شوربختی بهروز! – خبرآنلاین

مریم روحی: یکی از عجیب ترین اتفاقات ورزشی این روزها در والیبال و برای بهروز عطایی رخ داد؛ جایی که تمام تمجیدها از او کمتر از یک هفته به انتقاد تبدیل شد. عطایی امروز مرد شماره یک والیبال ایران محسوب می شود چرا که هم نیمکت بزرگسالان را دارد و هم جوانان. او سال هاست که با تیم های باشگاهی مختلف در لیگ برتر حاضر است و حتی در سال ۲۰۱۹ و در “ریفا”ی بحرین توانست همراه تیم ملی جوانان قهرمان جهان شود تا به عنوان یک مربی ایرانی افتخار بزرگی را به دست آورد و زیر ۲۱ ساله های ایران را برای اولین بار بربام جهان ببرد.

عطایی؛ بدون معرفی سرمربی شد

بعد از فسخ قرارداد کولاکوویچ برخی از کارشناسان معتقد بودند که برای چندماه تا المپیک مربی ایرانی بهترین انتخاب است اما در نهایت فدراسیون تصمیم به حضور آلکنو گرفت. قبل از آن که پای آلکنو به ایران برسد و امضای قراردادش خشک شود مشخص شد که بهروز عطایی بعد از المپیک سرمربی تیم ملی بزرگسالان خواهد بود. فدراسیون هیچ گاه به صورت رسمی خبر از انتخاب بهروز عطایی نداد و این یکی از عجیب ترین اتفاقات در روند معرفی سرمربی جدید بود. اولین خبر مربوط به لیست تیم ملی برای حضور در قهرمانی آسیا بود که اسم عطایی به عنوان سرمربی درج شد.

قهرمانی آسیا؛ عنوان تکراری که بازیچه شد

قهرمانی تیم ملی در آسیا آن هم با بازیکنان جوان اتفاق خوب و قابل توجهی بود اما بعد از این اتفاق به قدری بزرگ شد که همه ایرادات و مشکلات موجود را فراموش کردند.

از سال ۲۰۰۹ تاکنون تیم ملی به جز یک دوره همواره در فینال قهرمانی آسیا حاضر بوده و در این ۷ دوره چهار قهرمانی و دو نایب قهرمانی را به نام خود ثبت کرده است. با این شرایط قهرمانی اتفاق تازه ای نبود هرچند که نباید منکر تاثیر کادرفنی بود. اما کارشناسان یکی از مهم ترین عوامل قهرمانی انگیزه بالای بازیکنان جوان مطرح کردند که کمک زیادی برای رسیدن به این عنوان کرد.

درباره غیبت بازیکنان مطرح نیز ذکر این نکته لازم است که نه فقط ایران بلکه ژاپن و کره جنوبی هم برخی از بازیکنان اصلی خود را به همراه نداشتند. با وجود اینکه کره جنوبی موفق به حضور در المپیک نشد اما کشورهایی چون ژاپن بیش از آن که به قهرمانی در آسیا اهمیت بدهند حضور در المپیک و نتیجه گرفتن برایشان اهمیت دارد. این اتفاق بارها از سوی کارشناسان اظهار شد که هدف ایران نه کسب عنوان در آسیا بلکه رسیدن به جایگاه های بالا در المپیک و قهرمانی جهان باشد.

به هرترتیب با وجود ارزشمند بودن قهرمانی در آسیا آن هم فقط با یک ست باخته اما باید به این موضوع توجه کرد که والیبال ایران سال هاست به لطف همین قهرمانی ها درجا زده و حتی در مسیر عقب گرد است و بعید نیست که تا چند سال دیگر دوباره به آن روزی برسد که هنوز ولاسکو به ایران نیامده بود اما همواره فدراسیون مدال رو بیشتر از توسعه دوست دارد.

یک مربی در دو تیم ملی!

نکته مهمی که با وجود شایسته بودن بهروز عطایی به عنوان یک مربی والیبال به میان می آید این است که فدراسیون چگونه تصمیم گرفت دو تیم ملی را به یک سرمربی بسپارد؟ محمدرضا داورزنی که بعد از قهرمانی آسیا هول شد و اعلام کرد منتقدان به احترام تیم ملی بایستند حالا سکوت کرده است. اگر آن قهرمانی نتیجه درایت و عملکرد خوب فدراسیون و کادر فنی بوده پس ناکامی تیم ملی جوانان در قهرمانی جهان نتیجه چیست و چه کسی مسبب آن است؟ در کدام رشته و کدام کشور یک سرمربی را در بالاترین جایگاه دو رده از تیم ملی قرار می دهد؟ این اتفاق حتی برای حضور یک مربی در تیم ملی و تیم باشگاهی محل بحث است.

