فراتر از مرزها – پرده برداری از پتانسیل بلاک چین در یک بحران

بحران یک معلم بی رحم است. می تواند ما را در شکنندگی مشترکمان به هم نزدیک کند، اما به طور متناقض می تواند ما را از انسانیت مشترکمان نیز دور کند. در مواقع بحران بزرگ، نهادها و ساختارهای جامعه که قرار است از ما محافظت و حمایت کنند، ممکن است دچار پیچ خوردگی، فاسد یا ناتوان شوند – و گاهی اوقات، همان چیزهایی که ما را انسان می‌سازند می‌توانند در غیرانسانی‌زدایی جمعی ما نقش داشته باشند.

در سوریه، فعالیت‌های سیاسی من زمینه‌ای شد تا از ابتدایی‌ترین شکل‌های هویت خود محروم شوم. من به عنوان وسیله ای برای سرکوب سیاسی بازداشت و شکنجه شدم. ادامه تحصیل من به زور متوقف شد و هر ظاهری از اثبات وجودم از بین رفت. و من، همراه با میلیون‌ها نفر دیگر مثل من، باید از این واقعیت فرار می‌کردم. قاچاق کردن خودم از مرزها برای پناه بردن به کشوری دیگر – جایی که باید از صفر شروع می کردم: تشکیل پرونده در دفاتر برای اسناد هویتی جدید، درخواست دسترسی به حساب بانکی، محل سکونت، و تمام موارد دیگری که نیاز دارید. دارند تا در جامعه مدرن به عنوان یک انسان شناخته شوند.

بحران به عنوان کاتالیزور برای تغییر بی سابقه

برای بیش از یک دهه کار در بخش کمک و توسعه بین‌المللی، با چند سوال نگران‌کننده دست و پنجه نرم کرده‌ام: آیا سیستم‌های سنتی ما واقعاً برای پاسخگویی به بحران‌های بشردوستانه در مقیاس بزرگ مجهز هستند؟ آیا نهادهای قدرتمند و ثروتمند متعهد به محافظت از آسیب پذیرترین انسان های جهان هستند که واقعاً تمام تلاش خود را انجام می دهند؟ آیا می توانیم بهتر عمل کنیم؟ چگونه؟

از طریق کمک هزینه تحصیلی خود در بنیاد اتریوم، تحقیقاتی انجام داده‌ام و از نزدیک مشاهده کرده‌ام که پروتکل‌های بلاک چین عمومی مانند اتریوم بیش از یک نوآوری ساده هستند – برای افرادی که در بحران‌های بشردوستانه گرفتار شده‌اند – از سوریه گرفته تا میانمار، لبنان و فراتر از آن – جایی که درگیری‌ها و بحران‌ها وجود دارد. اعتماد به فناوری‌های بنیادی را از بین می‌برند و در جایی که رژیم‌های اقتدارگرا و ساختارهای قدرت متمرکز اعتماد جمعی به نهادها را متزلزل کرده‌اند، فناوری‌های نوظهور می‌توانند راه نجاتی در زمان رنج‌های غیرقابل تصور بشر باشند، و نشان‌دهنده نگاهی اجمالی به مدل آینده واکنش بحران بدون محدودیت مرزها و نهادها هستند. اینرسی

وقتی هر انحرافی به قیمت جان و اعتماد تمام می شود

حجم عظیم ثروت را تصور کنید که 31.3 میلیارد دلار است. این مقدار کل کمک های بشردوستانه بین المللی است که در سال 2021 تخصیص یافته است. از این مبلغ خیره کننده، تنها 1.2 درصد به سازمان های غیردولتی محلی در قالب کمک های مستقیم ارسال می شود. مابقی از طریق زنجیره ای از پیمانکاران فرعی، صندوق های جهانی و مؤسسات چند جانبه که مبالغ زیادی را صرف هزینه های عملیاتی می کنند، حرکت می کند. میلیون‌ها دلاری که قرار است برای تامین مواد غذایی یا پزشکی برای نیازمندان تامین شود، در نهایت برای اقلامی مانند تویوتا لندکروز سفید بکر، سفرهای کلاس تجاری به ژنو، یا فضاهای اداری پرهزینه در نزدیک‌ترین مرکز شهر تخصیص داده می‌شود. میلیون ها نفر دیگر به دلیل فساد، اتلاف و سوء مدیریت از دست می روند. این عدم تعادل واقعیتی سخت را آشکار می کند: منابعی که قرار است به عنوان راه نجاتی برای کسانی که درد دارند باشد، اغلب توسط همان ساختارهایی که برای کمک به آنها ایجاد شده اند، از بین می روند.

