سقاخانهها سالها قبل، برای سیراب کردن تشنگان و در راه ماندگان، در کوچه پس کوچهها، بازارها و حتی نزدیکی امامزادهها ساخته شدند؛ بناهایی کوچک با سنگابی پر آب در گذشته و یکی دو شیرِ آب در دورههای معاصرتر و کاسههای فلزی زنجیر شده. تا اینکه به مرور این مکعبهای چند متری و کوچک به نمادهایی
کد خبر : 380294
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۵ مرداد ۱۴۰۲ - ۱۴:۵۶
سقاخانهها سالها قبل، برای سیراب کردن تشنگان و در راه ماندگان، در کوچه پس کوچهها، بازارها و حتی نزدیکی امامزادهها ساخته شدند؛ بناهایی کوچک با سنگابی پر آب در گذشته و یکی دو شیرِ آب در دورههای معاصرتر و کاسههای فلزی زنجیر شده. تا اینکه به مرور این مکعبهای چند متری و کوچک به نمادهایی مانند پنجهای کوچک به شکل دست، پنجرهٔ فلزی، کاشیها، کتیبهها و تصاویری از شهدای کربلا مزین شدند. نقاطی که به مرور، در تاریخِ فرهنگِ مذهبی کشور جای گرفتند و به مکانی برای پخش نذریها و روشن کردن شمعها تبدیل شدند.
حالا هر چند تعداد انگشتشماری از سقاخانههای قدیمی پایتخت باقی ماندهاند، اما همان تعداد اندک مهمترین وظیفۀ خود یعنی آبرسانی به تشنگان را انجام میدهند و برخی از آنها مانند سقاخانههای «کل عباسعلی» در خیابان اسدیمنش، «چوبی» در خیابان امامزاده یحیی، «آیینه طهران» در خیابان ظهیرالاسلام و «عزیزمحمد» در خیابان فروزش در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیدهاند.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