مسلمانان اندونزی نماز جمعه را در سایه آتشفشان مرگبار برگزار می کنند

این آتشفشان 3676 متری (12060 فوتی) روز شنبه به طرز شگفت انگیزی فوران کرد و ابر بلندی از خاکستر را به آسمان فرستاد و جریان های آذرآواری خطرناکی را به روستاهای زیر سرازیر کرد.

در مرکز تخلیه پنانگال، عبدالغفار به چند صد نفر دیگر که در اثر فاجعه آواره شده بودند برای نماز جمعه در یک مسجد موقتی که با استفاده از چادر در یک مزرعه برپا شده بود، پیوست.

غفار، 47 ساله، که شنیدن یک صدای بلند در روز فوران قبل از اینکه یک ابر سیاه خاکستر همه چیز را تاریک کند، گفت: “من معمولاً در روستای خود دعا می کنم … نمی توانم باور کنم که این اتفاق برای من افتاده است.” روستای کوره کوبوکان

غفار که به عنوان یک فروشنده مواد غذایی کار می کرد، فکر می کرد ممکن است او و مادرش بمیرند، اما سپس نوری در آسمان ظاهر شد و آنها بدون هیچ دارایی فرار کردند.

او گفت پسر عمویش که به عنوان معدنچی شن و ماسه در نزدیکی آتشفشان کار می کرد، هنوز مفقود است و او اکنون در انتظار جابجایی است.

حداقل 43 نفر از زمان فوران فوران جان خود را از دست داده اند و صدها نفر مجروح شده اند، در حالی که بیش از 6000 نفر تخلیه شده اند و بسیاری از آنها اکنون مطمئن نیستند که آیا دوباره قادر به زندگی در این منطقه خواهند بود یا خیر.

در یک آشپزخانه صحرایی که در مرکز تخلیه راه اندازی شده بود، داوطلبان سبزیجات را خرد کرده و برنج و تخم مرغ پخته شده را در حدود 2000 بسته غذایی در روز برای مردمی که در آن منطقه پناه می گیرند قرار دادند.

سوکور، 70 ساله، که از یک نام استفاده می کند، در میان تعدادی از آواره هایی بود که این هفته در چادری در مرکز پناه گرفته بودند.

در این شرایط ما احساس شادی و غم نیز می کنیم. شوکور که با وجود شرایط سخت، پیراهن باتیک آبی و کلاه پچی سنتی اندونزیایی پوشیده بود، گفت: خوشحالیم چون با افراد زیادی دور هم جمع شده‌ایم، اما غمگین چون به یاد داریم الان خانه نداریم.

(نوشته اد دیویس؛ ویرایش توسط ژاکلین ونگ)