به گزارش ایسنا، با پیگیری رایزنی فرهنگی ایران در بلغارستان و مذاکرات متعدد میان سفیر ایران در این کشور و شهرداران کازانلاک و کاشان، تفاهمنامه خواهرخواندگی میان این دو شهر تاریخی و گردشگری امضاء شد.
علیرضا ایروش، سفیر ایران در بلغارستان در مراسم امضا تفاهمنامه خواهرخواندگی این دو شهر، تهیه نماد و نشان مشترک کازانلاک و کاشان و نصب آن در هر دو شهر را خواستار شد و بیان کرد: امیدواریم هرچه زودتر در عرصههای مختلف شاهد به ثمر نشستن آثار و نتایج آن باشیم.
او همچنین پیشنهاد کرد برای حمایت از چهرههای جوان و گروههای دانش بنیان، حمایت مالی از سوی شهرداریهای دو شهر انجام شود.
ایروش همکاریهای اقتصادی در حوزههای صنعتی را مقدمه مهم انجام این برنامه فرهنگی دانست و گفت: فعالان اقتصادی این منطقه با تحرک بسیار خوب و مناسب ارتباط بازرگانی خوبی با کشورمان ایجاد کردهاند به طوری که محصولات صنعتی و فولادی ایران برای نخستین بار از طریق خط آهن ریلی و به صورت مستقیم از ایران تا استارازاگورا صادر میشود و کاشان به عنوان یک شهر صنعتی ظرفیت همکاری بالای اقتصادی با صنعتگران این منطقه را دارد.
استویانوا، شهردار کازانلاک نیز گفت: امیدواریم امضاء این تفاهم بتواند ارتباطات گردشگری و صنعتی و بهویژه تاریخی و فرهنگی میان دو شهر را افزایش دهد.
او اظهار کرد: شهر کازانلاک ظرفیتهای بسیار زیادی در ابعاد بینالمللی دارد و شهر تاریخی کاشان نیز از این تاریخ به بعد یکی از نزدیکان این شهر خواهد بود و دیگر یکی از ما به شمار میآید.
شهردار کازانلاک با اشاره به پتانسیلهای تولید روغن گل رز و صادرات آن در عرصههای بینالمللی به وجوه تشابه هر دو شهر اشاره کرد و افزود: این وجوه میتواند همکاریهای مؤثری به دنبال داشته باشد.
استویانوا، گفت: شهر کازانلاک آماده پذیرش جوانان دانشبنیان و تبادل تجربیات صنعتی و اقتصادی با کاشان و ایران است.
او با تأکید بر ظرفیتهای فرهنگی و تمدنی کازانلاک و کاشان از اجلاس بینالمللی تراکیای تاریخی یاد کرد و از رایزن فرهنگی کشورمان دعوت کرد تا در زمینه آداب و سنتها و پوشاک سنتی و محلی مشترک میان دو کشور و وجوه شباهت میان این دو کار مشترک تحقیقاتی انجام شود.
محمدپور، شهردار کاشان نیز در این دیدار، حضور هیأت همراه از شهرداری و شورای اسلامی شهر کاشان در بلغارستان را نشانه اهمیت توسعه روابط همهجانبه شهر تاریخی کاشان با دیگر شهرهای تاریخی و به ویژه کازانلاک دانست و از شهردار کازانلاک برای شرکت در مراسم گلابگیری اردیبهشت ماه سال آینده در کاشان دعوت کرد.
شهردار کاشان همچنین پیشنهاد کرد با همراهی شهرداری کازانلاک زمینههای تشکیل اتحادیه شهرهای رز جهان فراهم آید و دو شهر کاشان و کازانلاک به عنوان مؤسس این اتحادیه ظرفیتهای جهانی رز را بیش از پیش معرفی کنند.
او با تاکید بر ظرفیتهای عظیم تاریخی و فرهنگی و صنعتی و نیز گردشگری کاشان، این شهر را به عنوان یکی از مقاصد عمده گردشگری ایران معرفی کرد و گفت: امیدواریم این تفاهمنامه بتواند برای معرفی فرهنگ و تمدن ایرانی به دنیای غرب مؤثر باشد و دروازه مراودات تجاری و فرهنگی و گردشگری متقابل شود.
محمدپور همچنین پیشنهاد کرد موزه مشترک صنایع دستی و تاریخی هر دو شهر با اختصاص اتاقهای ویژه صنایع دستی راهاندازی شود.
کازانلاک که در دوران باستان به عنوان سئوتوپولیس یونانی شناخته میشد شهری در استان استارا زاگورا در بلغارستان است. این شهر در میان دشتی به همین نام و در دامنه رشتهکوه بالکان، در انتهای شرقی دره رز واقع شده است. این شهر یکی از ۱۵ مرکز صنعتی بزرگ بلغارستان است و جمعیت آن بیش از ۵۴ هزار نفر است.
کازانلاک به عنوان مرکز استخراج روغن گل رز در بلغارستان شناخته میشود و گل رز روغنی کازانلاک یکی از نمادهای ملی پرآوازه این کشور است. قدیمیترین سکونتگاه در منطقه شهر امروزی به دوران نوسنگی (هزاره ۶ تا ۵ پیش از میلاد) بازمیگردد.
در طول قرون چهارم و سوم پیش از میلاد، این منطقه تحت سلطه پادشاه تراکیایی، سئوتس سوم بود و نقش مهمی در توسعه تاریخی تراکیه در دوران هلنیستی ایفا کرد. شهر باستانی تراکیایی سئوتوپولیس در نزدیکی کازانلاک کشف و در زمان ساخت سد کوپرینکا بهخوبی مطالعه شد.
در قرن چهارم پیش از میلاد، نزدیک به پایتخت باستانی تراکیایی سئوتوپولیس و در نزدیکی شهر، مقبرهای باشکوه تراکیایی ساخته شد. این مقبره شامل یک آرامگاه “کندوی” آجری است که نقاشیهای دیواری از یک زوج تراکیایی در یک جشن تشییع آیینی را به تصویر میکشد. این مقبره در سال ۱۹۷۹ به عنوان میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.
در قرون وسطی، این دره به عنوان مرکز اداری منطقه کرون درآمد، جایی که نجیبزاده بلغاری، الدیمیر (التیمیر) حکمرانی میکرد. پس از سال ۱۳۷۰ میلادی کازانلاک تحت سلطه عثمانی قرار گرفت. نام امروزی این شهر از واژه ترکی “کازانلیک” گرفته شده است.
شهر امروزی کازانلاک در اوایل قرن پانزدهم میلادی تأسیس شد. این شهر ابتدا به عنوان یک قلعه نظامی برای محافظت از گذرگاه شیپکا ساخته شد و بعداً به شهری صنعتی با بیش از ۵۰ حرفه دستی از جمله دباغی، مسگری، زرگری، بافندگی، کفاشی و البته کشت گل رز تبدیل شد.
انتهای پیام
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