار آنها را در مورد ریسک آگاه کند صحبت کنم. چیزی که من در دوره تحصیلات تکمیلی مطالعه می کردم، یادگیری در شرایط عدم اطمینان بود.

بنابراین، من در مورد مدیریت ریسک از نظر معیار کلی یا چیز دیگری صحبت نکردم.من در مورد راهی صحبت کردم که مسیری که با ضرر و زیان در آن قرار دارید می تواند نگرش ریسک شما را مخدوش کند.

از حرفه نویسندگی خود برایمان بگویید.

در سال 2012، پوکر را کنار گذاشتم تا تمام وقت روی علوم شناختی تمرکز کنم. من چند کتاب در مورد پوکر نوشته بودم، اما واقعاً می‌خواستم کتاب‌هایی را بنویسم که در نهایت نوشتم. فکر می کردم یک کتاب در من است، اما بعد از نوشتن فکر کردن در Bets به نوشتن ادامه دادم چگونه تصمیم بگیریم. اکنون، من این کتاب جدید را در حدود یک سال دیگر منتشر کرده ام.

الان تو دانشگاه هستی

در وارتون، من با موریس شوایتزر کلاسی را رهبری می‌کنم، و با بارب ملرز و فیل تتلاک که در آنجا روی پروژه قضاوت خوب کار می‌کنند که ابرپیش‌بینی‌کنندگان را شناسایی و آموزش می‌دهد، تعامل دارم. من نقطه شیرین چیزهایی را پیدا کرده ام که برایم جالب است و مرا به چالش می کشد تا متفکر دقیق تر و بهتری شوم.

عنصر مشترک تصمیم گیری بهتر خواهد بود؟

رشته ای که از همه آن عبور می کند، تصمیم گیری در شرایط عدم قطعیت است. اگر عدم قطعیت وجود نداشت، با سوگیری شناختی مشکلی نداشتیم. اگر همه چیز را به طور قطع می دانستیم، اگر چیزی به نام قضاوت ذهنی وجود نداشت، اگر دنیا واقعاً برای ما روشن بود، این مسائل را به یک شکل نداشتیم.

تعامل بین دو شکل عدم اطمینان – شانس و اطلاعات پنهان – سر و صدای زیادی ایجاد می کند و تلاش برای دستیابی به هر نوع قضاوت خوب را واقعاً خسته کننده می کند. این همان مشکلی است که شما در هنگام بازی پوکر در حال زندگی و تنفس هستید. من این مشکلات غیرقابل حل را دوست دارم، جایی که شما برخی چیزها را از آن جدا می کنید اما واقعاً هرگز به هسته اصلی نمی رسید.

پوکر واقعاً همین است. شما می توانید در آن بهتر شوید، اما نمی توانید بازی را حل کنید. خیلی سخت است، حداقل برای یک انسان.

به معامله‌گران گزینه‌ها در مورد اینکه چگونه پوکر می‌تواند به آنها کمک کند در مورد ریسک‌ها بهتر فکر کنند، چه می‌گویید؟

زمانی که احساس می کنیم در وضعیت قرمز قرار داریم، رفتار ما با ریسک عمیقی همراه است. نگرش ریسک ما زمانی تغییر می کند که انبوهی از پول را در یک خانه یا مقداری زمان برای یک رابطه قرار می دهیم – یا حتی زمانی که در صف ایستاده ایم.

اگر یک بازیکن پوکری دارید که پشت میز نشسته و می بازد، او برای رفتن به یک قرار شام متوقف نمی شود. چیزی نیست که آنها را از صندلی خود خارج کند. اگر دقیقاً همان بازیکن برنده است و شما پیشنهاد می‌کنید برای شام بیرون بروید، مثل این است که فلش از روی میز بلند می‌شود. چیزی که این نشان می‌دهد این است که نگرش‌های ریسک شما با مسیری که در آن قرار دارید، تحریف می‌شود.

این در مورد برد یا باخت در یک دوره زمانی طولانی نیست. این در مورد اتفاقی است که اخیراً برای شما رخ داده است. ما زمانی که در سود هستیم بسیار ریسک گریز و زمانی که در زیان هستیم بسیار ریسک پذیر می شویم.

این خوب نیست.

حتی بدتر هم می‌شود، زیرا نوسانات را تا حدی بالا می‌بریم که به ما اجازه می‌دهد به یک اندازه برسیم. این در معاملات گزینه ها صادق است و در پوکر نیز صادق است. در پوکر، اگر من ریزش کنم، یک خط نوسان بالاتر به دست می‌برم تا زمانی که فولد کنم، که نوسانات من را به صفر می‌رساند. ما یک انتخاب داریم که چقدر می‌خواهیم شرط‌بندی کنیم – چقدر می‌خواهیم بازی کنیم.

هرچه دست های بیشتری بازی کنید، نوسانات خود را بیشتر می کنید. بنابراین، اگر احساس کنیم ضرر بزرگی در کتاب‌ها داریم، در واقع شروع به کاهش نوسانات خود خواهیم کرد. اگر بازی‌ای که انجام می‌دهیم به اندازه کافی بزرگ نباشد، زیرا به دلیل اندازه شرط‌بندی‌ها محدود شده‌ایم، به یک بازی بزرگ‌تر می‌رویم تا ریسک کافی داشته باشیم که از نظر تئوری بتوانیم پول خود را پس بگیریم. و اگر در دسترس نباشدبه ما، سپس شما افرادی را دریافت می کنید که به گودال می روند، که امکان خطر نامحدود را فراهم می کند.

