بومگردی‌ها بر سر ایستگاه کرونا 

شیوع کرونا خسارات زیادی را به بخش‌های مختلف اقتصاد جهان تحمیل‌کرد اما بدون شک باید صنعت گردشگری را جزو آن دسته از فعالیت‌های اقتصادی دانست که بیشترین آسیب را از این ویروس متحمل شده‌ است.

کرونا همچنان در ایران می‌تازد و در حالی که هنوز به ایستگاه پایانی نرسیده وارد ششمین پیک خود شده است و در این شرایط، بسیاری از فعالیت‌ها و مشاغل گردشگری را متاثر کرده است.

صنعت بوم‌گردی اخیرا جایگاه قابل توجهی در میان گردشگران پیدا کرده و بسیاری از افراد اقامت در بوم‌گردی‌ها را جایگزین هتل‌های لوکس و گران قیمت کرده‌اند اما کرونا در این مدت کوتاه بر مشکلات بوم‌گردی‌ها افزوده و بسیاری از این فعالان را در آستانه ورشکستگی قرار داده است.

با وجود اینکه قدمت راه‌اندازی اقامتگاه‌های بوم‌گردی در ایران به بیش از یک دهه باز می‌گردد اما اکنون با توسعه روزافزون اقامتگاه‌ها، چالش‌های جدیدی در این عرصه بر آنان حاکم شده که مشکلات ناشی از کرونا نیز بر آن اضافه شده است.

پرداخت وام‌ها در اوج بی‌درامدی

«فاطمه حاجی‌حسینی» مسئول بوم‌گردی ثریا در این باره به ایسنا می‌گوید: با توجه به شرایط تعطیلی کرونا و عدم مسافرت مردم، وضعیت بوم‌گردی اصلاً خوب نبودند و درآمدی در کار نبود، این در حالی است که حمایتی از طرف مسئولان شکل نگرفت و بخش‌نامه‌های مصوب شد که تاریخ پرداخت قبوض به تعویق بیفتد اما هنگام پرداخت ادارات اعتنایی نمی‌کردند.

 وی با بیان این که هزینه‌های زیادی برای این بوم گردی انجام شد، می‌گوید: با توجه به قدیمی بودن آن، بازسازی این خانه مدت کوتاهی به درازا کشید و افتتاحیه این مجموعه همزمان با شیوع و همه گیری ویروس کووید ۱۹ شد که مجبور به کنسل کردن برنامه‌ها شدیم.

مسئول این بومگردی‌ با تاکید بر این که با این شرایط درآمدی نیز حاصل نشد، گفت: تمام وام‌هایی که گرفته شده بود از طریق درآمدهای خود سوای بومگردی پرداخت شد از طرفی برای پرداخت این وام‌ها تا حدودی بانک‌ها همکاری لازم را داشتند و یک بازه زمانی ۶ ماهه را برای تعویق مهلت پرداخت لحاظ کردند.

وی اضافه می‌کند: برای شروع و راه‌اندازی بوم گردی می‌توان با مبالغ کم شروع کرد و آن را پیشرفت داد. برای درآمدزایی از این کار نیز باید با بازار کار آن آشنا شد و تبلیغات به گونه‌ای باشد که بتوان از شهرهای مختلف مهمان پذیرفت.

دلسردی از بی‌درامدی و بی‌حمایتی 

«سعید بشیری» مالک بوم گردی کوه سنگی در روستای مدوار مهریز هم به ایسنا می‌گوید: زمانی که نه درامدی باشد و نه حمایتی، هر فردی از این شغل و درآمد زایی از آن دلسرد می‌شود و با بی‌اعتنایی بانک‌ها و عدم موافقت آن‌ها با تعویق مهلت پرداخت وام‌ها و تحت فشار گذاشتن ضامن و خود ما این دلسردی دو چندان می‌شود.

وی اضافه می‌کند: هزینه‌های نگهداری مجموعه، خرابی‎های به بار آمده است و تمام خسارت‌هایی از این قبیل هیچ‌کدام جبران نشده است.

 این مسئول اظهار می‌کند: روستای مدوار با مشکل کمبود آب روبروست و بیش از سه ساعت در روز آب کافی فراهم نیست لذا برای بوم گردی مجبور به خرید منبع آب شدیم که هزینه جداگانه‌ای را می‌طلبید.

بشیری با بیان این که نظارت بر اماکن عمومی درباره رعایت حجاب و برخی از مسائل فرهنگی باید با حفظ شان گردشگران خارجی باشد، تصریح می‎کند: باید رابطه دو جانبه امر به معروف و نهی از منکر و همچنین در نظر گرفتن فرهنگ و ملیت گردشگران منطقه برقرار شود تا تلقی از تذکرات بی‌احترامی نباشد.

وی به نبود روشنایی و آسفالت جاده اشتره در این منطقه نیز اشاره می‌کند و می‌گوید: جاده‌های اطراف بومگردی آسفالت و روشنایی مناسبی ندارد و با تمام تلاش و هزینه‌هایی که برای جاده سازی انجام داده‌ام، باز هم مشکلات زیادی وجود دارد به خصوص زمان‌های تاریک شبانه‌روز، تصوراتی درباره ناامن بودن این منطقه می‌شود.

بشیری با تاکید بر این که برداشتن تابلوهای بوم گردی توسط شرکت تعاونی وحدت دهیاران از دیگر مسائل موجود است، تصریح می‌کند: قرار بر این شده که شرکت، تابلوهای جدیدی را جایگزین کند اما با پیگیری‌هایی که بنده انجام داده‌ام، باز هم خبری نیست.

امروزه مهریز به عنوان باغشهر استان یزد مشکلات متعددی را در حوزه بومگردی‌ها تجربه می‌کند و هرچند اهتمام مسئولان در این حوزه وجود داشته ولی باید توجه داشته باشند که رونق گردشگری در دیار مهریز نیازمند اهتمامی بیش از پیش است تا بتوان با احیای بومگردی‌ها حال گردشگری این سرزمین پرظرفیت را بهبود بخشید.

انتهای پیام