کاش مسابقاتمان از تلویزیون پخش شود/ لباسمان زیبا و شیک بود

الهه محمدی: ۱۲۰ دقیقه دویده بودند برای صعود. کار رسید به ضربات پنالتی و او دو پنالتی را گرفت تا هم تیمش را برای اولین بار راهی جام ملت های آسیا کند و هم خودش بشود ستاره زمین.

زهره کودایی، دروازه‌بان تیم ملی فوتبال زنان حالا یک قهرمان است. از ۱۶ سالگی تا الان که ۳۱ سال دارد، در کوچه و سالن‌های ورزشی اهواز، تمرین کرده و حالا شده یکی از مهمترین امیدهای تیم ملی زنان در مسابقات آسیایی.

او فرزند هفتم یک خانواده ١٠ نفره است و زمانی که هنوز فوتبال برای زنان آب و نان نمی‌شود و خبری هم از قراردادهای سنگین و حقوق‌های نجومی نیست، عشق به فوتبال او را سرپا نگه داشته.

کودایی که تا همین دو سال پیش برای کمک به خانواده‌اش نجاری می کرد حالا همه فکرش را گذاشته روی فوتبال. می گوید کاش روزی برسد که به زنان فوتبالیست هم مانند مردان فوتبالیست نگاه شود. نگاهی برابر که وضعیت این زنان را بهتر خواهد کرد؛ «فکر می کنم هرکسی که برای کشورش زحمت می کشد باید دیده شود. باید نگاه برابر به زنان و مردان ورزشکار وجود داشته باشد. مردان زحمت می‌کشند و افتخارآفرینی می‌کنند اما زنان هم همه این زحمت‌ها را می کشند. حمایت و دید برابر آن‌ها به زنان و مردان باعث دلگرمی همه ما خواهد شد. این نگاه باید به زنان و مردان در یک سطح و برابر باشد تا زنان انگیزه داشته باشند.»

او می گوید زنان فوتبالیست دوست دارند مسابقات‌شان مانند مردان از تلویزیون پخش شود. کودایی زیاد مایل نیست درباره حواشی به وجود آمده درباره لباس اعضای تیم حرف بزند اما می‌گوید لباس‌شان شیک و زیبا بوده و همین توجه به آن‌ها روحیه داده است.

متن این گفت‌وگو را در زیر بخوانید.

 پس از مسابقات اخیر تیم ملی فوتبال زنان با اردن و درخشش شما در ضربات پنالتی، به چهره شناخته شده تیم تبدیل شده‌اید. از عملکردتان راضی هستید؟

هدف ما از این دوره از مسابقات، صعود به مرحله نهایی بود. همه تلاش‌شان را کردند. از فدراسیون گرفته تا کادر فنی تیم همه زحمت‌شان را کشیدند. بچه‌های تیم تمام همت‌شان را به کار بستند و توانستیم به مرحله نهایی برویم. الان شرایط خیلی خوب است و خوشحالیم. برای اولین بار در تاریخ فوتبال زنان به مسابقات آسیایی صعود کردیم. دوست داریم بیشتر از این‌ها تمرین کنیم و زحمت بکشیم و به این مرحله فقط راضی نباشیم. باید دنبال موفقیت‌هایی بیشتر از این‌ها باشیم و فکر می‌کنم هدف همه کادر فنی و بازیکنان هم این است که بتوانیم پیشرفت کنیم.

حمایت‌های فدراسیون فوتبال از تیم ملی زنان تا الان چطور بوده است؟

من از دکتر عزیزی خادم، خانم شهره موسوی و کادر فنی تیم تشکر می‌کنم. در این چند همه تلاششان را کردند تا بهترین شرایط را برای ما فراهم کنند تا بتوانیم با خیال راحت وارد این مسابقات شویم. ما هم امیدوارم با صعودمان توانسته باشیم پاسخ زحماتشان را داده باشیم. همچنین خانم ایراندوست سهم بزرگی در موفقیت تیم داشته‌اند. او یکی از بهترین مربیان ایران است و پرستیژ خیلی خوبی دارند. من به شخصه افتخار می‌کنم که در کنار او مشغولم. از زحمات خیلی زیادی که برای تیم کشید تشکر می‌کنم. امیدوارم در مرحله نهایی هم بتوانیم آنقدر خوب باشیم که جوای زحماتش را بدهیم.