نمودار 1: چارچوب کلی کمک های خارجی

به عنوان فردی که سال‌ها صرف مدیریت میلیون‌ها کمک مالی به سوریه کرده است، من این چارچوب توسعه را فقط یک سیستم معیوب نمی‌دانم – این یک خیانت به اعتماد و هدر دادن منابع در مقیاس عظیم است. این سیستمی است که هر دلار را تا زمانی که به کسانی که نیاز مبرم دارند، تبدیل به قطره ای می کند.

واقعیت های کمک های بین المللی، از جمله و به ویژه برای سازمان هایی که مستقیماً با مردم در بحران کار می کنند، کاملاً شناخته شده است. متأسفانه، این سازمان ها اغلب هیچ جایگزینی نمی بینند. هدف تحقیق من برای بورسیه میلیارد بعدی کشف نگرش ها و باورهای سازمان های مدنی و سازمان های غیردولتی فعال در سوریه و عراق نسبت به فناوری بلاک چین بود – تا ببینم آیا فناوری تصور شده ممکن است مسیرهای جدیدی را برای حمایت باز کند. اینها سازمان هایی هستند که در زمینه های شدید کار می کنند. در محاصره مرگ، غفلت و دیکتاتوری خصمانه. آنها در شبکه های توزیع شده از داوطلبان مردمی کار می کنند و سازماندهی می کنند تا کار خود را در میان حملات هوایی، تحریم ها و انواع خطرات وجودی انجام دهند. ممکن است تصور شود که سازمان‌های بشردوستانه از فناوری‌های تمرکززدایی استفاده کنند.

تحقیقات من تصویر پیچیده تری را نشان داد. در اوایل سال 2022، تنها 61 درصد از 94 سازمان جامعه مدنی و سازمان غیردولتی که با آنها صحبت کردم، بلاک چین را جایگزینی امیدوارکننده برای حمایت های سنتی می دانستند. در میان سازمان هایی که پاسخ مثبت دادند، تنها 4 سازمان به طور فعال از آن در عملیات و کار خود استفاده می کردند. شک و تردید آنها عمیق بود. یک گفتگوی افشاگرانه را با رئیس یک سازمان غیردولتی مشهور به یاد می‌آورم که می‌ترسید ایجاد یک کیف پول متاماسک ممکن است آن‌ها را برای پلتفرم‌زدایی در خطوط لوله کمک مالی موجود خود از PayPal یا GoFundMe باز کند. او می‌ترسید که آزمایش ارزهای دیجیتال برای کمک‌های مالی، پرچم قرمزی را با مؤسسات بزرگی که NGO آن‌ها باید در جایگاه خوبی قرار دهند، برافراشته باشد. ترس او را بسیار بیشتر از احتیاط سالم دیدم. این نوعی فلج غیرعمدی است که از تغییر معنادار و دگرگون کننده به وضعیت موجود جلوگیری می کند. در دنیایی که هر ثانیه و هر سنت ارزش دارد، دودلی هزینه دارد.

بحران: کلاس درس نابخشودنی:

زمین لرزه 7.8 ریشتری در 6 فوریه 2023، درسی بی رحمانه از نابرابری بین واکنش سوریه و ترکیه به فاجعه به ما داد. در سوریه، بیش از 4.5 میلیون نفر که قبلاً از آوارگی و درگیری زخمی شده بودند، با فاجعه جدیدی روبرو شدند. با فروریختن ساختمان ها که جان بیش از 8476 نفر را گرفت، نیاز به کمک ها شدید و فوری بود.

