یک «بهاء» و هزار «بهانه»

این پرونده خبرآنلاین، پیشکشی ست به مناسبت روز  بیستم « ماهِ » خواندن «او».

بهشت به «بها»ست، نه به «بهانه». بهشت، جای صالحان و پاکان است، بهای بهشت، «عمل صالح» است، درهای بهشت، از طریق «تقوا»، «جهاد»، «طاعات» و «صالحات» به روی انسانها گشوده می گردد.

اگر در دعای امروز، از خداوند گشایش درهای بهشت را به روی خودمان درخواست کرده ایم، باید برگ ورود به بهشت را هم فراهم کنیم. جواز ورود به بهشت جاودان، اعمال نیک و طاعتِ خدا، اطاعت از رسول، انجام واجبات، ترک محرّمات، خدمت به مردم و دوری از ستم است.

بهشت جای هر دیو و دد نیست.

بهشت، خانه ناپاکان آلوده دامن نیست.

بهشت، سرای اقامت گنهکاران پلید نیست.

با بار گنه ز دام جستن نتوان
دژبانی حشر را گذشتن نتوان

روزی است که بی برگ تردّد به بهشت
آن سوی پل صراط رفتن نتوان

بهشت، در مقابل «عمل» است و عمل، برگ تردّد و جواز ورود به بهشت است.  اگر سرای آخرت و خانه بهشت برایمان مهیّا شود، در سایه کارهای نیکی است که در اجرای فرمان خدا انجام می دهیم. سنگ ها، آجرها و مصالح ساختمانی خانه آخرت، و قصرهای بهشتی از صالحات و حسنات این دنیای ما، تأمین می شود. دنیا، مزرعه آخرت است، «زندگی، زراعت وجودی انسان است، و هر کسی دهقانِ بذر «خویشتن» است».

| حافظ:
دهقان سالخورده چه خوش گفت با پسر
کای نور چشم من، بجز از کِشته، ندروی

جهان برپایه حساب و کتاب است، نه بیهوده.

وقتی که هستی «عبث» نیست و سرانجام بشر، رجعت «الی اللّه » است، پس فرجامی دارد، خوب یا بد، نعمت یا نقمت، بهشت یا دوزخ، سایه سار جنّت، یا شعله های سوزان جهنّم خدا.

همسایگی پیامبران و امامان و اولیاء و خوبان، یا همخانگی فراعنه و طواغیت و نِرون ها و شدّادها و جلاّدها و ستمگران تاریخ،

جوار رحمت حق، یا عذاب شدید خدا.

آنچه انسان را به یکی از این دو سرنوشت نیک و بد می کشد، رعایت یا عدم رعایتِ «باید»ها و «نباید»هایی است که در اسلام، توسّط وحی و از زبان رسول خدا و ائمه اطهار علیه السلام و فقهای دین و مکتبداران متعهّد بیان شده است.

رسول خدا در «حجّه الوداع»، خطاب به مسلمین فرمود:

«ای مردم!… هرچه که شما را به بهشت نزدیک می کند و از آتش، دور می سازد من شما را به آن فرمان دادم، و آنچه که شما را از بهشت دور کرده و به آتش نزدیک می کند، شما را از آن نهی کردم…»

و… چه راهنمایی بهتر از قرآن، در این زمینه!

پس راه ورود به بهشت را هم از قرآن کریم بیاموزیم.

درهای جهنّم

با ملاحظه آیات قرآن، و بررسی آیاتی که برای جمعیّت ها و افرادی وعده آتش می دهد، می توان پی برد که «درهای جهنّم» کدام است…[حجر، آیه ۴۴.]

وعده های آتش در قرآن برای افراد زیر بیان شده است:

کافران، تکذیب کنندگان آیات خدا، مستکبرین، زراندوزان که انفاق نمی کنند، ستمگران، منافقین، مشرکین، و… کسانی دیگر.

همچنین در آیات، بهشت را برای کسانی همچون: «صابرین»، «متّقین»، «عمل کنندگان»، «شهیدان»، «توکل کنندگان» و «مطیعان خدا و رسول» و… بیان کرده است.

برای بسته شدن درهای جهنّم به روی خود، باید از «کفر» و «استکبار» و «زراندوزی» و «احتکار» و «گرانفروشی» و «تکذیب آیات و انبیاء»، دوری کرد.

هرگناه، دری به دوزخ است، و هر طاعت، بابی به سوی بهشت برین.

پس… ای خدا! جنّت به «بها» می دهی، نه به «بهانه».

گنهکاران و شرک آلودگان و ظالمین را به دوزخ می فرستی.

آتش دوزخ، فراورده ای است از اعمال خود ما… عذاب جهنّم همه دستاورد عصیانها و نافرمانیهای بندگان است…«بِما کَسَبَتْ اَیدیهِم» است.

شرح دعای روز بیستم ماه مبارک رمضان به قلم استاد جواد محدثی

/6262