کره شمالی “چیزهای بیگانه” در نزدیکی مرز با کره جنوبی را عامل شیوع کووید می داند

شمال با اعلام نتایج تحقیقات خود، به مردم خود دستور داد “با هوشیاری با چیزهای بیگانه که توسط باد و سایر پدیده های آب و هوایی و بالون ها در مناطق امتداد خط مرزی و مرزها می آیند، برخورد کنند.”

به گزارش رسانه دولتی KCNA، یک سرباز 18 ساله و یک کودک مهدکودک پنج ساله که در اوایل آوریل با مواد ناشناس “در تپه ای در اطراف پادگان ها و محله های مسکونی” در شهرستان کومگانگ در شرق استان تماس گرفت، علائم را نشان داد و بعدا تست کرونا مثبت شد.

“نتایج تحقیقات نشان داد که چندین نفر که در اواسط آوریل از منطقه ایفوری در شهرستان کومگانگ استان کانگوون به مرکز شهر آمده بودند در تب بودند و افزایش شدید موارد تب در میان مخاطبین آنها مشاهده شد.” گفت.

KCNA گفت همه موارد تب دیگر گزارش شده در این کشور تا اواسط آوریل به دلیل بیماری های دیگر بوده است، اما جزئیات بیشتری ارائه نکرد.

فراریان و فعالان کره شمالی در کره جنوبی برای چندین دهه با بالن های حامل اعلامیه ها و کمک های بشردوستانه از مرزهای به شدت مستحکم شده عبور می کردند.

دولت مون جائه این، رئیس جمهور سابق، در سال 2020 به دلیل نگرانی های امنیتی ساکنان مرزی، این کمپین ها را ممنوع کرد، اما فعالان این ممنوعیت را تلاشی برای سفید کردن پیونگ یانگ و ساکت کردن منتقدان در میان تلاش ها برای بهبود روابط فرامرزی خواندند.

کره شمالی پس از سال ها اعمال محدودیت های شدید برای جلوگیری از ورود ویروس به این کشور، در ماه مه با اولین شیوع عفونت کووید مبارزه می کند.

در ژوئیه 2020، کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی وضعیت اضطراری اعلام کرد و پس از اینکه مردی که در سال 2017 به جنوب پناهنده شد و علائم کووید را نشان داد، شهر کائسونگ، در نزدیکی مرز بین کره، به مدت سه هفته قرنطینه شد.

شمال ادعا کرده است که موج کووید نشانه‌هایی از فروکش را نشان داده است، اگرچه کارشناسان گمان می‌کنند در ارقام منتشر شده از طریق رسانه‌های تحت کنترل دولت، گزارش‌های نادرست وجود داشته باشد.

کره شمالی روز جمعه 4570 نفر دیگر را با علائم تب گزارش کرد که تعداد کل بیماران تب از اواخر آوریل به 4.74 میلیون نفر رسید.

پیونگ یانگ هر روز تعداد مبتلایان به تب را بدون مشخص کردن آنها به عنوان بیماران کووید اعلام می کند، ظاهراً به دلیل کمبود کیت های آزمایش.

(گزارش توسط سو هیانگ چوی و جاش اسمیت؛ ویرایش توسط لزلی آدلر و ریچارد چانگ)