سازمان های غیردولتی ترکیه به سرعت پاسخ دادند و از راه های موجود خطوط لوله اهدایی مبتنی بر بلاک چین برای جمع آوری بیش از 11 میلیون دلار در عرض 48 ساعت استفاده کردند. استفاده نوآورانه آنها از ارزهای دیجیتال، فروش NFT و پلتفرم هایی مانند Endaoment و The Giving Block نه تنها سواد دیجیتالی آنها را نشان داد، بلکه شکاف گسترده در منابع و فناوری بین دو کشور را نیز برجسته کرد. ابتکارات و کمپین های دولت ترکیه مانند “ترکیه – قلب متحد” بسیج کارآمد خود را بیشتر نشان داد و باعث افزایش خیره کننده شد. 115.1 میلیارد لیر ترکیه (معادل 6.22 میلیارد دلار) در یک شب.

در مقابل، سازمان‌های سوری که به دلیل نقض زیرساخت‌های قانونی و انطباق با محدودیت‌ها و دسترسی محدود به پلتفرم‌های جهانی جمع‌آوری کمک‌های مالی محدود شده بودند، با مشکل مواجه شدند. تیم ملهم، یک سازمان غیردولتی کلیدی سوریه، توانست در یک هفته تنها 1.12 میلیون دلار جمع آوری کند. در حالی که این نابرابری صرفاً مربوط به فناوری نبود، با تحریم‌های بین‌المللی که دسترسی به منابع و کمک‌های بشردوستانه را با مشکل مواجه می‌کرد، تشدید شد و بحران را برای اقشار آسیب‌پذیر عمیق‌تر کرد. با این حال، همانطور که در بحث های کارشناسانمانع اصلی کمک رسانی موثر در سوریه تنها این تحریم ها نبود، بلکه اقدامات رژیم سوریه نیز بود. اقداماتی مانند حذف کمک‌ها برای فروش در بازار سیاه و مدیریت نادرست منابع، چالش‌های پیش روی تلاش‌های بشردوستانه را تشدید کرد و لایه‌هایی از پیچیدگی را به یک وضعیت وخیم اضافه کرد.

اما پس از زلزله، تحولی محسوس در مناطق مخالف آغاز شد. بنرهایی که به طور برجسته توسط دفاتر حواله نمایش داده می‌شوند، پذیرش آن‌ها از نقل و انتقالات رمزنگاری را تبلیغ می‌کنند که نشان‌دهنده تغییر قابل توجهی به سمت ارز دیجیتال است. سازمان‌های غیردولتی در این مناطق با فوریت و کنجکاوی عملی بیشتری به ارز دیجیتال نزدیک شدند. برخی شروع به دریافت کمک های فردی به کیف پول خود کردند، در حالی که به دنبال شفافیت و اطمینان بیشتر از سوی اهداکنندگان بین المللی بودند. سازمان‌های سوری خارج‌شده مانند بنیاد کرم، که تحت چارچوب‌های نظارتی واضح‌تر در کشورهای دیگر فعالیت می‌کنند، توانستند از پلتفرم‌هایی مانند «بلوک اهدایی» برای کمک‌های مالی امن استفاده کنند.

نمودار 2: آگهی یک دفتر نقل و انتقالات محلی سوریه مبنی بر پذیرش و تسهیل تراکنش های رمزنگاری – منبع: سازمان غیردولتی سوریه در حلب، شمال سوریه

من معتقدم این سناریو آغاز گذار از اکتشاف آزمایشی به ادغام محتاطانه و پیشگیرانه بلاک چین برای امداد رسانی در بلایا بود.

رئیس فوراتونا برای توسعه در شرق سوریه دیدگاه خوشبینی محتاطانه ای را با من به اشتراک گذاشت و پیشنهاد کرد که استفاده موفقیت آمیز از کمک های مالی رمزنگاری در اوکراین برای پاسخ به کمک های بشردوستانه، نگرانی ها در مورد استفاده از آن در سوریه را کاهش داده است. ما به اهداکنندگان می گوییم که فقط آماده استفاده از آن نیستیم. ما به آن نیاز داریم.»