 قرار است به شما پاداشی پرداخت شود؟

بله قرار است با پیگیری‌های دکتر خادم و خانم موسوی و آقای کامرانی‌فر، پاداشی به ما داده شود. این پاداش می‌تواند مزدی برای زحمات بچه‌ها باشد. ادامه مسیر ما، سخت است و امیدوارم با این حمایت‌ها در ادامه موفق باشیم.

می‌دانید مبلغ این پاداش چقدر است؟

اصلا از میزان پاداش خبری ندارم.

قرار بوده این پاداش چه زمانی داده شود؟

یک سری کارهای اداری وجود دارد و به ما گفته شده که حتما این پاداش‌ها داده می‌شود و جای نگرانی نیست.

شما دریافت ماهانه برای بازی‌های ملی داشته‌اید؟

خیر دریافت ماهانه نداشته‌ایم. در دو تورنمنت دوستانه‌ای که اخیرا برگزار شد، پول تو جیبی به ما پرداخت شد و حق اردو به ما داده شد اما ماهانه دریافتی نداشته‌ایم. پرداختی‌های باشگاه هم طوری است که بتوانیم زندگی‌مان را بگذرانیم.

تفاوت نگاه به تیم ملی مردان و زنان و حتی باشگاه‌های فوتبال را چطور می‌بینید؟

فکر می‌کنم هرکسی که برای کشورش زحمت می‌کشد باید دیده شود. باید نگاه برابر به زنان و مردان ورزشکار وجود داشته باشد. مردان زحمت می کشند و افتخارآفرینی می کنند اما زنان هم همه این زحمت ها را می کشند. ما دوست داریم که با نتیجه گرفتن و کارمان بیشتر دیده شویم و انتظارمان از مسئولان این است که به ما بیشتر رسیدگی کنند. اگر همین رسیدگی و حمایت باشد ما می‌توانیم بیشتر از این‌ها توانایی‌هایمان را نشان دهیم. حمایت و دید برابر آن‌ها به زنان و مردان باعث دلگری همه ما خواهد شد. این نگاه باید به زنان و مردان در یک سطح و برابر باشد تا زنان انگیزه داشته باشند، بتوانند در کاری که انجام می‌دهند موفق باشند و پیش از بیش تلاش کنند.

یعنی انتظار دارید که دستمزدهای تیم ملی فوتبال زنان با تیم ملی مردان برابر باشد؟

بله ما دوست داریم این اتفاق بیفتد. امیدواریم این نگاه برابر به زنان و مردان فوتبالیست و ورزشکاران دیگر به وجود بیاید. زنان هم مانند مردان تلاش می‌کنند و دوست دارند به آن‌ها با نگاه برابر نگاه شود. امیدوارم روزی برسد که همین برابری ایجاد شود. چون واقعا زنان هم مثل مردان فوتبالیست تلاش می‌کنند.