قهرمانی تیم ملی در آسیا آن هم با بازیکنان جوان اتفاق خوب و قابل توجهی بود اما بعد از این اتفاق به قدری بزرگ شد که همه ایرادات و مشکلات موجود را فراموش کردند.

اما سوی دیگر ماجرا خود بهروز عطایی است. او که عنوان یک مربی حرفه ای را یدک می کشد چطور قبول کرد که در زمان واحد هم سرمربی جوانان باشد هم بزرگسالان؟ هم او و هم فدراسیون می دانستند که اردوی نهایی تیم ملی جوانان با قهرمانی بزرگسالان آسیا همزمان است اما حاضر شد که هردو تیم را داشته باشد و به عبارت بهتر تیم ها را فدای سرمربی گری خود کند.

اکبر نائینی یکی از پیشکسوتان والیبال انتقاد جدی به عملکرد فدراسیون والیبال و داورزنی دارد و او را مقصر اصلی ناکامی ها می داند. نائینی با انتقاد از عملکرد تیم ملی جوانان جهان گفت: چرا جوانان با همان کادرفنی که تیم ملی بزرگسالان قهرمان آسیا شد ناکام ماند؟ در آسیا ما بیشتر ۳ بر صفر بردیم و این نشان می دهد که جایی کادرفنی امتحان نشد. این اتفاق در قهرمانی جهان برعکس بود و جایی که نیاز به عملکرد قابل قبول مربی بود و تیم نیاز داشت که با یک تصمیم درست از سوی کادرفنی دچار تغییر شود این اتفاق نیفتاد.

او در واکنش به حضور بهروز عطایی در راس کادرفنی دو تیم ملی اظهار کرد: این موضوع اصلا نیاز بررسی ندارد و کاملا اشتباه است. چطور ممکن است یک مربی دو تیم ملی را همزمان داشته باشد؟ از نظر من هیچ کارشناسی در این خصوص صورت نگرفت و متاسفانه نتیجه اش هم کاملا تلخ بود.

اما یکی از عجیب ترین اظهارنظرها را محمود افشاردوست داشت و اعلام کرد که این تصمیم مخالف و موافق داشته اما هرچه که هست این تصمیم گرفته شده است. سوالی که پیش می آید این است چه کسی پاسخگوی یک نسل سوخته در والیبال جوانان ایران خواهد بود؟ افشاردوست در پاسخ به این سوال خبرآنلاین مبنی براینکه بهروز عطایی با تجربه زیادی که داشت چطور حاضر به قبول کردن این مسئولیت شد گفت: آقای عطایی برنامه های خوبی برای بزرگسالان و جوانان ارائه داد و در پاسخ به انتقاداتی که نسبت به این موضوع می شود باید بگویم که عطایی آن اندازه تجربه دارد که خودش اعلام کرده بود کارش در چنین شرایطی سخت خواهد شد اما ما چاره ای جز این کار نداشتم. قطعا اگر شرایط عادی بود من هم آن را قبول نداشتم اما تداخل حضور برخی اسامی در دو تیم ما را به این تصمیم رساند.

او درباره اینکه آیا این موضوع را عامل ناکامی تیم ملی جوانان می داند یا خیر گفت: نه ما در رقابت ها می توانستیم هم آرژانتین را ببریم و هم بلژیک را. این جوانان در آینده می توانند برای ما ستاره باشند و نباید با این صحبت ها آن ها را تخریب کنیم.

ناصر شهنازی یکی از مربیانی بود که از همان روز اول با انتخاب بهروز عطایی به عنوان سرمربی بزرگسالان مخالف بود. شهنازی در این باره گفت: همیشه از حضور سرمربی ایرانی استقبال کردم اما اگر هدفی نباشد کار به نتیجه نمی رسد و همان هم شد. پیش از این هم گفته بودم که عطایی گزینه خوبی نیست چرا که هیچ مربی در هیچ کجای دنیا نمی تواند همزمان در دو رده حاضر باشد. اگر جای عطایی مربی دیگری هم بود من با این کار مخالف بوده  و هستم و به نظرم با این کار فرصت های زیادی از بین رفت. این مخالفت به این دلیل نیست که نام سرمربی بهروز عطایی است بلکه من با شیوه و برنامه ریزی موضوع مشکل دارم.

پربیننده‌های ورزشی: 

گلر مورد علاقه کی‌روش که نابود شد!/عکس

حرف‌های بانوی ایرانی که فوتسال آقایان را سوت زد

ستاره سابق پرسپولیس چادرنشین شد/عکس

۲۵۳ ۲۵۱