قانون شرایط اضطراری کانادا – Canada.ca

در قانون شرایط اضطراری، که در سال 1988 به قانون تبدیل شد، یک قانون فدرال است که می تواند توسط دولت فدرال در مواقع اضطراری ملی مورد استفاده قرار گیرد.

عمل حاوی یک تعریف خاص از “اورژانس ملی” است که به وضوح نشان می دهد که یک وضعیت باید چقدر جدی باشد عمل کنید می توان به آن اعتماد کرد. وضعیت اضطراری ملی یک وضعیت فوری، موقت و بحرانی است که سلامت و ایمنی کانادایی ها را به طور جدی به خطر می اندازد یا توانایی دولت کانادا در حفظ حاکمیت، امنیت و تمامیت ارضی کانادا را به طور جدی تهدید می کند. این باید وضعیتی باشد که استان ها و مناطق یا هیچ قانون دیگری در کانادا نتوانند به طور موثر با آن برخورد کنند. چهار نوع شرایط اضطراری وجود دارد که می توان آنها را تحت عنوان اعلام کرد قانون موارد اضطراری:

• اورژانس رفاه عمومی
• اورژانس نظم عمومی
• یک اورژانس بین المللی
• یک اورژانس جنگی

در موارد اضطراری عمل کنید زمانی که ابزارهای استانی، سرزمینی و فدرال دیگر برای مقابله مؤثر با مسائل جدی که با آن مواجه هستیم، مانند توانایی صدور دستورات یا مقرراتی که به اعتقاد معقول و منطقی با آن مواجه می شوند، کافی نیستند، می توان از آنها برای اعطای اختیارات اضافی و ضروری موقت به دولت فدرال استفاده کرد. برای پاسخگویی به موضوعات مورد نظر ضروری است. چنین مسائلی شامل خطرات بهداشت عمومی و ایمنی و همچنین مسائل اقتصادی است.

به عنوان مثال، در صورت لزوم برای رسیدگی به وضعیت اضطراری نظم عمومی، دولت فدرال می تواند دستورات و مقررات موقت را صادر یا اتخاذ کند:

• تنظیم و ممنوعیت مجامع عمومی، از جمله محاصره، غیر از وکالت، اعتراض یا مخالفت قانونی،
• تنظیم استفاده از اموال مشخص شده، از جمله کالاهایی که باید با توجه به محاصره مورد استفاده قرار گیرند،
• تعیین و ایمن سازی مکان هایی که در آن محاصره باید ممنوع شود (مثلاً مرزها، نزدیک شدن به مرزها، سایر زیرساخت های حیاتی)،
• هدایت افراد مشخص شده برای ارائه خدمات ضروری برای کاهش اثرات محاصره بر اقتصاد کانادا، با پرداخت غرامت،
• مجوز دادن یا هدایت موسسات مالی مشخص برای ارائه خدمات ضروری برای کاهش تأثیر محاصره ها، از جمله با تنظیم و ممنوعیت استفاده از اموال برای تأمین مالی یا حمایت از محاصره،
• اقدامات مربوط به مجوز پلیس سواره سلطنتی کانادا برای اجرای قوانین شهری و استانی از طریق ادغام با مرجع،
• اعمال جریمه نقدی یا حبس برای نقض هر یک از اقدامات اعلام شده در این فوریت نظم عمومی.

پادمان های دموکراتیک: نظارت پارلمانی، پاسخگویی و احترام به حقوق فردی کانادایی ها

در قانون موارد اضطراری دارای حفاظت های سختگیرانه و داخلی است که نظارت و پاسخگویی دموکراتیک را در رابطه با شیوه ای که دولت در آن از اختیارات خود بر اساس قانون اعمال می کند تضمین می کند..

این قانون همچنین مستلزم مشورت با استان‌ها و سرزمین‌ها قبل از صدور اعلامیه است، مگر اینکه نمی‌توان با استان‌ها و مناطق به‌طور کافی بدون به خطر انداختن اثربخشی اقدام پیشنهادی مشورت کرد. پس از صدور بیانیه، گزارشی باید ظرف هفت روز جلسه در پارلمان ارائه شود که در آن مشورت‌های انجام شده توضیح داده شود.