آیا این نظریه چشم انداز است؟

بله، این بخشی از تئوری چشم انداز است و من نسخه ساده آن را به شما ارائه می کنم. 100 دلار به من بدهکار هستی آیا می خواهید دو برابر کنید یا هیچ؟ یا 100 دلار به شما بدهکارم. آیا می خواهید دو برابر کنید یا هیچ؟ اکنون احتمالاً همه این شهود را دارند که وقتی 100 دلار کاهش می‌دهید کاملاً در حال تلنگر هستید، اما وقتی که بالا می‌روید تلنگر نمی‌زنید.

بنابراین من می گویم که شما 100 دلار پایین آورده اید و اگر تلنگر بزنید و ببازید، 220 دلار به من بدهکار خواهید بود. اما اگر برنده شوید، به صفر خواهید رسید. بنابراین اکنون شما به من 10 دلار برای فرصت تلنگر پرداخت می کنید و می گویید بله. شما برای فرصت قمار به من پول می دهید.

حالا جالب اینجاست که اگر من 100 دلار به شما بدهکارم، و شما بپرسید که آیا می خواهم دوبرابر کنم یا هیچ. اما کمی بهتر از این است. اگر برنده شوم به 220 دلار می رسم. اگه ببازم به صفر میرسم مردم می گویند نه. پس الان 10 دلار به من می پردازی نه ریسک کردن این فوق‌العاده غیرمنطقی است، و این همان چیزی است که به نظریه چشم‌انداز تبدیل شد.

این در موقعیت‌های مختلف اتفاق می‌افتد – مثلاً چه انتخاب‌هایی از نظر بازی در یک بازی فوتبال وجود دارد؟ چقدر پایین هستی؟ آیا چند پاس 30 قدمی دیوانه وار پرتاب می کنید یا توپ را می دوید؟ بدیهی است که این نمایشنامه ها دارای ریسک های متفاوتی هستند، اما دستاوردهای متفاوتی نیز دارند.

تئوری چشم انداز چگونه برای سرمایه گذاری کاربرد دارد؟

شما باید هر دلار را با یک امید مثبت سرمایه گذاری کنید، و من فقط نشان دادم که این کار را نمی کنید. شما فقط برای این حسابداری عجیب و غریب که تلاش می کنید کوتاه مدت به دست آورید، روی انتظارات منفی سرمایه گذاری خواهید کرد. این رفتاری نیست که بخواهیم ببینیم، اما همیشه آن را می بینیم. و بنابراین اولین صحبتی که من انجام دادم در مورد آن موضوع بود.

شما گفته اید که مردم تمایل دارند تصمیمات را در صورت کارآمدی خوب و در صورت عدم موفقیت بد در نظر بگیرند.

ما این شهود را داریم که از تجربه یاد می گیریم. اینطوری میفهمی که به اجاق داغ دست نزنی. اوه، که می سوزد!

مشکل این است که وقتی در شرایط عدم اطمینان تصمیم می گیریم، دشوار است که به گذشته نگاه کنیم و سعی کنیم بفهمیم چرا اتفاقی افتاده است. آیا عمدتاً به دلیل مهارت بود – به عبارت دیگر، به دلیل تصمیمی که گرفتیم؟ یا عمدتاً به دلیل چیزهایی بود که خارج از کنترل ما بود، که می تواند اطلاعاتی باشد که برای ما ناشناخته بود یا فقط بدشانسی است؟ یا فقط خوش شانس باشید، بسته به نتیجه. مشکل این است که وقتی به گذشته نگاه می کنیم، تصمیمات ما شفاف نیست.

وقتی رفتار را بر اساس نتایج تغییر می دهیم، به آن «نتیجه» می گویند. در ادبیات شناختی به آن “سوگیری نتیجه” می گویند، اما من “نتیجه” را بیشتر دوست دارم زیرا نام شهودی تری است. اگر من بدانم که یک موقعیت چگونه رقم خورد – زیرا می توانم آن را به وضوح ببینم – می توانم کیفیت نتیجه را قضاوت کنم. و سپس کیفیت نتیجه را جایگزین کیفیت خود تصمیم می کنید.

اما برای درک واقعی کیفیت یک تصمیم، باید به ریاضیات زیادی فکر کنیم. برای اینکه بتوانیم احتمال شاخه های مختلف درخت تصمیم را درک کنیم، باید نرخ های پایه را برای یک چیز بدانیم.

آیا سرمایه گذاران باید نرخ های پایه را درک کنند؟

اکثر مردم احتمالاً از اصطلاح “ضریب های پایه” استفاده نمی کنند، اما می توانند بگویند که در یک موقعیت خاص چند وقت یکبار توپ رهگیری می شود. همه ما احساس می‌کنیم که وقتی شنود می‌شود، یک تماس وحشتناک بود. و همه ما می دانیم که این یک تماس عالی بود وقتی که تاچ داون برنده بازی بود. و وقتی ناقص است به هیچ چیز فکر نمی کنیم.

این مشکلی است که ما به عنوان تصمیم گیرندگان داریم. ما از یک تکرار برای تعیین کیفیت یک تصمیم استفاده می کنیم. این تعویض بسیار بدی است که ما انجام می دهیم. در واقع، این بدترین خطای شناختی است که ما به عنوان انسان مرتکب می شویم، زیرا ما را از یادگیری باز می دارد.

آنی دوک در سال 2004 در مسابقات قهرمانی مسابقات جهانی پوکر قهرمان شد و در مسابقات قهرمانی پوکر ملی هدز آپ در سال 2010 پیروز شد. او کتاب های آموزشی برای بازیکنان پوکر و دو کتاب در مورد تصمیم گیری نوشته است. او یک مهمان مکرر در پادکست ساعت سرمایه گذار بوده و در مدرسه وارتون دانشگاه پنسیلوانیا تدریس می کند.

در ابتدا در مجله Luckbox منتشر شد. اشتراک رایگان در getluckbox.com/dailyfx