دلار را برای جهانی‌زدایی تماشا کنید: مایک دولان از رویترز

نوشته مایک دولان

لندن (رویترز) -پایان جهانی شدن مدرن ممکن است بیشتر از آنچه کرملین شناسان، سینولوژیست ها یا تحلیلگران نظامی اذعان دارند، مدیون ثروت دلار آمریکا باشد.

یک سال پس از تهاجم روسیه به اوکراین، به نظر می‌رسد که ژئوپلیتیک متلاشی شده پیوندهای تجاری جهانی و وابستگی متقابل مالی را به سرعت به عقب می‌اندازد.

بلوک‌های سیاسی دوباره در حال انعقاد هستند، ناسیونالیسم اقتصادی در حال افزایش است و امور مالی بین‌المللی باید سطحی از ریسک فرامرزی را که برای بیش از 30 سال دیده نشده بود، تجزیه و تحلیل کند.

اما شرایط مالی جهانی – و قدرت دلار آمریکا به عنوان نماینده آن – ممکن است نقش مهمی نسبت به روایت سیاسی دراماتیک تر داشته باشد.

البته هر دو احتمالاً از یکدیگر تغذیه می کنند. و هیچکدام برای اقتصادهای در حال توسعه که برای اولین بار پس از همه‌گیری کووید-19 و شوک اوکراین شروع به جذب سرمایه‌گذاری قابل توجهی کرده‌اند، خوب نیست.

هیون سونگ شین، مشاور اقتصادی بانک تسویه حساب‌های بین‌المللی، در ارائه‌ای که هفته گذشته توجه بسیاری را به خود جلب کرد، نشان داد که چگونه شرایط اعتباری فرامرزی و نحوه انعکاس آنها در هزینه دلار، مخرب‌ترین اثر را بر جهانی‌سازی در دهه گذشته داشته است.

اسلایدهای او نشان می دهد که چگونه رشد بی امان تجارت بین المللی که جهانی شدن را تعریف می کند – که با حجم صادرات جهانی به عنوان سهمی از تولید ناخالص داخلی جهانی اندازه گیری می شود – درست قبل از سقوط بانکی در سال 2008 به اوج خود رسید و اساساً از آن زمان تاکنون، علیرغم بهبودی پس از سقوط و پس از سقوط، رکود داشته است. فرورفتگی های همه گیر

پیوند ساده ای که هیون بر آن تاکید کرد، بین رونق تجارت کالا است که باعث جهانی شدن قبل از سقوط شد و اینکه چقدر به شدت به تامین مالی زنجیره تامین و اعتبارات فرامرزی برای گسترش متکی بود. از آنجایی که این تامین مالی، که به طور گسترده با وام های بانکی فرامرزی نسبت به تولید ناخالص داخلی جهانی اندازه گیری می شود، هرگز به اوج سال های 2007 تا 2008 نرسیده است، او می گوید که این دو به طور جدایی ناپذیری به هم مرتبط هستند.

از آنجایی که بیشتر امور مالی تجارت و استقراض بین‌المللی به دلار انجام می‌شود، تقاضا برای ارز ایالات متحده و حرکت در ارزش دلار یکی از بهترین گزینه‌ها برای شرایط اعتبار جهانی به طور کلی است.

هیون نوشت: «این رکود خیلی قبل از شوک کووید شروع شد. شواهد نشان می دهد که جهانی شدن مالی و واقعی دو روی یک سکه هستند.

دلار قوی‌تر با شرایط مالی جهانی سخت‌تر و فعالیت‌های زنجیره تامین ضعیف‌تر همراه است.

تکه تکه شدن

برای بازارهایی که به معاملات دلار و شرایط مالی روز به روز نگاه می کنند، ممکن است دیدن چنین علت و معلولی مستقیم دشوار باشد.

اما اگر در نظر بگیرید که وزن تجاری «گسترده» فدرال رزرو هنوز تقریباً 40 درصد بالاتر از پایین‌ترین حد در سال 2008 است – حتی پس از عقب‌نشینی 8 درصدی نسبت به اوج سال گذشته – آنگاه تصویری از این که شرایط مالی جهان برای 15 سال چقدر سخت باقی مانده است، دریافت می‌کنید.

تا حدودی برای تقویت نرخ مبادله دلار در طول دهه، نرخ های استقراض واقعی دلار از لحاظ تاریخی پایین بود. متوسط ​​بازده واقعی 10 ساله از سال 2008 کمتر از 0.4 درصد بوده است.

اما از آنجایی که فدرال رزرو برای کاهش تورم، نرخ بهره را از نزدیک به صفر به بالاترین میزان در 16 سال گذشته یعنی 4.75 درصد رسانده است، این نرخ‌های استقراض واقعی 10 ساله دوباره به بیش از 1.5 درصد افزایش یافته است، در حال حاضر میانگین 0.55 درصد از ابتدای سال گذشته را نشان می‌دهد. .

