انور اصلاح طلب بالاخره نخست وزیر مالزی شد

رهبر اپوزیسیون یک روز پس از آن که انتخابات روز شنبه به بلوک مترقی خود بیشترین کرسی ها را در پارلمان داد، اما نه اکثریت، به خبرنگاران گفت: «این را باید از انور ابراهیم بیاموزید – صبر، صبر طولانی، صبر».

بلاتکلیفی سیاسی روز پنجشنبه به پایان رسید، زیرا پادشاه مالزی انور 75 ساله را به عنوان نخست وزیر منصوب کرد.

بارها و بارها، شغل نخست‌وزیری از انور دور مانده بود، علی‌رغم اینکه در طول سال‌ها، ابتدا به عنوان معاون نخست‌وزیر در دهه 1990 و بعد، به عنوان نخست‌وزیر رسمی در انتظار، در سال 2018 فاصله زیادی داشت.

در این بین، او نزدیک به یک دهه را به اتهام لواط و فساد به اتهاماتی که به گفته او انگیزه های سیاسی داشتند، در زندان گذراند.

انور، کاریزماتیک‌ترین رهبر اپوزیسیون که تا به حال دیده است، ده‌ها هزار مالزیایی را در تظاهرات خیابانی در دهه 1990 علیه ماهاتیر محمد، مربی خود، رهبری کرد.

روابط تیره او با رهبر کهنه کار زندگی حرفه ای انور و همچنین چشم انداز سیاسی مالزی را برای نزدیک به سه دهه شکل داد.

ماهاتیر یک بار انور را دوست و دستیار خود خواند و او را جانشین خود مسح کرد. اما بعداً، در میان اتهامات لواط و اختلاف نظر در مورد چگونگی مدیریت بحران مالی آسیا، او گفت که انور «به دلیل شخصیتش» برای رهبری مناسب نیست.

این دو در سال 2018 برای مدت کوتاهی هچ را دفن کردند تا ائتلاف سیاسی را که زمانی به آن تعلق داشتند از قدرت برکنار کنند – اما در عرض دو سال دوباره از هم جدا شدند و به دولت 22 ماهه خود پایان دادند و مالزی را در یک دوره بی ثباتی فرو بردند.

به عنوان رهبر اپوزیسیون – چه از زندان و چه در پارلمان – انور به آرامی قدرت ائتلاف ملی باریسان، طولانی ترین ائتلاف حاکم مالزی را که منافع اکثریت مالایی ها را در اولویت قرار می داد، از بین برد.

فریاد تجمیع «اصلاحات» یا اصلاحات او در سراسر کشور طنین انداز شد و هنوز هم وعده اصلی اتحاد اوست.

این ائتلاف چند قومیتی است و شامل حزبی است که عمدتاً اعضای قومی-چینی دارد و حزبی که در میان اکثریت محافظه‌کار مالایی محبوبیت ندارد.

برای دهه ها، انور خواستار فراگیری و بازنگری در نظام سیاسی در این کشور چند قومی بوده است.

او خواستار حذف سیاست‌های مثبت به نفع مالایی‌ها و پایان دادن به سیستم حمایتی شد که باریسان را تا همین اواخر در قدرت نگه داشته بود.

دوست و دشمن

انور قبل از پیوستن به نخست وزیر ماهاتیر سازمان ملی مالایی متحد (UMNO) که اتحاد ملی باریسان را رهبری می کند، به عنوان یک رهبر جوان اسلامی شروع به کار کرد.

در سال 1993، ماهاتیر، انور را به عنوان معاون خود، علاوه بر نقش وزیر دارایی، منصوب کرد. انتظار می رفت که انور از ماهاتیر زمام امور را بگیرد.

اما آنها پس از اختلاف نظر در مورد چگونگی مدیریت بحران مالی آسیا، با یکدیگر مخالفت کردند. در آن زمان، انور همچنین شروع به زیر سوال بردن فساد در UMNO به رهبری ماهاتیر کرده بود.

در سال 1998، ماهاتیر انور را اخراج کرد و در میان اعتراضات متعاقب، سرکوب مخالفان را آغاز کرد. انور در اقدامی که انور به گفته انور با هدف پایان دادن به فعالیت سیاسی خود، به لواط متهم شد، جرمی در مالزی.

انور در محاکمه لواط خود با چشمی سیاه ظاهر شد که پس از آن به نماد حزب سیاسی او تبدیل شد. بعداً، رئیس پلیس وقت اعتراف کرد که در زندان به انور حمله کرده است.

ماهاتیر در یک کنفرانس مطبوعاتی در انور در سال 1998 گفت: «نمی توان اجازه داد که این مرد در کشوری مانند مالزی رهبر شود.

انور در سال 2004 آزاد شد، اما در سال 2015، دو سال پس از هدایت اپوزیسیون به بهترین عملکرد انتخاباتی خود، دوباره به دلیل لواط زندانی شد.

اپوزیسیون برای اولین بار با وجود اینکه اکثریت پارلمانی را به دست نیاورد، پس از سال ها به تدریج به دست آورد، آرای مردم را به دست آورد.

آخرین تلاش؟

در یک چرخش شگفت‌انگیز، انور و ماهاتیر توافق کردند که برای انتخابات 2018 با یکدیگر همکاری کنند تا باریسان ناسیونال را در میان اتهامات فساد گسترده علیه رهبران آن برکنار کنند.

نجیب رزاق باریسان از آن زمان به دلیل رسوایی چند میلیارد دلاری در صندوق دولتی 1MDB زندانی شده است.

پس از پیروزی آنها، ماهاتیر درخواست عفو سلطنتی برای انور کرد و قول داد که ظرف دو سال قدرت را به او واگذار کند.

اما ائتلاف آنها قبل از آن در مواجهه با مخالفت با انتقال از هم پاشید و انور را دوباره در سردی بیرون گذاشت.

او حتی قبل از انتخابات با درخواست هایی برای کناره گیری مواجه شد، زیرا برخی معتقد بودند که او برای مدت طولانی دوام آورده است.

در مصاحبه اخیر با رویترز، انور در پاسخ به این سوال که آیا این انتخابات آخرین انتخابات او خواهد بود، گفت که محدودیت های خود را می داند.

او گفت: «اینکه من در چند سال آینده مرتبط تلقی شوم یا نه، این تصمیم مردم است.

با رای مردم و انتخاب شاه بالاخره نخست وزیر شد.

(گزارش توسط A. Ananthalakshmi؛ ویرایش توسط Clarence Fernandez)