دکتر «حبیب‌الله محمودیان» در خصوص این دره و آثار باستانی فراوانش به خبرنگار ایسنا اظهار کرد: دره «میشخاص» در فاصله‌ی ۲۵ کیلومتری جنوب شرقی مرکز استان و بر سر راه ایلام به شهرستان‌های بدره و دره‌شهر واقع شده است، منطقه میشخاص از نواحی آباد و حاصلخیز استان به‌شمار می‌رود و دارای روستاهای مختلفی است و اکثر روستاها و مراکز جمعیتی این بخش که به‌بخش سیوان ایلام معروف است در بخش شمال شرقی دره کوهستانی حد فاصل کبیرکوه و کوه‌های شلم، انجیر، طولاب و در بخش شمال شرقی واقع شده‌اند.
وی خاطرنشان کرد: دره میشخاص در حد فاصل بلندی‌های جانبی و در دامنه ارتفاعات طولاب واقع شده و رودخانه‌ی میشخاص آن را مشروب می‌سازد، بیش‌تر آثار باستانی آن بر روی تپه‌های طبیعی مشرف بر رودخانه و زمین‌های پست واقع شده‌اند، شرایط مطلوب جغرافیایی این منطقه عامل عمده استقرار انسان در دوران گذشته بوده است، بنابراین در جریان بررسی این منطقه، آثار متعدد و شاخصی شناسایی شده است.
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی ایلام تشریح کرد: مطالعات باستان‌شناسی نشان می‌دهد که استقرار در این منطقه از دوران پیش از تاریخ تا دوره اسلامی متأخر استمرار داشته است، هرچند شناسه‌های فرهنگی عصر مفرغ از تعداد و تراکم بیش‌تری برخوردار است.
محمودیان گفت: به نظر می‌رسد منابع دائمی آب، زمین حاصلخیز، دسترسی به کوهستان و اقلیم مناسب منطقه از دلایل جذب جمعیت و استمرار استقرار بوده است.
این پژوهشگر افزود: محوطه‌های جعفرآباد I و II ، محوطه محمودآباد، تپه چگا کلیه، تپه دن‌کاو و محوطه تاریخی لره از جمله این آثار به شمار می‌روند که شواهدی از عصر مفرغ و آهن در این مکان‌ها ملاحظه شده است .
وی گفت: تپه پاکاو، محوطه منجلی، چگاگرا، تپه صیدمحمد، تپه اله‌ویس، محوطه دارتخت، محوطه میدان، گورستان باستانی بان‌طولاب، محوطه داروند و تپه باستانی داروند بخش دیگری از آثار باستانی دره میشخاص است که گاه‌نگاری شناسه‌های فرهنگی این محوطه‌ها نشانگر استقرار در دوران پیش از تاریخ تا دوره تاریخی است، از جهتی می‌توان ارتباط فرهنگی محوطه داروند و تپه‌های بان ارجنی را تأیید کرد.
محمودیان اضافه کرد: گورستان بان‌کلکین از دیگر آثار این منطقه است که در حاشیه جنوبی روستای حیدرآباد واقع شده است به نظر می‌رسد، این گورستان از وسعت زیادی برخوردار باشد و برای ساکنان روستاهای حیدرآباد و داروند در ادوار گذشته مورد استفاده بوده است. بافت معماری گورهای حفاری شده شامل گودال نسبتاً عمیق است که با استفاده از سنگ‌های یک پارچه «دوتخته» دیوار جانبی و یک یا چند تخته سنگ برای پوشش استفاده شده است، موردی از گورها، سنگ‌های جانبی و پوشش آن هنوز سالم مانده است.
این عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی ایلام تأکید کرد: بافت معماری گورها با گورستان‌های عصر مفرغ خصوصاً گورهای بردبال، چنارباشی و ورکبود چوار کاملاً قابل مقایسه است.
محمودیان اظهار کرد: مطالعات باستان‌شناسی محوطه‌های دره میشخاص نشان دهنده دوره‌ی فرهنگی خاصی است که با فرهنگ دشت‌های حاشیه غربی زاگرس چون موسیان، دهلران و مهران متفاوت است به هر حال دره میشخاص به دلیل تراکم آثار تاریخی و فرهنگی از قطب‌های مهم باستانی منطقه محسوب می‌شود.
انتهای پیام
آموزش مجازی مدیریت عالی و حرفه ای کسب و کار DBA
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