دانش‌آموزان آفریقایی از خود می‌پرسند که بعد از جنگ اوکراین چه چیزی آموزش را تغییر می‌دهد

اکنون دغدغه اصلی آنها این است که چگونه می توانند درجاتی را که برای شروع بسیار قربانی کرده اند نجات دهند.

مویمانه 24 ساله آفریقای جنوبی و ماندیسا مالیندیسا، همکلاسی خود، 25 ساله، هر دو در حال تحصیل پزشکی بودند و یک سال مانده به فارغ التحصیلی. حالا می گویند دانشگاهی نمانده است.

مویمانه در آپارتمان برادرش در حومه شمالی ژوهانسبورگ گفت: «بمبباران شده و به آوار تبدیل شده است. “حتی اگر به صورت آنلاین ادامه دهیم، دارو عملی است: شما باید از نظر فیزیکی در کنار بیمار باشید.”

آنها در میان ده‌ها هزار دانشجوی آفریقایی هستند که تحصیلشان به دلیل جنگ روسیه با همسایه‌اش به هم خورد، بسیاری از آنها به امکانات آموزشی کلاس جهانی اوکراین که با کسری از هزینه دانشگاه‌های غربی در دسترس است، کشیده شدند.

تاریخ اوکراین در جذب آفریقایی‌ها به آکادمی‌هایش به دوران جنگ سرد بازمی‌گردد، زمانی که کشورهای شوروی با وعده آموزش یارانه‌ای دانشجویان را از کشورهای تازه استقلال یافته آفریقایی جذب کردند.

مانند بسیاری از والدین، مادر مالیندیسا، پرستار، و پدر، مهندس عمران، کمربندهای خود را بستند، پس انداز کردند و قرض گرفتند تا او را در دانشگاه ملی پزشکی خارکف اوکراین بگذرانند.

زندیله مادرش به رویترز گفت: «این یک فداکاری بزرگ برای شهریه مدرسه و آپارتمانی بود که او اجاره کرده بود.

نگرانی مالیندیسا در مورد از دست دادن مدرک تحصیلی خود، پس از تمام سرمایه گذاری های والدینش، او را در اوکراین نگه داشت، اما با نزدیک شدن به جنگ، او تصمیم گرفت به جای خطر ماندن، پرواز کند.

مادرش سه بلیط او را رزرو کرد. همه لغو شدند او، مویمانه و پنج همکلاسی آفریقایی دیگر قبل از فرار به ایستگاه پیودنی ووکزال، روزها بمباران را تحمل کردند. آنها گفتند که در آنجا مجبور شدند برای سوار شدن به قطار بجنگند، از جمله با مسافری که یکی از آنها را گاز گرفت تا مانع از سوار شدن او شود.

در مقایسه با آن وحشت، پیدا کردن یک مدرسه جدید برای او کمتر دلهره آور به نظر می رسد.

زندیل گفت: «امیدم را از دست نداده‌ام. “چیزی برای او پیش خواهد آمد.”

گزینه آنلاین

مالیندیسا نگران است که مدرکی ندارد تا به دانشگاه های آینده نشان دهد که چه کارهایی انجام داده است – گرفتن ریز نمرات او از منطقه ای که اکنون یک منطقه جنگی است کار آسانی نیست.

بسیاری از دانش‌آموزانی که در هفته‌های اخیر از اوکراین بازگشته‌اند، با ترس او مشترک هستند.

مادر میمانه پزشک است و افتخار می‌کرد که پسری راه او را دنبال کند و افزود: باید برنامه‌ریزی کنم: پزشکی رویای من است.

مامه آکوسا آدو، دانشجوی 23 ساله پزشکی، در خانه‌اش در پایتخت غنا، در 5 مارس، بالای دو کیسه‌ی کوچک که حاوی چند چیز بود که با خود به آکرا آورده بود ایستاد و به این فکر کرد که آیا می‌تواند برود. پس از جنگ

او گفت: «ما فقط منتظریم که از مدارس خود بشنویم. “برای اینکه ببینند آیا آنها نوعی گزینه آنلاین ایجاد خواهند کرد.”

برای دانشجوی نیجریه ای جاشوا آدبوواله، 32 ساله، امید این است که اوضاع به زودی آرام شود تا بتواند به دانشگاه پزشکی کیف که والدین و برادرانش هزینه آن را پرداخت می کردند، بازگردد. او گفت: «در غیر این صورت این سال ها و پول هدر خواهد رفت.

اما برای هموطن جاسپر آهامفولا، 19 ساله، که به تازگی دوره مطالعات بازرگانی را آغاز کرده بود، مدرک دیگر گزینه ای به نظر نمی رسد. او قصد دارد یک کسب و کار – شاید خیاطی – بدون صلاحیت راه اندازی کند.

او گفت: «مهم نیست. والدین من، بله، این یک سرمایه گذاری از دست رفته است، اما آنها برایشان اهمیت می دهند که من زنده باشم. این عالی است، حدس می‌زنم.”

(گزارش اضافی توسط سیسیفو اسکوییا در ژوهانسبورگ، کوپر اینوین در آکرا و مک دونالد دزیروتو در لاگوس؛ ویرایش توسط الکساندرا زاویس و املیا سیتول ماتاریس)