تاکنون بارها و بارها این جمله آشنا را در باره بسیاری از فیلمهای سینمایی شنیدهایم:«خواسته و دیدگاه کارگردان در فیلم به خاطر دخالت استودیو دستخوش تغییر شد.» دخالت استودیو سازنده فیلمها در کار کارگردان و فرآیند تولید اصلا اتفاق جدیدی نیست. خیلیها با این موضوع کنار آمده و این شرایط را میپذیرند، اما برخی دیگر
قسمت پنجم سریال قورباغه بدون مطرحکردن هیچ پاسخی برای پرسشهایی که در چهار اپیزود ابتدایی مطرح کرده، تصمیم میگیرد سیل جدیدی از حدس و گمانهای تردیدآمیز را به سمت تماشاگرش شلیک کند. اگرچه نتیجهکار هیجانانگیز و خیرهکننده به نظر میرسد اما در نهایت کلاف پیچیدهای که سریال ایجاد کرده را بازنشدنیتر از قبل میکند. با
فیلمها و مجموعههای تلویزیونی تولید شده در طی همهگیری COVID-19 تاکنون کیسهای مخلوط از تصورات بودهاند. برای مثال آثاری چون «Songbird» یا «Death to 2020» سعی کردهاند از باب بیماری کرونا به ژانرهای علمی تخیلی و البته مُستَنَدنَما (نوعی از فیلم یا مجموعه تلویزیونی مستند است که رویدادهای خیالی و پندارین را در قالب یک
سریال مردگان متحرک یکی از بهترین سریالهای چندسال اخیر بوده و با وجود افت قابل توجهش در فصلهای میانی، توانست مخاطبان خود را پای سریال نگه دارد. یکی از مهمترین دلایل محبوبیت این سریال وجود شخصیت جذاب ریک گرایمز است؛ در ادامه با تحلیل شخصیت ریک گرایمز همراه ویجیاتو بمانید. اساسیترین ویژگی شخصیت ریک، توانایی