نقد فیلم The Dark and the Wicked

فیلم «The Dark and the Wicked» ساخته برایان برتینو اثری است که از فضای ترسناک و از احساسات صادقانه ساخته شده است. در واقع این یک درام خانوادگی است که در یک خِرقه تاریک پوشانده شده، یک فیلم ترسناک هوشمندانه که مربوط به فقدان والدین است. فیلم برتینو همچنین نگاهی به نحوه درک ما از والدین و نحوه تغییر این درک‌ها از زمان کودکی به بزرگسالی دارد. در ادامه با بررسی فیلم همراه ویجیاتو باشید.

ماجرا از چه قرار است…

با قدرت می‌توان گفت، برایان برتینو بی سر و صدا در حال تبدیل شدن به نیرویی اساسی در ژانر وحشت است. برتینو که بیشتر برای فیلم غریبه‌ها (The Strangers) شناخته شده است، مهارت خاصی در ایجاد تنش و آرامش در مخاطبان خود را دارد. همانطور که غریبه‌ها به خوبی مورد توجه و مشاهده قرار گرفته است، اثر قبلی وی، هیولا (The Monster)، با اجرای فوق‌ العاده‌ای از زوی کازان نیز مسلماً همانقدر موثر بوده است.

برتینو که روی بودجه‌های کوچک کار می‌کند، حس‌های وحشتناکی ایجاد می‌کند که به خوبی در خدمت لحن آثارش حرکت می‌کنند. این تلاش اخیر او، یعنی فیلم تاریک و شرور، بیشتر شبیه همان آثار قبلی اوست. البته با در نظر گرفتن زاویه‌ای متفاوت از ژانر معمول وحشت؛ برتینو دوباره کاری عمیقاً تاریک، بی رحمانه کارآمد و تا حد زیادی تیره و تار انجام داده. در نتیجه این برای همه مناسب نخواهد بود، اما طرفداران آثار ترسناک باید آن را به طرز ویژهآِ کاوش کنند.

فیلم داستانِ خواهر و برادری به نام‌های مایکل (مایکل ابوت جونیور) و لوئیز (مارین ایرلند) استراکر است که با شنیدن خبر درحال مرگ بودن پدرشان (مایکل زاگست) به خانه خود در مزرعه بازمی‌گردند. در این بین مادرشان (جولی الیور-تاچ استون) به آنها می‌گوید نباید می‌آمدند، اما او کاملاً دلیلی بیان نمی‌کند جز یک فقدان درونی؛ درواقع فقط بیماری پدر خانواده نیست که باعث فشار به او می‌شود: خیلی زود، خواهر و برادرها چاره‌ای ندارند جز این که تشخیص دهند چرا یک ابر سیاه و سفید جدی روی خانه آنها آویزان است. اما علت آن چیست؟ خرافات مذهبی، وزن مسئولیت خانوادگی و سلامت روانی، یا چیزی فوق طبیعی که باعث ترس و وحشت استراکر‌ها شده است؟!

تـراوشات تاریک ذهن شرور برایان برتینو

نویسنده و کارگردان فیلم برایان برتینو، با «The Dark and the Wicked» غم و اندوه را به یک بیماری مسری تبدیل می‌کند. برای این حرف مصداق وجود دارد، زیرا غم و اندوه در این فیلم چیزی است که با سهولت گسترش می‌یابد؛ غم و اندوه در این اثر نیرویی است که هر نوع اختیاری را که ممکن است نسبت به سرنوشت مان داشته باشیم از بین می‌برد. مسلماً، این مفهوم همزمان با مضامین دیگر موجود در کار پیش می‌رود، اما برخلاف تلاش‌های ترسناک اخیر چون فیلم موروثی (Hereditary) که غم و اندوه را به عنوان یک عامل مهم موشکافی می‌کرد، برتینو از تکیه بر استعاره‌ها خودداری می‌کند.

البته حال و هوای کلی فیلم ما را به یاد فیلم موروثی خواهد انداخت، و در واقع سعی می‌کند به همان اندازه ترسناک باشد. برتینو داستان فیلم را در طول یک هفته روایت می‌کند. روی کاغذ، این مسیر روشی آسان برای اپیزودیک نگه داشتن همه چیز است، اما در اجرا، یک حس وحشت مارپیچ را ایجاد می‌کند که تا حد زیادی تنش را در بیننده حفظ می‌کند. زیرا هر روز که از داستان و ماجرا می‌گذرد، شما احساس ناامیدی بیشتری می‌کنید و این احساس ناامیدی توسط دو بازیگر اصلی یعنی مارین ایرلند و مایکل ابوت جونیور به شما منتقل می‌شود.

گستره سینمایی فیلم از دریچه وحشت

آثار برتینو که به نظر اکثر اهل فن سینما، یک متخصص قاب بندی و شناخت تصاویر است، به طور سنتی یک مکان دیدنی به حساب می‌آید، اما ممکن است «The Dark and the Wicked» قوی ترین پرتره‌های او تا به امروز را ارائه دهد. این فیلم درهم آمیخته با تصاویر واضح روستایی است که توسط تریستان نایبی به کمال رسیده است و درک آنها در تاریکی شب است که به وحشت محیطی موجود بیشتر دامن می‌زند. بنابراین بسیاری از ترس‌های فیلم از تعهد آنها به یک قاب یا تصویر عالی ناشی می‌شود و عمقی که همین قاب‌ها به هر کادر می‌دهند (به خصوص آنهایی که در شب وجود دارند) رعب و وحشت واقعی فضا را تضمین می‌کند.