شما الان ۳۱ ساله‌اید. از چه زمانی فوتبال بازی کردن را شروع کردید؟

به دلیل علاقه زیادی که به فوتبال بازی کردن داشتم، توانستم که سریع در این رشته موفق شوم. از همان موقع تا الان به طور حرفه‌ای به ورزشم فکر کردم. چون عاشقانه فوتبال را دوست دارم و همیشه تلاش می‌کردم که خوب تمرین کنم و حرفه‌ای تمرین کنم. رفتم دنبال علاقه و هدف اصلی‌ام، فوتبال. امکانات کم بود. در آغاز حتی مخالفت کمی هم وجود داشت. اما عشق من همه را همراه کرد. در قراردادها و انتخاب‌ها کمک به خانواده هم اولویتم بود. به استقلال دزفول رفتم. بعد ملوان و سال‌های بعد هم در باشگاه‌های دیگر ادامه پیدا کرد. در ١۶ سالگی به اردوی تیم ملی جوانان دعوت شدم و پس از مدتی به بزرگسالان. زمانی هم به دلیل اختلاف سلیقه‌ها دور ماندم و دعوت نشدم. دو سال هم به دلیل کرونا کلا تیم ملی تعطیل بود و با آمدن خانم ایراندوست دوباره دعوت شدم.

در سالن فوتبال می‌کردید یا در کوچه؟

در زمان بچگی مثل بسیاری از کسانی که فوتبال را دوست دارند در کوچه‌ها بازی می‌کردم. از آنجا شروع کردم و توانستم به لطف خدا این راه را ادامه دهم.

خانواده و اطرافیان‌تان از شما حمایت می‌کردند؟ یا این نگاه وجود داشت که چون شما زن هستید نباید فوتبال بازی کنید؟

همان اوایل که تازه کمی حرفه‌ای‌تر فوتبال بازی کردن را شروع کرده بودم، خانواده‌ام کمی مخالفت کردند اما وقتی علاقه من را به این رشته دیدند، حمایتم کردند. آن‌ها همیشه بزرگترین حامی من در ادامه مسیرم بودند. اطرافیان و دوستانم هم با دید بسیار مثبتی به این موضوع نگاه می‌کردند.

شما در کنار فوتبال، نجاری حرفه‌ای هم می‌کنید. یعنی بیشتر راه درآمدتان نجاری بوده است؟

بله من قبلا به صورت حرفه‌ای نجاری می‌کردم. بالاخره مشکلات زندگی خیلی زیاد بود و درکنار فوتبال برای خودم و خانواده‌ام کار می‌کردم. اما الان دو سال است که فقط تمرکزم روی فوتبال باشگاهی و ملی بوده است. افتخار هم می‌کنم که توانستم کار و ورزش کنم.

یعنی به خاطر پرداخت‌های کم از سوی باشگاه‌تان مجبور بودید کار کنید؟

بله به همین دلیل بود. قبلا اینطوری بود ولی الان نسبت به سال‌های قبل وضعیت باشگاه‌ها خیلی نسبت به قبل بهتر شده است. نه اینکه خیلی اوضاع خوب باشد اما قراردادهایی که باشگاه‌ها با بازیکنان می‌بندند، کمی بهتر شده است.

منظورتان از این بهتر شدن وضعیت چیست؟ الان وضعیت برای زنان فوتبالیست به گونه‌ای هست که آن‌ها هم مثل مردان فوتبالیست شغل دیگری نداشته باشند و فقط فوتبال بازی کنند؟

قطعا قراردادهایی که فوتبالیست‌های مرد در باشگاه می‌بندند با زنان بسیار متفاوت است. وضعیت آن‌ها حتی کمی هم شبیه ما نیست. آن‌ها می‌توانند زندگی‌شان با قراردادهای بالایی که دارند، بچرخانند. امیدوارم روزی برسد که زنان هم بتوانند قراردادهای خوب ببندند و امکاناتی که به مردان داده می شود به زنان هم داده شود. زنان باید خیلی بیشتر از این‌ها دیده شود چون حقشان بالاتر از این چیزها است.

دوست دارید که مسابقات شما هم مانند بازی های مردان زنده از تلویزیون پخش شود؟

صددرصد ما هم دوست داریم مثل مردان بیشتر دیده شویم. اگر این اتفاق بیفتد به فوتبال ما کمک می‌کند و شاهد پیشرفت فوتبال در رده باشگاهی و ملی زنان می‌شود.

