پشت‌پرده اتهامات علیه تهران؛چه کسی به افغان‌ها آدرس غلط می‌دهد و افکار عمومی را علیه ایران می‌شوراند؟

هنگامی که پیشینه و کارنامه ی این افراد را مورد توجه قرار می‌دهیم وابستگی برخی از آنان به منابع مالی خارجی، درگیری برخی از آن ها در قاچاق مواد مخدر، فساد مالی و … کاملا بارز و مشهود است.  

یکی از نمایندگان ولایت فراه در مجلس شورای ملی افغانستان که در ماه های اخیر مواضع ضد ایرانی زیادی از وی شنیده می‌شود قبلا به اتهام اقدامات ضد امنیتی در زندان مرکزی این شهر بازداشت بود. نامبرده از سوی هم قطاران پارلمانی خود به قاچاق مواد مخدر به ایران متهم شده است. وی همچنین اتهامات دیگری نظیر فساد مالی و سوء استفاده از قدرت برای اخاذی از رانندگان در محور مواصلاتی فراه به میل 78 (مرز ماهیرود ایران) را نیز در کارنامه خود دارد. اظهارات وی به گونه ای است که کاملا بوی خصومت شخصی با ایران را در خود دارد. برخی از منابع همچنین از ارتباطات وی با سفارت خانه های کشورهای غربی در کابل خبر داده و او را به نزدیکی به یکی از کشورهای همسایه که حامی اصلی گروه طالبان است نیز متهم می کنند.

سخنگوی فرهنگی دولت غنی از دیگر چهره های ضد ایرانی در عرصه سیاست افغانستان است. اتهامات ضد ایرانی وی حتی در بین هم کیشان خود نیز قابل پذیرش نبوده و نامبرده را بدین خاطر طرد نموده اند. ایشان سابقه و کارنامه عجیب و فرصت طلبانه ای دارد. نامبرده به عنوان سردبیر روزنامه «هشت صبح» به شدت مواضع ضد اشرف غنی داشت اما در یک گردش صد و هشتاد درجه ای؛ به یکی از حامیان وی در عرصه رسانه ای مبدل شد. ایشان به پاس این اقدام؛ ابتدا به سمت معاون سخنگوی ارگ ریاست جمهوری و سپس سخنگوی فرهنگی آقای غنی منصوب گردید.او بدون هیچ گونه ملاحظه و محدودیتی؛ مدام بر طبل انشقاق و جدایی بین دو ملت و دو دولت دوست و برادر می‌کوبد. منابع آگاه می‌گویند: این چهره فرهنگی روابط نزدیکی با سفارت خانه های غربی به خصوص سفارت‌های آمریکا و انگلیس در کابل داشته و در واقع با دریافت مابه ازای پولی، سیاست های تخریبی علیه جمهوری اسلامی ایران را دنبال می‌کند.

فهرست خدمات جمهوری اسلامی ایران به مردم کشور همسایه، برادر و دوست افغانستان بر کسی پوشیده نیست. ایران در دوره جهاد و مقاومت در کنار برادران و خواهران افغانستانی خود ایستادگی کرده و میزبان میلیون ها نفر از مهاجرین افغانستانی در کشور خود بوده است. در حال حاضر نیز بیش از ده درصد جمعیت این کشور در ایران به سر می برند. کمتر فردی در افغانستان می‌شود پیدا کرد که حداقل چند صباحی در ایران کار و زندگی نکرده باشد.

در حال حاضر، ایران گرفتار سخت ترین و ظالمانه ترین تحریم های آمریکا است اما این شرایط باعث نشده که در ارائه خدماتش به مردم و مهاجرین افغانستان کوچک ترین خللی ایجاد شود. تهران اعتقاد دارد اشتراکات فراوان تاریخی و تمدنی، زبانی، دینی و …  موجب شده که دو ملت مصایب و مشکلات را با هم دیگر تحمل نموده و متحدا بر آن فایق آیند.

اگر از عده ای قلیل جاهل و شاید وابسته بگذریم بیشتر نخبگان و بزرگان افغانستان با درک پیوندهای عمیق دو کشور در عرصه های مختلف بر نقاط وصل و اتحاد تاکید داشته و معتقدند باید تعاملات و روابط مردم با مردم و همگرایی مردمان دو کشور هر روز بیشتر گردد.

سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در افغانستان کاملا روشن است. ایران صلح و ثبات در افغانستان را مساوی با برقراری صلح و ثبات در کشورش می داند. به خوبی می داند که بدون تاسیس دولتی فراگیر با مشارکت همه اقوام و مذاهب، متمرکز و قوی، افغانستان روی آرامش را نخواهد دید. ایران بارها اعلام کرده است که مشکل افغانستان راهکار نظامی ندارد و سرنوشت مردم این کشور باید بر سر میز مذاکرات صلح و بین الافغانی تعیین شود. تهران تمامیت خواهی را در این کشور رد می کند. قطعا تلاش های غربی ها و عمال داخلی آنان در متهم کردن ایران ره به جای نخواهد برد.

ریشه اصلی مشکلات افغانستان اشغالگری خارجی بوده و آمریکا، انگلیس و متحدان آنان مقصران اصلی تراژدی آن کشور هستند. حامیان منطقه ای طالبان نیز کاملا مشخص و آشکارند و هر گونه تلاش برای متهم کردن ایران در زمینه حمایت از طالبان؛ آدرس غلط دادن به مردم فهیم افغانستان است. در شرایط کنونی بحران افغانستان، اقدامات نسنجیده این عده محدود، حمایت غیرمستقیم از جریانات ضد دولت، خیانت، خوش رقصی برای خارجیان با هدف کسب ثروت تلقی می‌شود.

جمهوری اسلامی ایران با عنایت به روابط دوستانه و برادرانه دو ملت، انتظار دارد تا دولت افغانستان بر موضوع تبلیغات منفی برخی از مقامات آن کشور مدیریت مناسبی داشته باشد و اجازه ندهد برخی از عناصر مسئله دار؛ در راستای ایجاد اختلاف بین دو ملت و تیره نمودن فضای مثبت روابط دو کشور حرکت کنند.

*کارشناس مسایل افغانستان

310 310