کرملین چگونه به شیوع ناگهانی خشونت در قزاقستان نگاه می کند

در یکی از نسخه‌های تاریخ، اعتراضات خود به خودی عظیم در قزاقستان نتیجه سال‌ها نارضایتی بود که پس از افزایش قیمت‌های پروپان و بوتان که به‌طور گسترده به عنوان سوخت خودرو در آنجا استفاده می‌شوند، به جوش آمد.

در نسخه‌ای دیگر، یک «جنگ ترکیبی» در جریان است که در آن «تلاش برای تضعیف امنیت و تمامیت دولت با زور، با استفاده از تشکل‌های مسلح آموزش‌دیده و سازمان‌یافته، که از بیرون الهام می‌گیرد» در جریان است.

این بیانیه وزارت خارجه روسیه پس از اعزام 3500 سرباز روسی تحت پیمان CSTO پس از درخواست کمک قزاقستان است.

پس کدام است؟

من جوابی ندارم مطمئنا اکثریت قریب به اتفاق مردم نسخه اول را باور دارند، اما آنچه که ممکن است برای آینده مهمتر باشد، اعتقاد روسیه است.

کلینت ارلیخ نمای روسی را به شکلی عالی ترسیم می کند پست امروز. کرملین معتقد است که انقلاب نارنجی در اوکراین و اعتراضات مردمی در بلاروس در سال گذشته خودجوش نبودند. ایده این است که عملیات روانی انبوه همراه با سازمان دهندگان آموزش دیده در حال استقرار هستند. سلسله روابط عجیب بین پل مانافورت، اوکراین و کمبریج آنالیتیکا، هانتر بایدن و دیگران مطمئناً این تصور را ایجاد می‌کند که می‌توانست بیش از آنچه ما می‌دانیم در جریان باشد.

این که بسیاری از دستگاه های اطلاعاتی ایالات متحده تا این حد از دخالت روسیه در انتخابات ایالات متحده متقاعد شده بودند، مطمئناً باعث می شود که تعجب کنیم که ایالات متحده در انتخابات و سیاست در جاهای دیگر چه می تواند انجام دهد.

باز هم، هیچ یک از اینها حوزه تخصصی من نیست.

آنچه مهم است این است که بسیاری در کرملین هستند ایمان داشتن این چیزی است که در حال وقوع است.

وارد قزاقستان شوید

باید اعتراف کنید که زمان این اعتراض جمعی عجیب است. این در زمانی رخ داد که تنش های بسیار بالا در مرز اوکراین و با آغاز مذاکرات روسیه و ناتو آغاز شد.

آیا ایالات متحده می تواند پیامی ارسال کند؟ یا تصادفی است؟

به نظر شما پوتین کدام نسخه را باور دارد؟

ارلیخ می نویسد: “این انگیزه مسکو را برای کاهش تنش در درازمدت از بحران ایجاد نمی کند. در عوض، تنها درک غرب را به عنوان یک تهدید وجودی تقویت می کند.” “بزرگترین ترس کرملین “میدان در میدان سرخ” است – یعنی تکرار انقلاب اوکراین در داخل مسکو.

آنچه همچنین ترسناک است این است که روسیه احتمالاً معتقد است که این عملیات روانی کار می‌کنند و «ضدحمله‌های» مشابه را در جاهای دیگر تأمین مالی و اصلاح می‌کنند و بی‌ثباتی را در جاهای دیگر ایجاد می‌کنند. هیچ چیز خطرناک تر از کشوری نیست که فکر می کند مورد حمله قرار گرفته است. در حال حاضر بخش بزرگی از دستگاه امنیتی ایالات متحده وجود دارد که فکر می کند ظهور ترامپ ناشی از این نوع عملیات است – و نه بدون برخی شواهد.

در سال های آینده، من انتظار دارم که افزایش بی ثباتی سیاسی یک روند سکولار باشد. این را با تورم فزاینده و تضعیف گذار سبز (و هزینه های آن)، پیامدهای سیاسی طولانی مدت کووید ترکیب کنید، و دستور العملی برای فاجعه وجود دارد.