چگونگی بازیگری مصر در جنگ غزه/ قاهره در حال عبور از میدان مین است

به گزارش خبرانلاین به نقل از مرکز مطالعات استراتژیک مصری پس از گذشت بیش از دو ماه، سرعت وقوع رویدادهای غزه همچنان به سرعت در حال افزایش است. هیچ کدام از طرفین درگیری نمی‌توانند پیش‌بینی کنند که این بحران چه زمانی و چگونه پایان می‌یابد یا اینکه اثرات بلند مدت آن چه خواهد بود. اما کسانی که این جنگ وحشیانه را دنبال می‌کنند در چند تحول اساسی توقف می‌کنند که قابل توجه‌ترین تحول این بود که اسرائیل برای رسیدن به اهدافش تصمیم گرفت علی‌رغم همه‌ی قوانین بین‌المللی و با نادیده‌ گرفتن تمامی واکنش‌های خارجی عملیات زمینی کشتار و تخریب خود را در غزه انجام دهد. از بین بردن ساختار نظامی حماس و پایان دادن به حاکمیت آن بر نوار غزه در زمانی که مقاومت فلسطین تمام تلاش خود را برای خنثی کردن این عملیات انجام می‌دهد.

اسرائیل در جنگ اخیر خود علیه نوار غزه نشان داد که هیچ هدفی برای آن‌ها ممنوع نیست. این شامل بیمارستان‌ها، موسسات مذهبی و کمپ‌های پناهندگان می‌شود. به این ترتیب، ما باید خود را برای بدترین اتفاقات آماده کنیم، به ویژه اینکه رسیدن به یک آتش بس حتی موقتی کار بسیار دشواری است.

چرا سرنوشت سیاسی بنیامین نتانیاهو با جنگ غزه گره‌خورده است؟

تأثیر جنگ غزه بر قدرت نرم کشورهای غربی/ برنامه نتانیاهو برای فرار از مخمصه چیست؟

علی‌رغم درگیری‌های جاری، معتقدم این مسئولیت من است که چند نکته‌ی کلیدی را که می‌تواند در حال و آینده مفید باشد، برجسته کنم. به نظر من، همه طرف‌های درگیر باید به آن‌ها فکر کنند. در این میان، مهم‌ترین نکات در پایین آمده است:

1. هیچ صلحی در منطقه و هیچ امنیتی برای اسرائیل وجود نخواهد داشت مگر اینکه مساله‌ی فلسطین به طور عادلانه و همه جانبه حل و فصل شود و کشور فلسطین تشکیل شود. صرف نظر از وسعت، عمق یا دامنه عادی‌سازی اسرائیل با کشورهای عربی، هرگز امنیت مورد نظر اسرائیل را به ارمغان نخواهد آورد.
2. مصر آرمان فلسطین را یک موضوع امنیت ملی می‌داند. به این ترتیب، همه از همان ابتدا نه تنها برای مهار وضعیت، میانجی‌گری آتش‌‎بس و افزایش کمک‌ها، بلکه برای تاکید بر اصولی که از آن حمایت می‌کند، از جمله چشم‌پوشی از مجازات دسته‌ جمعی، آوارگی اجباری و قتل غیر نظامیان اقدام کرده است.
3. پیشنهاد اسکان مجدد فلسطینیان در صحرای سینا صرفا محصول اندیشکده‌های اسرائیلی یا بیانیه‌های غیر رسمی و رسمی نیست. این یک جزء جدایی‌ناپذیر از ابتکاراتی است که اگر مصر قاطعانه با آن مخالفت نکند؛ ممکن است اجرا شود. علاوه بر این مصر بدون شک توانایی مقابله با هر گونه تهدیدی را که امنیت ملی‌اش را به خطر می‌اندازد؛ دارد.
4. اسرائیل تا حد زیادی مسئول تضعیف تشکیلات خودگردان فلسطین و نهادهای آن است.
5. آسیب‌پذیری مداوم امنیت ملی اعراب در برابر تهدیدات منطقه‌ای تا زمانی که موضع اعراب نتواند با جدیت لازم به خطراتی که با آن مواجه است رسیدگی کند؛ ادامه خواهد داشت.
6. دولت‌های بعدی اسرائیل که روند صلح را نادیده گرفتند، باید عواقب اقدامات خود را متحمل شوند؛ اما مهم‌تر از آن؛ آن‌ها باید از بحران غزه درس بگیرند، زیرا نشان داده است که تکیه کردن صرف به عامل امنیتی کافی نیست.
7. یکی از عوامل اصلی که باعث شد وضعیت فلسطین به طور کلی به این وضعیت بدتر برسد، فاجعه تقسیم فلسطین بین کرانه‌ی باختری و نوار غزه بود که بیش از ۱۵ سال پیش روی داد.
8. دولت آمریکا که امیدوار بودیم یک شریک کامل در روند صلح باشد با هم‌سویی تزلزل ناپذیر خود با اسرائیل، به یک شریک در سقوط روند صلح در کل و حتی یک همکار تبدیل شده است حتی همکاری در رویدادهای غزه.
9. سازمان‌های اروپایی و جهانی که به تقبیح و درخواست‌ها بسنده می‌کنند نمی‌توان برای موضع‌گیری به آن‌ها اعتماد کرد. در واقع‌، تعدادی از کشورهای اروپای غربی اعلام کرده‌اند که از عملیات اسرائیل حمایت می‌کنند.

