پرونده‌ خرمدین‌ها در تاریخ حوادث ایران

این روزنامه‌نگار پیشکسوت در گفت‌وگویی درباره این‌که آیا در دوران روزنامه‌نگاری خود پرونده‌ای مشابه قتل خانوادگی خرمدین‌ها را که به این شدت اذهان عمومی را نگران و مضطرب کرده باشد، دیده است، می‌گوید: «نمونه‌ بارزی که به یاد دارم مربوط به بیش از ۵۰ سال پیش است. در آن پرونده، مردی حدودا ۵۰ ساله در طی چند ماه، پنج مرد را با برنامه‌ریزی کامل به خانه دعوت کرد و بعد از بیهوش کردن، آنها را به قتل رساند، جنازه‌هایشان را مثله کرد و به دور انداخت.»

او ادامه می‌دهد: «مرد قاتل بر این باور بود که هر یک از این پنج مرد با زنش رابطه نامشروع داشتند و به همین دلیل دست به قتل آنها زد. وجه اشتراک این پرونده با پرونده قتل خانواده خرمدین‌ها در این است که هر دو نفر با برنامه‌ریزی قتل‌ها را انجام دادند، از نظر سلامت روانی مشکلی نداشتند و هیچ‌یک نیز اظهار پشیمانی نکردند.»

بلوری یادآور می‌شود: «جالب است که آن زمان و در پرونده قدیمی نیز مقام‌های قضایی بر این باور بودند که با توجه به این‌که قتل‌ها برنامه‌ریزی شده بوده است، حکم مجرم حتما اعدام است که اعدام هم شد؛ اما همان زمان برخی از روان‌شناسان عنوان کرده بودند که درست که تمام تصمیمات به صورت منطقی گرفته شده است، اما باید این نکته را در نظر داشت که استدلال فرد قاتل برای ارتکاب به جرم بر اساس اوهام بوده است. »

او خاطرنشان می‌کند: «در پرونده قتل خانواده خرمدین نیز باید همین نکته را در نظر داشت. آن هم با توجه به اینکه شاگردان بابک خرمدین تاکید می‌کنند که او استادی محترم و نجیب بوده است. درست است که پدر و مادر کاملا برنامه‌ریزی شده دست به قتل زده‌اند، اما استدلال آنها بر اساس اوهام است. بنابراین پیشنهاد می‌کنم که در اعلام حکم قطعی این دو نفر کمی درنگ شود تا روان‌شناسان بتوانند کاملا به این موضوع بپردازند و زوایای پنهان ماجرا را مورد بررسی قرار بدهند.»

بلوری همچنین در پاسخ به این پرسش که آیا در پوشش خبری اخبار حوادث اینچنین لازم است که تمام جزئیات توسط رسانه‌ها منتشر شود، می‌گوید: «البته که همیشه باید تمام حقایق را نوشت، اما واقعا لازم نیست که به جزئیات ناراحت‌کننده نیز پرداخته شود و رسانه‌ها باید در بیان برخی جزئیات پرونده با دقت نظر بیشتری عمل کنند. در واقع اخبار قتل‌های اینچنینی باید حتما بر اساس نظرات روان‌شناسان منتشر شود تا منجر به افزایش بیهوده اضطراب عمومی نشود؛ مخصوصا در زمانه‌ای که مردم، خودشان به سبب مشکلات اقتصادی و شیوع ویروس کرونا، گرفتار مشکلات زیادی هستند.»

۵۷۵۷