ناصرخسرو از زیلو چه گفته است؟

“ابومعین ناصر بن خسرو بن حارث قبادیانی بلخی” معروف به “ناصر خسرو” از شاعران بزرگ فارسی‌زبان، فیلسوف، حکیم و جهانگرد ایرانی است که از مبلغان مذهب اسماعیلی نیز به شمار می‌رود.

وی در قبادیان از توابع بلخ متولد شد و در یمگان از توابع بدخشان درگذشت. او بر اغلب علوم عقلی و نقلی زمان خود از قبیل فلسفه و حساب و طب و موسیقی و نجوم و کلام تبحر داشت و در اشعار خویش به کرات بر احاطه داشتن خود بر این علوم تأکید کرده‌ است.

ناصر خسرو به همراه حافظ و رودکی جزو سه شاعری است که کل قرآن را از برداشته‌ لذا در آثار خویش، از آیات قرآن برای اثبات عقاید خودش استفاده کرده‌ است.

یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های فرهنگی و از نام‌آورترین حکیمان و شاعران و سخن‌گویان به زبان پارسی، ناصرِ خسروِ قبادیانی است که ۱۰۱۷ سال پیش دیده به جهان گشود.

سفرنامه ناصر خسرو، اثر ارزشمند این حکیم بزرگ است که سرزمین‌های گوناگون را در نوردیده و از حلب و طرابلس و شام و فلسطین تا آذربایجان و ارمنستان و سودان را از زیر پا گذرانده است.

اهمیت سفرنامه ناصر خسرو در دقت و صحت اطلاعاتی است که ارایه داده و همین موجب احترام بیشتر به اوست.

یکی از همین نکات که ناصر خسرو در مورد آن دقت نظر به خرج داده است، اشاره وی به زیلو و هنر زیلوبافی است که نشان از رونق این هنر صنعت در هزار سال قبل، در منطقه مرکزی ایران دارد.

وی در سفرنامه خود می نویسد: «نهم ربیع الاول از رقه برفتیم و دوازدهم ماه به شهر تون رسیدیم …در این شهر چهارصد کارگاه بوده است که زیلو بافتندی»

این مطلب از فاز اول طرح مستندسازی زیلوهای تاریخی استخراج شده که در قالب برنامه‌های خوشه زیلو توسط جمعی از محققان در حال اجراست.

اما زیلو چیست که ناصر خسرو آن را به خاطر سپرده و از آن در سفرنامه خود نام برده است؟ “زیلو دست بافته ای اصیل و هنری است که اصالت را به خانه های مدرن امروزی هدیه می دهد.”

یادآور می شود؛ به دنبال ثبت جهانی زیلوی میبد، طرح توسعه خوشه زیلو توسط شرکت شهرک‌های صنعتی استان یزد و به عاملیت سازمان جهاددانشگاهی استان یزد در حال انجام است.

انتهای پیام