از شک و تردید تا پذیرش: جزر و مد

در بررسی پیش از بحران ما، تنها 51 سازمان از 94 سازمان، بلاک چین را به عنوان جایگزینی مناسب برای سیستم‌های ریشه‌دار در نظر گرفته بودند. پس از بحران، 87 سازمان غیردولتی مشابه پاسخ مثبت دادند و بسیاری از آنها قبلاً شروع به استفاده از این فناوری در کار و عملیات خود کرده بودند. با تجمل انتخاب و زمان از دست رفته، کسانی که روی زمین بودند فقط خود را وفق ندادند. آنها متحول شدند. کسانی که زمانی شک داشتند، اکنون از ارز دیجیتال به عنوان راه حلی برای حواله‌ها و کمک‌های مالی استفاده می‌کنند.

زلزله یک نقطه عطف واقعی برای کمک های سوریه بود. سازمان‌های اپوزیسیون سوریه شروع به گرفتن سرنخ‌ها از موضع مترقی نهادهای ترکیه کردند و از شفافیت قانونی در ترکیه بهره‌مند شدند و بدبینی‌ها را کاهش دادند. سازمان‌های کوچک در سوریه علناً شروع به درخواست کمک‌های ارز دیجیتال در حساب‌های رسانه‌های اجتماعی خود کردند.

ما در اینجا فقط در مورد چند پذیرنده اولیه صحبت نمی کنیم. حتی سازمان‌های غیردولتی بزرگ و اصلی که من با آنها صحبت کردم، برای کشف کانال‌های تامین مالی مبتنی بر بلاک چین، تحت مشاوره حقوقی قرار گرفتند. پیچ و خم انطباق و مقررات موانع خاص خود را نشان می دهد و بر نیاز آشکار به آموزش و اصلاح سیستم تأکید می کند، اما ترسی که زمانی آنها را فلج کرده بود، اکنون عمدتاً وجود نداشت.

تاثیر دوباره انسان سازی

اگر این داستان چیزی به ما می‌گوید، این است که بحث‌های نظری پیرامون کانال‌های جدید کمک به پایان رسیده است. ما اکنون در حوزه عملی، ملموس و به شدت فوری هستیم. کمک همتا به همتا فقط جمع آوری پول نیست. این در مورد مهندسی مجدد اعتماد در دنیایی است که با بحران ها آسیب دیده است. ما می توانیم فاصله بین دهنده و گیرنده را کاهش دهیم و حس نزدیکی را حتی از قاره های دور تقویت کنیم. در این پارادایم جدید، کمک به جای یک معامله بدون چهره به یک ژست شخصی تبدیل می شود و پویایی دهنده و گیرنده را به همبستگی تبدیل می کند.

وقتی مرزها و بوروکراسی‌ها به دیوارهایی تبدیل می‌شوند که بشریت مشترک ما را پنهان می‌کنند، پروتکل‌های عمومی به‌عنوان یک شریان حیاتی قرار می‌گیرند و نه تنها جریان سرمایه را ممکن می‌سازد، بلکه نبض ارتباط انسانی را ممکن می‌سازد. این چیزی بیش از یک ابزار است. این یک راه نجات در یک دنیای شکسته است. از آنجایی که بحران‌های جهانی ضعف‌های سیستم‌های سنتی ما را آشکار می‌سازد – سیستم‌هایی که تحت فشار متزلزل و تکه‌تکه می‌شوند – بلاک‌چین‌ها ممکن است بتوانند جایگزین انعطاف‌پذیرتری ارائه دهند – جایگزینی که با همه شرکت‌کنندگان صرف نظر از زمینه‌های اجتماعی-سیاسی آنها رفتار منصفانه داشته باشد.

کرم الحمد دانشجوی سال دوم MPP در دانشکده امور جهانی جکسون در دانشگاه ییل با 12 سال تجربه در توسعه بین المللی، متخصص در تحقیق و مدیریت کمک های مالی، با تمرکز بر پویایی خاورمیانه است. کار فعلی او پتانسیل فناوری بلاک چین در کمک های بشردوستانه را بررسی می کند. گزارش پژوهشی او اواخر سال جاری منتشر خواهد شد.