وقتی فساد روابط عمومی جایگاه رسانه را مشخص می‌کند

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، حسین انتظامی، که در دوره‌ای در معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد مستقر بوده بر این باور است که شما برای جراحی قلب به یک پزشک عمومی مراجعه نمی‌کنید هدایت لشکر را به یک سرگرد نمی‌سپارند از این مثال‌ها فراوان است نظام رتبه‌بندی پیش و بیش از آنکه لطفی به صاحبان آن مناصب باشد توجه به منافع عمومی و حق الناس است. وقتی پای صحبت برخی مدیران رسانه مینشینی با دلایلی ثابت میکنند که جزو ۱۰ رسانه برتر کشورند. اینکه نمی شود همه هم زمان جزو ده تای برتر باشند! تکلیف صاحبان آگهی هم علت است. روشن نیست. فسادی که در بعضی روابط عمومی‌ها وجود دارد هم مزید بر نظام رتبه بندی تفاوت دوغ و دوشاب را روشن می‌کند.

انتظامی در کتاب «پرگار» که به تازگی آن را منتشر کرده نوشته: «در سالهای ۱۳۹۴ و ۱۳۹۵ مجموعاً سه طرح رتبه بندی در معاونت مطبوعاتی دنبال شد روزنامه‌ها، خبرگزاری‌ها و پایگاه‌های خبریر، ایده مرکزی این طرح‌ها در کارگروه توسعه مطبوعات است که پیشتر درباره آن صحبت شد پخته و همراهی‌های لازم فراهم شد شاخص‌ها وزن هر کدام و نحوه امتیازدهی مشخص شد و فراخوان اعلام شد شرکت در این طرح داوطلبانه و بر اساس خوداظهاری بود و سپس توسط هیئتهای ارزیابی کارشناسی میشد. از آنجا که طرح رتبه بندی جزو سیاست های اصلی ما بود، طبعاً برای جا انداختن آن مشوقها و محدودیت هایی تعریف شده بود. به عنوان مثال در شیوه نامه یارانه این امتیاز به عنوان ضریب عمل میکرد و طبیعی است وقتی رسانه ای فاقد ارزیابی بود یعنی امتیاز صفر داشت همچنین توزیع آگهی دولتی اولویت انتخاب محل غرفه در نمایشگاه مطبوعات پذیرفته شدن در طرح اشتراک ….. منوط به آن بود امکان فرجام خواهی هم فراهم شده بود و هیئتی بالاتر، کار تجدید نظر به اعتراضات را دنبال می‌کرد.»

او در ادامه و نحوه هدایت رسانه‌ها توضیح داده که : «بنا به اعتقاد و ابرام بر یکی از سیاست‌های اصلی عقب نشینی به نفع صنوف این کار توسط دولت انجام نشد درست است که پیگیری‌ها و سیاست گذاری‌ها را کرد، اما تدوین شاخص‌ها و ارزیابی‌ها و اعلام نتایج به عهده صنوف بود برای آنکه همه چیز به طور کامل در اختیار صنوف باشد هنوز راه زیادی باقی مانده و دولت ناچار است مراقبتهای لازم را داشته باشد تا خودکامگی رخ ندهد یعنی باید مراقبت میکردیم اشخاصی که به نمایندگی از تشکل ها در هیئتها شرکت میکردند اولاً برای رسانه ،خود اعمال نظر نکنند و ثانیاً نسبت به دوستان و رقبای خود حب و بغض روا ندارند لازم است طراحی و هدایت کار به گونه‌ای رخ دهد که در دوره‌های بعدی به همین اندک نظارت و مراقبت هم نیاز نباشد. یکی از اهداف طرح رتبه بندی ترویج حرفه‌ای گری بود با ملاحظه شاخص و وزن آن‌ها این سوگیری عیان می‌شود هر شاخصی که هیچ مصداقی ندارد یا همه مصداق آن هستند منطقاً باید خارج شود و در عوض، شاخصهای جدید یا تعاریف یا ارزیابی جدید جایگزین شوند، وگرنه این طرح در دوره‌های بعدی نه تنها به رشد و ارتقا منجر نمی‌شود، بلکه به یک آیین تشریفاتی و بی اثر فرو می‌کاهد. به نظر من هر پدیده یا حوزه ای قابل رتبه بندی است و ثانیاً رتبه بندی در همه حوزه‌ها لازم است. ارج گذاری به تلاش‌ها و کیفیت و خدمت به مشتری است و با رتبه بندی است که نظام توافق سطح خدمات قابل اجرا است به کسانی که می‌گویند ،کیفیت کمیت بردار نیست باید گفت هر امر کیفی توسط متخصصان همان حوزه قابل تبدیل شدن به کمیت است.»

این کتاب شامل عناوینی از جمله یارانه مطبوعات و جنجالهای مرتبط، قطع حمایت از رسانه های دولتی (حکومتی)، دولت الکترونیک، شفافیت، طرح رتبه بندی رسانه ها، حوادث هیئت نظارت بر مطبوعات، میثاق اخلاق حرفه ای روزنامه نگاران، طرح های اجرا شده، الکترونیکی، برکناری یا کنارگیری از معاونت مطبوعاتی، تشکل ها. صنفی، زیست مسائلی، سامانه اطلاعات و فروش بلیت سینما، با تهیه‌کنندگان و کارگردانان، که درباره فیلم‌هایی چون رحمان۱۴۰۰، مطرب، مولد و خانه پدری اتفاق افتاد، هنر و تجربه، فیلم‌های توقیفی، طرح‌های تقسیم‌بندی سنی، مسائل سازمان سینمایی جشنواره حواشی فیلم فجر از آن جمله است. صفحات ۱۰۸ تا ۱۱۷ این کتاب هم با عنوان برادرکشی به ماجرای شبکه نمایش خانگی می‌پردازد که این روزها دوباره مورد بحث قرار گرفته است.

برای دریافت کتاب با ارسال رایگان می‌توانید با شماره تلفن ۰۲۱۸۶۷۸۱۱۰۱ تماس بگیرید.

۲۴۵۲۴۵