واحه ای در محله ی بوفالو که از خدمات ضعیفی برخوردار بود به کشتارگاه تبدیل شد

قبل از آمدن تاپس، ساکنان بلوک‌های اطراف خیابان جفرسون در شرق مرکزی بوفالو، نیویورک – که بیشتر آنها سیاه‌پوستان بودند – مجبور بودند کیلومترها سفر کنند تا سوپرمارکت‌هایی را پیدا کنند که حومه آمریکا آن را بدیهی می‌داند.

کیک تولد، تثبیت سالاد و دوباره پر کردن نسخه؟ این خرید یک مرحله ای برای افرادی بود که زمانی به چنین راحتی عادت نداشتند.

به گفته بسیاری از ساکنان، در سال‌هایی که از افتتاح آن می‌گذرد، این فروشگاه تبدیل به نقطه کانونی برای جامعه تنگ‌بند شد. اینجا درست پایین خیابان بود، خوش‌آمدگویی، مکانی برای برخورد با دوستان قدیمی و پیدا کردن دوستان جدید.

به گفته مقامات اجرای قانون، همه اینها ناگهان بعدازظهر شنبه پایان یافت، زمانی که یک نوجوان با انگیزه ایدئولوژی نژادپرستانه، یک حمله برنامه ریزی شده را انجام داد که برای تیراندازی و کشتن هر چه بیشتر سیاه پوستان طراحی شده بود.

مقامات گفتند که مظنون تاپس را انتخاب کرد، زیرا این نقطه کانونی بود که ساکنان سیاه‌پوست جامعه توصیف می‌کنند.

ما به آن نیاز داشتیم زیرا از منطقه خود دور می شدیم تا به خرید مواد غذایی برویم و اقلام خود را بخریم، چیزهایی که نیاز داشتیم. بنابراین، این برای ما بسیار معنی دارد، و اکنون به تازگی از دست ما برداشته شده است.

وزارت کشاورزی ایالات متحده از اصطلاح “صحرای غذا” برای توصیف مناطقی با منابع محدود غذاهای تازه و مقرون به صرفه استفاده می کند. بر اساس گزارش USDA، حدود 54.4 میلیون آمریکایی – 17.7٪ از جمعیت – در بیابان های غذایی زندگی می کنند.

همه افرادی که در بیابان های غذایی زندگی می کنند سیاه پوست نیستند، اما مطالعات نشان داده است که حتی زمانی که سطح فقر مشابه است، محله های سیاهپوستان سوپرمارکت های کمتری نسبت به مناطق دیگر دارند.

کمبود سوپرمارکت‌ها در شرق بوفالو نشان‌دهنده شکاف نژادی واقعی است که در این شهر، دومین شهر بزرگ در ایالت نیویورک، وجود دارد.

طبق گزارشی در سال 2018، حدود 85 درصد از ساکنانی که خود را سیاه می دانند، در شرق خیابان اصلی زندگی می کنند، گذرگاه شمالی-جنوبی که دو طرف شرقی و غربی بوفالو را از هم جدا می کند.

در گزارشی که توسط «مشارکت برای خیر عمومی»، یک اندیشکده مبتنی بر جامعه، به پایان رسید، جایی که در بوفالو زندگی می‌کنید نه تنها دسترسی شما را به غذای سالم تعیین می‌کند، بلکه به مشاغل باکیفیت، مدارس خوب و مسکن مناسب نیز اشاره می‌کند.

به روشی کوچک، تاپس مقداری از جای خالی را پر کرد. اکنون، برای بسیاری از ساکنان سیاه پوست، این فروشگاه به یادآوری دردناکی تبدیل شده است که نژادپرستی، حتی در خشن ترین شکل آن، یک واقعیت روزمره است.

کریستینا هانزورث، 38 ساله، متخصص روابط با مشتری در بوفالو، گفت: “من هر روز به تاپ می روم و آن روز نرفتم.” به این فکر می‌کنم که آیا دو بچه‌ام را در خانه رها می‌کردم تا کمی شیر بیاورند و هرگز آن را برنگردانم.»

تاپس، که دفتر مرکزی آن در ویلیامزویل، درست خارج از بوفالو قرار دارد، گفت که این اطمینان را ایجاد می کند که جامعه بتواند نیازهای خواربارفروشی و داروخانه خود را با ارائه یک سرویس رفت و برگشت رایگان به نزدیکترین مکان، تقریباً 5 مایل (8 کیلومتر) دورتر برآورده کند. مقامات شهر گفتند که تاپس و دیگران در حال افتتاح یک مرکز توزیع موقت غذا در چند بلوک فروشگاهی هستند که اکنون بسته شده است.

(گزارش توسط جنا زوکر؛ نویسنده: فرانک مک گورتی؛ ویرایش توسط روزالبا اوبراین)