شما اهوازی هستید و استان خوزستان، استان فوتبال پروری است. همانقدر که مردان فوتبالیست از این استان داریم، زنان خوزستانی هم به فوتبال علاقمندند؟

مردم خوزستان ۸ سال جنگیدند و مردم بسیار شریفی هستند. مشکلاتی در خود خوزستان وجود دارد و با این همه مشکلات، این استان فوتبالیست‌های بسیار خوبی به ورزش ایران معرفی کرده است. تیم ملی فوتسال که قهرمان آسیا شدند، چهار بازیکن خوزستانی دارد. در تیم ملی فوتبال زنان، سه بازیکن خوزستانی داریم. با همه سختی‌ها و مشکلاتی که در استان خوزستان وجود دارد، عشق و علاقه‌ای که مردم به فوتبال دارند بسیار مهم است. امیدوارم از این به بعد به زنان علاقمند به فوتبال در این استان بیشتر توجه شود. آن‌ها باید بیشتر از این‌ها دیده شوند. همان نگاه برابر به فوتبالیست‌های زن و مرد باید در این استان هم حاکم شود تا همه بتوانند از تلاششان لذت ببرند و بتوانند موفق شوند. من به بسیاری از زنانی که درباره فوتبال از من می پرسند همیشه توصیه می‌کنم که پشتکار داشته باشند و ادامه دهند.

این سختی‌ها و وضعیت آب و هوایی اهواز، مشکلاتی را در مسیر تمرین کردن شما هم به وجود آورد؟

من در فصل تابستان تمرین می‌کردم و هوای اهواز خیلی گرم بود. من روزهایی در دمای ۶۰ درجه تنهایی تمرین می‌کردم تا بدنم را آماده نگه دارم. خیلی‌ها می‌گفتند در این گرما چرا تمرین می‌کنی و مریض می‌شوی. اما من می‌گفتم من هدف دارم و باید به هدفم برسم. توانستم هم به هدفم برسم.

قبل از اینکه به مسابقات اخیر اعزام شوید، حواشی‌ای درباره نوع لباس شما ایجاد شد. این حواشی روی شما تاثیرگذار بود؟

اینکه ما با آن لباس رفتیم و زحماتی که برایمان کشیدند باعث روحیه دادن به ما شد و روی ما خیلی تاثیرگذار بود. خود فدراسیون خیلی زحمت کشیدند تا بهترین شرایط را برای ما فراهم کنند. کلا دوست ندارم زیاد درباره این حواشی فکر کنم و بهتر است به چیزهای مثبت فکر کنیم.

منظورتان این است که طراحی و نوع لباسی را که برایتان در نظر گرفته بودند، پسندیدید؟

بله. لباس ما شیک و زیبا بود و دوست داشتیم. اعزام ما اعزام خوب و بی‌دغدغه‌ای بود و به انگیزه و روحیه ما کمک کرد.

در این سال‌ها تیم ملی مردان از تیم ملی زنان حمایتی کرده‌اند؟

بله حمایتشان خوب بوده است. بسیاری از بازیکنان تیم ملی مردان پیگیر بازی‌های ما بودند و برایمان دعا می‌کردند.

تا به حال دیداری با هم داشته‌اید؟

خیر تا به حال دیداری نداشته‌ایم. شخصا برای خودم هم پیش نیامده است.

الگوی شما در دروازه‌بانی کدام بازیکن است؟

امانوئل نویر، دروازه‌بان بایرن مونیخ الگوی من در دروازه‌بانی است. در میان زنان هم، خانم توسلی، دروازه‌بان فوتسال زنان را خیلی دوست دارم. چه از نظر فنی و چه از نظر اخلاقی یکی از بهترین‌هاست.