برتینو این وحشت خانوادگی را خوفناک‌تر از حد معمول نمایش می‌دهد، و تعلیقی خاص را تولید می‌کند که باعث می‌شود هویج‌هایی که برش چاقو ‌آنها را خرد می‌کند برای شما احساس ناخن خراشیده روی تخته سیاه را تداعی کنند. بارها و بارها، او مخاطب را با نشانه‌هایی اذیت می‌کند که حس بدی از این طریق به وجود می‌آید. سپس، این کارگردان به شما یک جهش ترسناک هدیه می‌کند، و اجازه می‌دهد جیغی برای شما ایجاد شود که تا حدی تنش را آزاد کند.

با این حال شما از این تعلیق‌ها رها نمی‌شوید؛ در نتیجه مارک ترسناک و نیهیلیستی برتینو منجر به ویرانی و نابودی بیشتر روان شما خواهد شد. این سبکی است که عمیقاً قصد دارد نقاشی بوم را سیاه و سفید کند و در عین حال خواستار تداعی شدن آثار ترسناک‌تر دهه 1970 میلادی است.

واقعیات فیلم برتینو

اعتماد به نفس پیچیده‌ای در هر مرحله از نمایش فیلم The Dark and the Wicked نشان داده می‌شود، از سرعت آرام بی رحمانه گرفته تا طراحی صدای وحشتناک، انفجار وحشیگری و مهار بازی ایرلند و ابوت. این حوادث همه به لطف یک فیلمنامه تیز همراه با اجراهایی است که اصالت خاکی و قابل درک را در یک سناریوی کابوس‌وار به ارمغان می‌آورند. به وضوح روشن است این فقط داستان یک خانه جن زده نیست. هسته اصلی فیلم مربوط به میراث‌های خانوادگی است که ما نمی‌توانیم از آن فرار کنیم، مهم نیست که چقدر از خانه دور هستیم، به هر حال گذشته خانواده بر آینده و حال تاثیر گذار است.

این فیلم در نظر گرفته نشده است که معجونی مبتنی بر فرمول‌های رایج ژانری باشد که شما قبلاً آن را دیده‌اید، این اثر مسیری را طی می‌کند که با یک بسته ساده رنگ آمیزی نمی‌شود. حفره‌هایی که شما در چنین فیلمی درک می‌کنید به هیچ وجه حفره‌ای نیستند که از ضعف ناشی شده باشند بلکه به آنها اشاره می‌شود تا ذهن شما بیشتر درگیر اثر شود. آنچه در اینجا واقعاً در معرض خطر است این نکته ساختاری است که شر قابل پیش بینی نیست. این شیطان ناپیدا در پهنای اثر قربانیان خود را بر اساس سطح ایمانشان انتخاب و شکار می‌کند.

ما اغلب از کلمه «مورمور کننده»برای وصف فیلم‌های ترسناک به عنوان یک صفت استفاده می‌کنیم، اما در مورد فیلم «The Dark And The Wicked»، اصطلاح مورمور کننده به طور واقعی تعریف این فیلم است. این اثر ابتدا یک درام آهسته است که با جلو آمدن و تزریق عناصر وحشتناک در طول مسیر تکامل می‌یابد. تمام عناصری که از این سبک انتظار داریم به خوبی در کنار هم قرار می‌گیرند و یک فیلم کاملا گرد را می‌سازند که در هدف خود موفق است.

مارین ایرلند می‌درخشد

در حالی که بازیگران کوچک The Dark and the Wicked همه نمایش‌های شگفت انگیزی را ارائه می‌دهند، این Marin Ireland است که واقعاً می‌درخشد. از زمانی که برای اولین بار در فصل 2 سریال آکادمی چتر با او آشنا شدیم شاید کمی کشف این بازیگر دیر شده باشد. با این حال، اکنون به نظر می‌رسد که او را در همه جا خواهیم دید و مطمئنا می‌توانیم درک کنیم که چرا او در این نقش‌ها انتخاب شده است. او درخشان است! در فیلم تاریک و شرور مایکل ابوت جونیور به عنوان برادر شخصیت مارین ایرلند نیز حضور دارد. مایکل ابوت جونیور در محصولات زیادی داشته که به زودی پخش می‌شود، بنابراین در آینده نزدیک تعداد بیشتری اثر از او را خواهید دید.

حرف آخر

از منظر سینمایی فیلم The Dark and the Wicked جایگاهی به عنوان یک شِبه کلاسیک مدرن واقعی در ژانر ترسناک بدست می‌آورد و مقام معتبری را به عنوان یکی از ترسناک‌ ترین نسخه‌های سینمایی سال 2020 کسب می‌کند. برایان برتینو شخصی است که باید او را به عنوان یک آگاه به اصول ژانر که عناصر واقعی ترس را درک می‌کند، نگاه کرد. در نتیجه باید گفت فیلم «The Dark And The Wicked» ساخته برایان برتینو با توجه به چگونگی خراب شدن یک واحد خانوادگی قابل تشخیص، در برابر چشمان ما به همان اندازه که تراژیک و رسا به نظر می‌رسد ترسناک است و این چیزی نیست جز استفاده از هنر در گستره یک ژانر محبوب.