چاره سفرهای گران و مدیریت نشده چیست؟

ولی تیموری در پاسخ به سوالی درباره برنامه وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی برای مدیریت سفرها، با توجه به گسترش مسافرت‌های داخلی که بیشتر خانوادگی و دوستانه و سازماندهی نشده است، به ایسنا گفت: با توجه به خسارت سنگینی که به صنعت گردشگری وارد شده است، امید ما به تعطیلات نوروز و برقراری دوباره سفر و جبران بخشی از زیان کرونا و بیکاری‌های گسترده بود، اما در شرایط موجود برای عادی شدن سفرها نمی‌توان پیش‌بینی داشت. تا وقتی هم که مطمئن نشویم و ستاد کرونا تایید نکند نمی‌توانیم برنامه‌ریزی برای سفر داشته باشیم. البته اگر تا نوروز اوضاع تغییر کرد حتما برنامه‌هایی را که متوقف شده است، از سر می‌گیریم.

وی اظهار کرد: گردشگری داخلی ظرفیت گسترده‌ای دارد که نمی‌توان از آن چشم‌پوشی کرد و باید حرفه‌ای‌تر وارد آن شویم. از طرفی، روند سفر در کشور ما تخصصی نیست و قیمت، عاملی مهم و تاثیرگذار است. اگر انتظار داریم گردشگری داخلی نه به شکل امروز، راه افتد باید کارهای خلاقانه و مبتکرانه انجام دهیم، طوری که مردم متوجه شوند این سفرها را به تنهایی نمی‌توانند تجربه کنند.

معاون گردشگری وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در پاسخ به این سوال که وزارتخانه برای مدیریت و کنترل هزینه‌های سفر چه برنامه یا ایده‌ای در دست اجرا یا پیگیری دارد؟ به طرح‌هایی مثل وام سفر و یا ساب (سفر آسان و برنامه‌ریزی شده یا همان قسطی و ارزان) اشاره کرد و گفت: بررسی‌ها نشان می‌دهد قیمت برای خانوار ایرانی در انتخاب مقصد و یا سفر مهم است، بنابراین سعی کردیم با اختصاص وام و یا تسهیلات حمایتی، مزیت سفر با تور را در بین مردم بیشتر کنیم. هدفمان از وام سفر نیز بیشتر ایجاد انگیزه برای سفرهای سازماندهی شده است، مخصوصا آن که شرایطی فراهم می‌شود تا مردم از همان ابتدا کل هزینه سفر را نپردازند و در عین حال، از تسهیلات ارزان قیمت برای مسافرت استفاده کنند. البته که این طرح‌های تشویقی به دلیل ویروس کرونا و در پی مصوبه‌ها و دستورالعمل‌های ستاد کرونا، فعلا متوقف شده است. اما زمانی که سفر به حالت عادی برگردد، تخصیص وام و طرح ساب را به جریان می‌اندازیم.

تیموری عملکرد بخش خصوصی را در مدیریت و کنترل هزینه‌های سفر اثرگذار دانست و افزود: هرچند که بخش خصوصی در دوران کرونا آسیب و ضرر سنگینی دیده است اما برای کنترل هزینه سفر لازم است این بخش مشارکت داشته باشد، همین حالا مردم سفر می‌کنند اما هتل‌ها و آژانس‌ها تعطیل، بیکار و خالی‌اند. باور عمومی این است که اقامت در هتل و سفر با تور، گران است. ما هم با درک شرایط بخش خصوصی از آن‌ها می‌خواهیم که مزیت بازار را درنظر بگیرند و در حد اختیارات خود، هزینه‌ها را مدیریت کنند. اینکه یک هتل کل سال خالی بماند بهتر و اقتصادی‌تر است یا چند درصد از ظرفیتش تکمیل شود؟ آژانس‌های گردشگری درست است که سال سختی را سپری کرده‌اند اما چطور برخی از آن‌ها در مسیر ترکیه پرواز چارتر می‌کنند تا هزینه‌ها به صرفه شود اما برای مسیر داخلی نمی‌توانند این کار را انجام دهند؟ به نظرم بخش خصوصی می‌تواند در محدوده اختیارات خود، بخشی از هزینه‌های سفر را کنترل کند تا مردم سازماندهی شده‌تر سفر کنند و درآمدشان نصیب بخش خصوصی و تاسیسات گردشگری شود.

او درباره نقش دولت در کنترل هزینه‌های سفر، گفت: قطعا در سطح کلان این انتظار می‌رود دولت هزینه سفر را پایین بیاورد، هرچند که وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی حدود و اختیاراتی دارد که در همان چارچوب می‌تواند اقداماتی انجام دهد، اما با توجه به وابستگی گردشگری به بخش‌های دیگر، لازم است دستگاه‌های دیگر بیشتر همراهی کنند. ما با بسته‌های ترجیهی، سفرهای قسطی، وام و طرح ساب (سفر آسان و برنامه‌ریزی شده) تا حدی در این مسیر گام برداشته‌ایم.

وی درباره این که بخش خصوصی بارها از دولت درخواست کرده با کاهش یا حذف مالیات و عوارض در تاسیسات گردشگری مثل هتل، هواپیما و تور، به کنترل و کاهش قیمت تمام شده سفر کمک کند، اگر دغدغه گرانی سفر و مسافرت‌های بدون سازماندهی و مخاطره‌آمیز در شرایط کرونا وجود دارد، چرا بخش دولتی در این باره اقدام نمی‌کند تا هم هزینه‌ها پایین آید و هم سفر مدیریت شود؟ گفت: ما هم بسیار مایلیم که از مالیات و عوارض در بخش گردشگری کاسته شود، چون می‌دانیم اثر مستقیم آن به مردم می‌رسد. اما وضعیت دولت به گونه‌ای است که از مالیات درآمد کسب می‌کند و با وجود رایزنی‌ها و مذاکرات متعدد هنوز موفق نشدیم طرف مقابل را برای کاهش یا حذف عوارض و مالیات‌ها متقاعد کنیم.

تیموری گفت: توصیه ما به تاسیاست گردشگری که متمرکز بر سفر داخلی هستند این است که کارهای مبتکرانه و خلاقانه‌ای داشته باشند و فعلا صبر کنند. این وضعیتی نیست که فقط در ایران حاکم باشد، کل دنیا با این مساله مواجه است. شرایط خاص است و فعلا راه حلی وجود ندارد.  

انتهای پیام