دوست دارید روزی در اروپا بازی کنید؟

ما با امید زنده‌ایم و امیدوارم که بعد از این صعود، تلاش کنیم که به جام جهانی صعود کنیم. ولی کار خیلی سخت است اما ما همه تلاشمان را می‌کنیم. اگر این اتفاق بیفتد برای همه بازیکنان سکوی پرتاب است. همه بازیکنان فوتبال دوست دارند که جام جهانی بازی کنند. امیدوارم روزی این اتفاق برای ما هم بیفتد. من همیشه به شخصه دوست داشته‌ام که لژیونر شوم.

در مسابقات اخیر، تفاوتی بین امکاناتی که به فوتبالیست های زن دیگر کشورها داده می شود و امکاناتی که به شما داده شد، بود؟

به صورت کلی امکانات بعضی دیگر از کشورها خیلی بیشتر از ما است اما در این دوره از مسابقات، فدراسیون تلاش کرد که بهترین امکانات را برای ما فراهم کنند.

مواقعی می بینیم عده ای در شبکه های اجتماعی به ظاهر زنان فوتبالیست توهین می کنند و یا حتی می گویند این زنان بیشتر شبیه مردانند. چقدر با این موضوع مواجه شده‌اید؟

برایم این حرف‌ها مهم نیست و اصلا دوست ندارم راجع به این قضیه حرف بزنم ولی هرکسی که این حرف‌ها را می‌زند واقعا مغزی خالی دارد.

 

در بازی با اردن، وقتی برای ذخیره پنالتی‌ها درون دروازه رفتید، به چه فکر می‌کردید؟

ما می‌دانستیم که اردن تیم خیلی خوبی است. تیمی که با روحیه بالایی به این مسابقات آمده بود ولی همه ما تلاش کردیم. من تا آن روز خیلی برای هدفم سختی کشیده بودم و فقط می‌خواستم پیروز باشیم. یک نوع خواستن جدی و واقعی. در آن لحظات استرس نداشتم و ایمان داشتم به مرحله نهایی می‌رسیم. قبل از شروع پنالتی‌ها با گلنوش و چند تا از بچه‌ها حرف زدیم. همه آرامش عجیبی داشتیم و همه عمیقا می‌خواستیم صعود کنیم. من همه چیز را به خدا سپردم و درون دروازه ایستادم.

شما گزینه سوم دروازه‌بانی بودید و بعد نفر اول و فیکس تیم شدید. ارزیابی شخصی‌تان از این اتفاق چیست؟

من به دلیل مشکلاتم نتوانستم در تورنمنت بلاروس همراه تیم باشم، بعد از آن حدودا از اواخر اردیبهشت و دومین اردو به ترکیب اضافه شدم. بعد از لیگ به دلیل کرونا و محدودیت‌ها تمرین نداشتم. زمان کم بود. خانم ایراندوست هم خیلی برای آمادگی تیم زحمت کشید. من هم فشرده تمرین کردم اما در مجموع خدا خیلی به من لطف داشت.

فکر می‌کنید در مسابقات آسیایی هم می توانید موفق شوید؟ چه انتظاری از مسئولان دارید؟

کار در مرحله نهایی دشوارتر از این حرف‌هاست. چون تیم های خیلی خوبی بالا آمده‌اند و هیچ تیمی برای باخت نمی‌آید. ما هم برای برد می‌رویم و انشاالله که با حمایت‌های همه جانبه فدراسیون بتوانیم که در این مسابقات بهترین عملکرد را داشته باشیم و جزو چهار تیم باشیم.

پیش از این بازی‌ها از حمایت‌های رسانه‌ای از شما شده بود؟

نه حمایت‌های رسانه‌ای نداشتم. هیچ رسانه‌ای پشتم نبود و به خودم می‌گفتم خودم تلاش می‌کنم و نان بازویم را می‌خورم. من کلا دنبال مطرح کردن خودم نبودم. دنبال ورزش حرفه‌ای ام رفتم. کلا هم خیلی در اینستاگرام فعالیت نداشتم.

235235