به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، مراسم بزرگدشت هنرمند زندهیاد احمد آقالو، پنجشنبه ۵ خرداد پس از اجرای نمایش «بچههای تکِ استریت کارلو» در تالار هنر برگزار شد.
آشا محرابی، کارگردان نمایش «بچههای تکِ استریت کارلو» برای زنده کردن یاد و خاطره این هنرمند فقید، مراسم بزرگداشتی را با همراهی هنرمندان و مخاطبان کارگردانی کرد.
پس از پایان اجرای نمایش، ویدئویی از این هنرمند درگذشته پخش شد که به معرفی تواناییها و آثار او میپرداخت. پس از تشویق حاضران در سالن، امین تارخ، بازیگر پیشکسوت تئاتر، تلویزیون و سینما، روی صحنه رفت.
این هنرمند باسابقه پس از سلام و خسته نباشید به گروه نمایش، صحبت خود را اینگونه آغاز کرد:
«به یاد استادِ زندهیاد حمید سمندریان افتادم که بعد از فوت همکار هنرمندمان، هوشنگ حسامی جملهای از ارنست همینگوی را نقل کرد: «انگار هرکدام از عزیزمان که میروند بخشی از وجود ما را با خود میبرند.» در مورد احمدآقالو واقعا این اتفاق برای من افتاد برای این که اولین کسی بود که بعد از این که از شهرستان به تهران آمدم در دانشکده ی هنرهای زیبا با ایشان آشنا شدم . باعث آشناییمان صدای زیبایش بود. وقتی میدیدم با دیگران صحبت میکند از دور میایستادم و به صدایش گوش میکردم. یک روز رفتم جلو و گفتم: سلام آقای آقالو. من امین تارخ هستم. من خیلی صدای شما را دوست دارم. هیچ وقت از خاطرم نمیرود بعد از آشنایی در ارتباط با صدا اطلاعات زیادی به من داد. او واقعا انسان شایستهای بود. هنرمند شایستهای که به نظرم حق خودش را آنچنان که بایست اَدا نکرد. به دلیل حجب و حیایی که داشت نمیتوانست فضای بیرحمِ جامعه هنریِ ما را از نزدیک احساس کند چون هروقت نزدیک میشد دورتر میشد و همین باعث تنهاییاش بود.»
بازیگر نقش ابنسینا در ادامه گفت: «ما عزیزان بسیار زیادی را از دست دادیم به خصوص در طول این سالهای اخیر، پرویز پورحسینی، علی انصاریان و بسیاری از عزیزان دیگر که ذهن یاری نمیکند از همه آنها یاد کنم. اگر سخن ارنست همینگوی را به یاد داشته باشید این عزیزان که رفتهاند بخشهای زیادی از وجود هریک از ما را با خود بردهاند و به خاطر همین شاید به نظر یک ملت لمس میرسیم که در مورد این همه بدبختی، این همه مصیبتی که به سرمان میآید باز به جوک و شوخی و خنده پناه میبریم. شاید این هم یک شانس باشد. شاید هنوز امیدی داریم که بابتش زنده هستیم و زندگی میکنیم.»
او افزود: «بهرام بیضایی اخیرا پیامی داد که به نظرم بسیار زیبا بود. گفت: امید هست. متاسفانه امید هست. ای کاش نبود. اگر نبود ما شکل دیگری از زندگی را نمیدیدیم و باور میکردیم زندگی همینی است که هست و به امید کس دیگری نمیبایست باشیم اما حرف زیباتری هانا آرنت میزند که به نظر من خیلی پسندیده است: امید بهانه است. ناامیدی باعث رشد و حرکت میشود. به نظرم اگر ناامیدی نبود _که ناامیدی واقعیت دارد_ این نمایشنامه هرگز روی صحنه نمیرفت. چون فضا را ناامید میبینند تلاش میکنند یک نمایشنامه روی صحنه ببرند و ما را عادت به پرواز بدهند. من از آشا محرابی بسیار بسیار ممنونم که اولا این نمایشنامه را اجرا کرد و امید را به ما آموخت و از او ممنونم که به یادِ احمد آقالو بود و ممنونم بیشتر از باب این که اسم گروهش را «احمد آقالو» گذاشته است.»
پس از تشویقِ آشا محرابی توسط مخاطبان، امین تارخ از حاضران خواست بایستند و به احترام روحِ احمد آقالو یک دقیقه سکوت کنند.
هنرمندانی چون رضا فیاضی، بهرام ابراهیمی، پریسا مقتدی، احمد درویشعلیپور، محمد درویشعلیپور، فرهاد جم، مریم کاظمی، آرزو افشار، حجت علیخانی، آرش شریفزاده، ناصر آویژه، فرخ زرینکفش همسر زندهیاد احمد آقالو و جمعی از هنرمندان اداره کل نمایش رادیو در این مراسم حضور داشتند.
نمایش «بچههای تک استریت کارلو» نوشته مریم تاجیک و به کارگردانی آشا محرابی و تهیهکنندگی امیرحسین شفیعی هر روز به جز شنبهها ساعت ۱۹:۳۰ در تالار هنر روی صحنه میرود.
۲۵۹۲۵۹
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