چرا دچار بیماری پارکینسون می‌شویم؟

به گفته محققان پروتئین آلفا نقش مهمی در حرکت ساختارهای وزیکولی ایفا می‌کند و مواد را به داخل و اطراف سلول‌ها منتقل می‌کند اما تحقیقات جدید نشان داده است که در این پروتئین منجر به “زندگی مضاعف” می‌شود و بر بیان ژن تاثیر می‌گذارد به گونه‌ای که فرصت‌های جدیدی برای درمان ایجاد می‌کند.

دلیل اینکه آلفا سینوکلئین در تحقیقات بیماری پارکینسون مورد توجه قرار می‌گیرد این است که این پروتئین توانایی تا شدن اشتباه و تجمع در توده‌های سمی را دارد که باعث آسیب به سلول‌های مهم مغز می‌شود.
درمان‌های تجربی طراحی شده برای هدف قرار دادن این نوع اختلال عملکرد پروتئین، پتانسیل هیجان انگیزی مانند پپتیدهای مهندسی شده و ترکیبات مشتق شده از کوسه‌ها را نشان داده اند.

در همین حال، مطالعاتی که درک ما را از رفتار پروتئین عمیق‌تر می‌کند، به ما کمک کرده است تا منشأ بالقوه پارکینسون را درک کنیم، از جمله احتمال شروع آن در روده که می‌تواند یک بیماری خود ایمنی باشد.

این مطالعه جدید که توسط دانشمندان در بیمارستان بریگهام و زنان، MIT و هاروارد انجام شده است، عملکردهای آلفا سینوکلئین را بیشتر روشن می‌کند و با بررسی سیستم‌های مخمر و مدل‌های مگس میوه آغاز شد.

آزمایش‌های این تیم نشان داد، همان بخشی از پروتئین آلفا سینوکلئین که به وزیکول‌ها متصل می‌شود، با ماشین‌های سلولی به نام ساختارهای “P-body” که به تنظیم بیان ژن از طریق RNA پیام‌رسان (mRNA) کمک می‌کند، نیز متصل می‌شود.

این یافته‌ها از طریق آزمایش بر روی نورون‌های مشتق شده از بیمار و نورون‌های تولید شده از سلول‌های بنیادی پرتوان القایی تایید شد.

ویکرام خورانا، نویسنده مقاله، گفت: مطالعه ما بینش‌های جدیدی را در مورد پروتئینی ارائه می‌دهد که در مرکز توسعه بیماری پارکینسون و اختلالات مرتبط با آن شناخته شده است. آلفا سینوکلئین پروتئینی است که توسط روش‌های درمانی فعلی مورد هدف قرار گرفته است، اما عملکرد آن گریزان بوده است.
تصور می‌شد که آلفا سینوکلئین نقشی در اتصال به غشای سلولی و ساختارهای حمل و نقل موسوم به وزیکول ایفا می‌کند. اما مطالعه ما نشان می‌دهد که آلفا سینوکلئین زندگی مضاعفی دارد.

دانشمندان مکانیسم‌های مشابهی را در نمونه‌های بافت پس از مرگ بیماران پارکینسونی مشاهده کردند، و یافته‌ها همچنین با تجزیه و تحلیل ژنتیکی تأیید شد که نشان می‌دهد بیماران دارای جهش در ژن‌های بدن P در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستند.

در تأثیرگذاری بر بیان ژن و همچنین انتقال وزیکول، دانشمندان آلفا سینوکلئین را نوعی «تغییر سوئیچ» می‌دانند که مسئول دو عملکرد متمایز است و می‌گویند که عدم تعادل در وظایف آن در حالت‌های بیماری وجود دارد. برای درک این رفتارها و تبدیل آن‌ها به یک درمان بالینی به کار بیشتری نیاز است.

ارینک هالاکلی، سرپرست تیم تحقیق، می‌گوید: اگر می‌خواهیم درمان‌هایی را ایجاد کنیم که آلفا سینوکلئین را هدف قرار می‌دهند، باید بدانیم این پروتئین چه می‌کند و پیامدهای بالقوه کاهش سطح یا فعالیت آن چیست. این مقاله اطلاعات مهمی برای پر کردن شکاف‌های دانش ما در مورد این پروتئین ارائه می‌دهد که ممکن است برای ترجمه بالینی مفید باشد.
این تحقیق در مجله Cell منتشر شده است.

4747