   

شاید یکی از پیامدهای مهم این جنگ این باشد که برخی کشورها و اندیشکده‌های بین‌المللی شروع به بحث‌های طولانی در مورد اینکه چه اتفاقی برای نوار غزه خواهد افتاد و پس از پایان خصومت‌ها چه کسی در آنجا حکومت خواهد کرد؛ شده‌اند. گویی جامعه‌ی جهانی فراموش کرده است که نوار غزه و کرانه‌ی باختری دو نیمه‌ی دولت فلسطین را تشکیل می‌دهند و در هیچ شهرک‌سازی نمی‌شود آن‌ها را تقسیم کرد.

وقتی صحبت از رسیدگی به وضعیت فعلی می‌شود، به نظر می‌رسد که رهبری مصر در حال عبور از یک میدان مین است. مصر اجازه نداد که آرمان فلسطین به یک موضوع بشر دوستانه تبدیل شود. به دلیل مسئولیت تاریخی خود، به سرعت نشسته صلح قاهره را در ۲۱ اکتبر سازماندهی کرد، جایی که رییس‌جمهور عبدالفتاح السیسی مشتاق بود یک نقشه‌ی راه یک پارچه برای خروج از کل بحران به دست بیاورد. نقشه‌ی راهی که شامل از سرگیری مذاکرات سیاسی می‌شد که منجر به راه حل دو دولتی و ارائه‌ی کمک از طریق صلح و آتش بس می‌شد.

با وجود بزرگی فاجعه‌ای که در غزه در حال رخ دادن است، جامعه‌ی بین‌المللی همچنان پیشرفت آن را از منظر تماشاگر مشاهده می‌کن دو صرفا از کشتار عمدی و روزانه‌ی مردم بی‌دفاع فلسطین ابراز نارضایتی می‌کند. آمریکا و جامعه‌ی بین‌المللی باید مسئولیت‌های خود را بپذیرند و سیاست استانداردهای دو گانه را برای دستیابی به سه هدف زیر کنار بگذارند.

1. اعمال فشار بر اسرائیل برای توقف فتل عام روزانه غیر نظامیانی که بهای دفاع از سرزمین خود را می‌پردازند، چه از طریق آتش بس بشر دوستانه و چه از طریق آتش بس فوری
2. افزایش ارسال کمک‌های بشردوستانه تا رسیدن به هر منطقه از نوار، با تاکید بر کمک به بیمارستان هایی که قادر به بازگشایی هستند و پایان دادن به آوارگی اجباری
3. احیای موضوع فلسطین به محض تثبیت وضعیت با از سرگیری مذاکرات و اجرای راه حل دو کشوری برای جلوگیری از فاجعه‌ای به این بزرگی در کرانه‌ی باختری یا نوار غزه

   ترجمه: ماهان نوروزپور

311313