نئوطالبان،آینده افغانستان و بازیگری ایران

عکس تلخی این روزها در فضای مجازی و سایت‌های خبری مشاهده می‌شود که نشان می‌دهد مقر شاه مسعود در تخارتوسط طالبان اشغال شده و طالبان در اتاق فرماندهی احمد شاه مسعود در حال برگزاری جلسه نمادین هستند ، مقری که چه در حمله شوروی به افغانستان و چه در اشغال افغانستان توسط طالبان هیچگاه سقوط نکرد و نماد مقاومت مردم افغانستان بود .  

شاید در این روزها به لحاظ فرم با طالبان جدیدی مواجه هستیم ولی به لحاظ محتوا طالبان همان طالبانی است با تفکر سلفی و وهابیت ، انفجارهای انتحاری ، سیاست زمین سوخته ،دشمنی با اندیشه و تاریخ و هنر و سیاست بدوی و غیر انسانی با اهالی افغانستان .

به لحاظ فرمی سران طالبان راه مذاکره با آمریکا و کشورهای همسایه ، گرفتن امتیاز و احتمالا کمک های مالی را آموخته اند و در این میان اقامت در هتل های لوکس قطر و امارت و دیگر کشورها قطعا از حضور در کوه و بیابان های افغانستان برای آنان لطف بیشتری دارد . طالبان در فرمت جدید خود سیاست ورزی نیز آموخته اند .  

ولی در میدان افغانستان طالبان همان گروه قومی _ مذهبی متعصب است با وابستگی آشکار به پاکستان ، جنگ طالبان در افغانستان را می‌توان جنگ میان قشریون جنوبی و روشنفکران شمالی دانست ، متعصبینی که حتی به مجسمه های بودا در بامیان و دیگر مظاهر تمدن در افغانستان رحم نکرده و زمین فوتبال را تبدیل به میان اعدام کردند .

طالبان بر خلاف داعش که می‌توان گفت تیم ملی ترویستی جهانی است ، یکدست تر است و اکثرا به لحاظ نیروی انسانی از همان جنوب اهالی جنوب افغانستان و شمال پاکستان تشکیل شده است ولی به لحاظ عقیدتی تفاوت چندانی با داعش و القاعده ندارد و شاید کمی نسبت به آنان منعطف تر باشد و خبرهای هولناک ضد بشری و بر علیه جان انسانها ابتدا از افغانستان تحت سلطه طالبان شنیده شد و بعدها القاعده و داعش در مقیاس بزرگتری اقدامات شنیع طالبان در خاورمیانه را تکرار کردند .

کشتار کنسولگری ایران در مزار شریف و قتل نه نفر از هموطنان ما توسط طالبان هنوز در خاطره جمعی ایرانیان مانده است و همچنین هزاره ها و تاجیک ها و ازبکان شمال افغانستان که اکثرا شیعه هستند چه در حملات گذشته طالبان و چه در عملیات فعلی آنان دچار خسر و زیان فراوان گشته اند و دوباره خبر آوارگی این اهالی شمالی افغانستان به گوش می‌رسد .

ایالات شمالی افغانستان مانند بلخ ، بدخشان و تخار همواره در طول تاریخ به عنوان بازوی شرقی ایران شناخته شده است و جزیی از خراسان بزرگ بوده اند و حمایت از آنان جز وظایف ذاتی ایران است که مانند گذشته آنان را در مقابل دشمن خارجی یاری رساند و این حمایت چه به لحاظ مذهبی و چه تفکر ایرانشهری بسیار حائز اهمیت و اساسی می‌باشد.