سانسور هیچ کمکی به جامعه نمی‌کند/ شخصا موافق تعطیلی تئاتر نیستم

حامد قریب: محمدرضا عطایی‌فر کارگردان نمایش «هِل پوک» در گفتگو با خبرآنلاین درباره این نمایش گفت: «هِل پوک» در سه اپیزود تولید شده و به روایت رخدادها و اتفاقاتی که همین الان در زیر پوست کلان شهرهای ایران در حال اتفاق افتادن است می‌پردازد. البته گاها می‌توان به این اتفاق‌ها به صورت جهان شمول نیز نگاه کرد.

او در ادامه اپیزودهای این اجرا را اینطور تشریح کرد: نگاهی به شکل‌گیری فرقه‌های بدون قید و بند که به آرامی در حال جذب همراهان بسیار است، رشد قارچ‌گونه شرط‌بندی‌های زیرزمینی در کلان‌شهرها و فعالیت پانسیون‌های غیر مجاز به خصوص برای اقامت دخترها، سه اپیزود نمایش «هِل پوک» است که در هر کدام علاوه بر روایت داستان، خطرات آنها نیز نشان داده می‌شود. در واقع در این اجرا سعی کردیم با در نظر گرفتن نگاه آموزشی، روایت‌هایی را که فکر می‌کنیم می‌تواند به آگاهی‌بخشی به خصوص برای نسل جوان مفید باشد را در فضایی دراماتیک اجرا کنیم و به نمایش بگذاریم.

این کارگردان در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره اختلاف نظری که بین موافقان و مخالفان اجرای نمایش در شرایط کنونی وجود دارد، گفت: شخصا موافق تعطیلی تئاتر نیستم و فکر می‌کنم باید با مسائل رو به رو شد. البته نمی‌توان منکر سانسور و مسائلی از این دست در فضای نمایش شد. سانسور مانع بزرگی است که هیچ کمکی به تئاتر و جامعه نمی‌کند.

عطایی‌فر با بیان اینکه وظیفه هنرمند حل مسئله نیست اما باید طرح مسئله کند، ادامه داد: متاسفانه در طول زندگی خود بارها در جریان اخبار تلخی چون کشته شدن دختری به دست پدر خود و خبرهایی از این دست قرار گرفته‌ایم. به واقع نمی‌توان نسبت به این اخبار بی‌تفاوت بود. اینکه ما درباره چنین اتفاقاتی صحبت نکنیم، هیچ کمکی به جامعه نمی‌کند. اتفاقا طرح کردن چنین مسائلی موجب می‌شود تا مسئولین هم برای حل آن راهکارهایی در نظر بگیرند. جدا از این حتی اگر با روایت چنین داستان‌هایی بتوان دو نفر را با خود همراه کرد که این کار اشتباه است، کار بزرگی انجام داده‌ایم.

مگر در حکومت داعش و طالبانیم که حرف نزنیم؟

او با تاکید بر اینکه سانسور اتفاق مثبتی نیست و باید کنار گذاشته شود، افزود: ما در کشوری زندگی نمی‌کنیم که داعش و طالبان در راس حکومت آن باشند، ما در ایرانی نفس می‌کشیم که قدمت فرهنگ و هنر در آن به چند هزار سال می‌رسد. این نگاه که مانع گفتن حقایق روی صحنه نمایش است، خطرات بسیاری به همراه خواهد داشت. اکنون با جامعه‌ای سه لایه مواجهیم؛ لایه زیرین بسیار بی محتواست، لایه میانی که ناخودآگاه فرزندان خود مسئولین را درگیر کرده و به لایه زیرین می‌کشاند و لایه اول که سعی می‌کند همه چیز را پنهان کند. مانند کبکی که سر خود را در برف فرو برده است. این اتفاق بدی است که مطمئنا به فرهنگ، هنر، تاریخ، خانواده و جامعه ضربه می‌زند.

کارگردان نمایش «هِل پوک» در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره همکاری با خانه هنرمندان بیان کرد: خوشبختانه تا این لحظه خانه هنرمندان به خصوص در هنرهای تجسمی، گالری‌های جسورانه و منتقدانه‌ای را به نمایش گذاشته است. امیدوارم این اتفاق برای نمایش‌ها هم روز به روز بهتر از قبل رخ دهد. زیرا خانه هنرمندان می‌تواند یکی از تریبون‌های روشن‌فکری و فرهیختگی در هنر نمایش باشد.

عطایی‌فر در پایان گفت: خانه هنرمندان باید سعی کند تا از حقوق هنرمند دفاع کند و زیر نظر ارگان خاصی نرود. باید اجازه دهد هیات مدیره‌ای شکل گیرد که افراد آن واقعا هنرمند باشند تا به این صورت جامعه صنفی آن را هدایت کند. چون در غیر این‌صورت از مسیر خود خارج می‌شود. در نهایت امیدوارم این مجموعه فرهنگی در ادامه راه خود نیز از اینکه هنرمندان را حمایت کند، هراس نداشته باشد.

نمایش «هِل پوک» هر شب ساعت ۲۱ در سالن استاد انتظامی خانه هنرمندان ایران به صحنه می‌رود.

۵۷۵۷