منوچهر علیپور: تئاتر تصفیه‌کننده وجود آدم‌هاست

منوچهر علیپور، بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون، اولین بار در سال ۱۳۴۶ و در دبیرستان با تئاتر آشنا شد و از همان دوران با هنرمندانی چون محمد اسکندری و رضا ژیان به ایفای نقش در آثار نمایشی پرداخت.

او پس از پایان دوران دبیرستان با ورود به گروه هنری کاخ جوانان به فعالیت خود ادامه داد و در حالی‌که بسیار جوان بود برای حضور در سریال‌های تلویزیونی دعوت شد و با نمایش هفتگی «حرف تو حرف» جلوی دوربین رفت. حضور و همکاری در کارگاه نمایش از دیگر تجربیات این هنرمند در مسیر بازیگری به شمار می‌آید.

منوچهر علیپور درباره کارگاه نمایش می‌گوید: «کارگاه نمایش در سال ۱۳۴۸ توسط هنرمندانی همچون عباس نعلبندیان، آربی آوانسیان، زنده‌یاد داوود رشیدی و … برای کسب تجربه‌های نو تاسیس شد. اسماعیل خلج، رضا رویگری، زنده‌یاد رضا ژیان و هنرمندان بسیاری در این تشکل تئاتری حضور داشتند اما متاسفانه پس از حدود ۹ سال، کارگاه نمایش در سال ۱۳۵۷ منحل شد.»

او ادامه می‌دهد: «با انحلال کارگاه نمایش بسیاری از هنرمندان جذب اداره تئاتر شدند و به تولید و اجرای آثار نمایشی‌شان در این اداره ادامه دادند.»

اجرا روی ناو نیروی دریایی

این هنرمند با اشاره به نمایش «میراب» به عنوان یکی از خاطره‌انگیرترین نمایش‌هایی که پس از انقلاب ۵۷ در آن حضور داشته است، می‌افزاید: «نمایش «میراب» به کارگردانی زنده‌یاد کریم اکبری مبارکه یکی از موفق‌ترین نمایش‌هایی بود که در اوایل انقلاب به ایفای نقش در آن پرداختم. ما این اثر را در تالار چهارسوی مجموعه تئاتر شهر روی صحنه بردیم و برای ۱۰۰ شب با این نمایش میزبان مخاطبان بودیم.»

بازیگر فیلم سینمایی «مرد بازنده» توضیح می‌دهد: «اجرای «میراب» هم‌زمان با سال‌های آغاز جنگ تحمیلی بود و با تصمیم کریم اکبری مبارکه و همراهی سایر دوستان این نمایش را برای رزمندگان روی ناو جنگی ارتش اجرا کردیم.»

کریم اکبری مبارکه، شخصیت والا و برجسته‌ای داشت

علیپور ادامه می‌دهد: «زنده‌یاد کریم اکبری مبارکه شخصیتی والا و برجسته‌ داشت. او برای اجرای «میراب» در مناطق جنگی از جان مایه گذاشت. خاطرم هست که هیچکدام از ما برای این نمایش دستمزدی دریافت نکردیم چون کریم معتقد بود رزمندگان برای دفاع از کشور هزینه‌ای دریافت نمی‌کنند؛ ما نیز از روی عشق و علاقه به وطن و آن‌ها برای‌شان رایگان اجرا می‌کنیم. البته که این خواسته قلبی اکثر ما بود. از آن‌جا که جنگ هشت سال ادامه داشت، چندسال بعد هم نمایش «بازرس» نوشته زنده‌یاد رضا کرم‌رضایی را با کارگردانی زنده‌یاد خسرو شجاع‌زاده با همراهی مجید مظفری، محمد شیری و چند نفر دیگر از همکاران‌مان در مناطق جنگی مثل سرپل ذهاب، گیلان غرب و … اجرا کردیم. گیلانغرب منطقه خطرناکی بود و همگی در معرض خطر بودیم اما خدا را شکر به هیچکس صدمه و آسیبی نرسید.»

این هنرمند پیشکسوت، «کلبه عموتام»، «الیور توئیست»، «راپورت‌های شبانه دکتر مصدق»، «نصف شب است دیگر دکتر شوایتزر»، «سووشون»، «ریچارد»، «کنسرت نمایش سی صد» و «استخوان‌های طلایی» را جزو ماندگارترین و خاطره‌انگیزترین نمایش‌هایی می‌داند که در آن‌ها حضور داشته است.

کارگردانی استرس‌زاست؛ بازیگری را ترجیح می‌دهم

بازیگر نمایش «ریچارد» با اشاره به تنها تجربه کارگردانی‌اش توضیح می‌دهد: «من سال‌ها پیش نمایش «فرجام‌خواهی» را در سالن نمایش شهرستان اسلامشهر روی صحنه بردم ولی از آنجا که اولویت کاری‌ام همیشه بازیگری بوده است دیگر کارگردانی نکردم.»

او ادامه می‌دهد: «کارگردانی استرس‌زاست و من ترجیح می‌دهم با استرس کمتر به بازیگری بپردازم. در واقع با بازیگری راحت‌تر کنار می‌آیم. راستش خیلی وقت‌ها می‌خواستم کارگردانی کنم اما به دلیل مشکلات و خط قرمزهایی که ما در این زمینه داریم، بازیگری را انتخاب کردم.»

بازیگر سریال «زخم کاری» درباره حضورش در آثار نمایشی می‌گوید: «بازی در هرکاری را قبول نمی‌کنم؛ ابتدا نمایشنامه را با دقت مطالعه می‌کنم و اگر از نقش خوشم آمد آن را انتخاب می‌کنم چراکه معتقدم در صورتی نقش در وجود بازیگران رخنه می‌کند که آن را دوست داشته باشند و آن وقت می‌توانند به خوبی از عهده ایفای آن برآیند.»

این هنرمند با بیان اینکه تئاتر را بیش از سینما دوست دارد، ادامه می‌دهد: «تئاتر تصفیه‌کننده وجود آدم‌هاست و دنیای کاملا متفاوتی نسبت به سینما دارد. خوشحالم که اکنون جوانان بااستعداد و تحصیل کرده زیادی با آثار خوب‌شان سهم قابل توجه و تاثیرگذاری در رشد و ارتقای این هنر دارند.»

بی‌توجهی به زحمات جوانان، قلبم را به درد می‌آورد

بازیگر نمایش «راپورت‌های شبانه دکتر مصدق» می‌افزاید: «بسیاری از هنرمندان جوانی که در زمینه هنرهای نمایشی فعالیت دارند، آینده درخشانی خواهند داشت البته اگر مورد توجه و حمایت بیشتری از سوی مدیران و مسئولان هنری قرار بگیرند. گروه‌های تئاتری با کم‌ترین امکانات و در اکثر مواقع بدون دریافت دستمزد به فعالیت خود ادامه می‌دهند. باعث تاسف است که بودجه‌ای که برای این هنر در نظر گرفته می‌شود، حتی برای تولید آثار کودک و نوجوان نیز کافی نیست. این بی‌توجهی به زحمات آن‌ها قلبم را به درد می‌آورد.»

منوچهر علیپور در پایان می‌گوید: «مدیران و مسئولان ما با تئاتر غریبه‌اند و تنها می‌توان امید داشت که مدیران در آینده مهربانانه‌تر با این حرفه برخورد کنند تا شاهد رشد تئاتر و تاثیرگذاری هرچه بیشتر این هنر باشیم.»

۵۷۵۷