تاثیر از قانون موارد اضطراری در مورد حقوق فردی

وقتی که قانون موارد اضطراری فراخوانی شده است، منشور حقوق و آزادی های کانادا (منشور) همچنان به حمایت از حقوق فردی ادامه می دهد زیرا دولت کانادا اقدامات لازم را برای محافظت از ایمنی و رفاه کانادایی ها انجام می دهد. در تصمیم گیری در مورد اقداماتی که باید انجام شود، دولت باید به حقوق و آزادی های محافظت شده در قانون اساسی، از جمله حقوق شهروندان برای ورود به کانادا و حق زندگی، آزادی و امنیت افراد، و همچنین تعهدات کانادا تحت قوانین بین المللی احترام بگذارد. در منشور به دولت این امکان را می دهد که حقوق افراد را با منافع جامعه متعادل کند، جایی که محدودیت در حقوق و آزادی های تضمین شده در یک جامعه آزاد و دموکراتیک قابل توجیه است.

به طور خاص، بخش 1 منشور به دولت اجازه می دهد تا محدودیت هایی را برای حقوق و آزادی ها در صورتی که این محدودیت ها:

• در قانون تعیین شده است؛
• دنبال یک هدف مهم که در یک جامعه آزاد و دموکراتیک قابل توجیه باشد. و
• آن هدف را به شیوه ای معقول و متناسب دنبال کنید.

این بدان معنی است که در طول یک وضعیت اضطراری نظم عمومی، همانطور که توسط قانون موارد اضطراری، دولت فقط باید اقداماتی را انجام دهد که پاسخی منطقی و متناسب به خطرات ایمنی کانادایی ها باشد.

شفافیت و پاسخگویی

با توجه به ماهیت استثنایی آن، پادمان های اضافی و سختگیرانه ای در قانون وجود دارد برای اطمینان از نظارت دموکراتیک و پاسخگویی در شرایط اضطراری. مراحل رویه ای زیر طبق قانون به عنوان کنترل و تعادل عمل می کنند:

• اعلام: دولت کانادا باید به طور رسمی وضعیت اضطراری را اعلام کند که از روزی که ایجاد می شود لازم الاجرا است.
• طرح پیشنهادی دولت در مجلس: دولت باید در مجلس عوام و سنا در ظرف هفت روز جلسه ای طرحی را ارائه کند که در آن درخواست تایید اعلامیه و توضیح دلایل آن را بخواهد. دولت همچنین گزارشی از رایزنی‌های انجام شده با استان‌ها قبل از صدور اعلامیه به مجلس می‌دهد.
• مجلس رای می دهد: هر دو مجلس عوام و سنا باید به این پیشنهاد رأی دهند. اگر مجلس عوام یا سنا به این اعلامیه رأی مثبت ندهند، همان روز لغو می شود.
• در صورت لزوم مجلس سنا یا مجلس عوام فراخوانده می شود: اگر سنا یا مجلس عوام در زمان صدور بیانیه تشکیل جلسه ندهند، باید ظرف هفت روز از تاریخ اعلامیه به جلسه فراخوانده شود.
• دولت صادر می کند و دستورات و مقررات را تنظیم می کند: هرگونه اقدام دولت برای پاسخ به وضعیت اضطراری باید دو روز پس از صدور دستورات یا مقررات توسط دولت در مجلس عوام و سنا ارائه شود. این تضمین می کند که اقدامات دولت شفاف است و دولت در برابر پارلمان برای اقدامات خود پاسخگو خواهد بود.
• کمیته بررسی مجلس تشکیل می شود: یک کمیته مشترک ویژه از هر دو مجلس عوام و سنا باید ایجاد شود تا اقدامات دولت تحت این قانون را به طور مستمر بررسی کند.
• پارلمان اعمال قدرت می کند: در هر زمان، سنا یا مجلس عوام می توانند اعلامیه و هر گونه دستور یا مقرراتی را که بر اساس این قانون صادر شده است، بررسی و به طور بالقوه لغو کنند.
• اظهارنامه منقضی می شود یا تمدید می شود: بیانیه پس از 30 روز منقضی می شود مگر اینکه تمدید آن در بازه های زمانی مشخص توسط مجلس عوام و سنا تایید شود.
• استعلام انجام شد: پس از پایان اورژانس، قانون موارد اضطراری دولت را ملزم می کند که تحقیقی را انجام دهد و گزارشی را ظرف سیصد و شصت روز پس از انقضا یا لغو اعلام وضعیت اضطراری به هر مجلس ارائه کند.

منابع اضافی