و بنابراین، عقب نشینی دلار از اوج خود در سپتامبر گذشته تنها تسکین بخشی را ارائه می دهد.

نگران‌کننده‌تر، به‌طور غیر شهودی، شتاب مجدد غیرمنتظره اقتصادهای ایالات متحده و جهان تا کنون در سال 2023 است که نشان‌دهنده تسکین کمی در نرخ‌های استقراض در افق و کمی گرانبها برای دلار است.

اگر فدرال رزرو مجبور شود از اینجا نرخ بهره را بسیار بالاتر ببرد، دیگر بانک های مرکزی ممکن است نتوانند یا نخواهند همگام با آن پیش بروند.

این بدان معنا نیست که سیاست یک نمایش فرعی است. شکی وجود ندارد که همه گیری و ژئوپلیتیک اطراف اوکراین و تایوان به خودی خود اختلالات بالقوه بزرگی در تجارت جهانی بوده است.

دنیای جدید سیاست بلوک، امنیت اقتصادی و شکنندگی زنجیره‌های تأمین، موج‌هایی از «نارشور کردن»، «نزدیک کردن» یا «حمایت دوستانه» زنجیره‌های تأمین و فشارهای سیاسی بزرگ برای تضمین خودکفایی داخلی در همه چیز، از انرژی و غذا گرفته تا داروها و داروها را شاهد بوده است. ریزتراشه ها

اگر بانک های جهانی از قرار گرفتن در معرض همه چیز از خطر تحریم ها گرفته تا کنترل سرمایه یا حتی نظارت مستقیم سیاسی واهمه داشته باشند، این امر به خودی خود تأمین مالی فرامرزی را دشوارتر می کند.

علاوه بر این، کاهش تجارت، اختلالات زنجیره تامین و «تکثیر» به سایت‌های داخلی با دستمزد بالاتر، همگی در طول زمان تورم‌زا هستند و احتمالاً هزینه‌های استقراض را برای مدت طولانی‌تری افزایش می‌دهند. و تنش‌های نظامی به طور سنتی دلار را به‌عنوان ذخیره‌ای از ارزش افزایش می‌دهد.

اما حلقه می تواند از خودش تغذیه کند.

بازارهای نوظهور، که در آن شاخص‌های سهام نیز اساساً از سال 2008 رکود داشته‌اند و همچنان پایین‌تر از بالاترین سطح سال 2007 هستند، در انتهای آن چوب جهانی‌زدایی قرار دارند.

محمود پرادهان، رئیس کلان جهانی آموندی و آنا روزنبرگ، رئیس بخش ژئوپلیتیک جهانی، به مشتریان خود گفتند: «تجزیه بیشتر ناشی از جنگ (اوکراین) یک عقب‌گردی جدی برای جهانی‌سازی است و سرمایه‌گذاران را تشویق می‌کند تا بر ویژگی‌های کشور به‌جای بازارهای نوظهور به عنوان یک طبقه دارایی تمرکز کنند. هفته

سرمایه گذاران باید با یک تعادل ژئوپلیتیکی جدید مواجه شوند که مشخصه آن زنجیره های ارزش کوتاه تر، حمایت گرایی بیشتر و تورم بالاتر است.

اگر دلار آمریکا پرده اصلی هواشناسی باشد، به نظر می رسد شایعات در مورد سقوط آن در سال جاری تا حد زیادی اغراق شده است. تنها پس از گذشت هفت هفته، دلار در حال حاضر تقریباً 1٪ بالاتر از سال گذشته است.

رکورد 44 میلیارد دلار استقراض در ژانویه توسط دولت‌های بازارهای نوظهور در حال حاضر مانند پنجره‌ای به نظر می‌رسد که ممکن است سریع‌تر از آنچه بسیاری انتظار داشتند بسته شود.

مطابق با مورگان استنلی (NYSE:)، جهش دلار تا حد زیادی مسئول بیش از نصف شدن بازده کل سال در بدهی های نوظهور محلی بوده است و نشانه کمی از جذب سرمایه گذاران وجود دارد، مگر اینکه داده های اقتصادی ایالات متحده به زودی شروع به نشان دادن کندی کند.

آنها گفتند: «احساسات به جای خوشبین شدن در فرصتی برای استقرار مقداری پول نقد در طبقه دارایی با قیمت های ارزان تر، تضعیف شده است.

نظرات بیان شده در اینجا نظرات نویسنده، ستون نویس رویترز است.

(توسط مایک دولان، توییتر: @reutersMikeD؛ نمودار اضافه شده از اندی بروس؛ ویرایش توسط جوزی کائو)