معرفی بهترین فیلم‌های درام سال ۲۰۲۰

دنیای فیلم در سال 2020 تغییرات چشمگیری را تجربه کرد، اما چیزی که قطعاً برای ما در ویجیاتو تغییر نکرد، عشق ما به فیلم‌ها و دنیای رنگارنگ سینما است. مطمئناً این یک سال عجیب و غریب برای تجربه تماشای یک اثر سینمایی در ایران بود، زیرا تعطیلات سینما مربوط به همه‌گیری کرونا، ما را نیز با مخاطب سینمای روز جهان همراه کرد. سال 2020 علاوه بر اینکه سالی سخت برای عموم مردم بود، همچنین سال سختی نیز برای فیلم‌ها بود.

با نگاهی به سالی که همه ترجیح می‌دهیم فراموش کنیم، متوجه خواهیم شد که در مجموع، ما چیزی حدود 271 نسخه جدید را در 12 ماه گذشته تماشا کردیم و گرچه مطمئنا همه آنها خوب نبودند، اما عناوین استثنایی وجود دارد که شایسته تقدیر ویژه در ژانر درام سینمایی هستند. ما در این مطلب قصد داریم به معرفی برترین آثار درام در سال 2020 بپردازیم. بهترین رده درام امسال متشکل از داستانهایی است که هم براساس شخصیت‌های تاریخی و هم حوادث پُر فراز و نشیب اجتماعی ساخته شده‌اند.

نکته مهم درباره لیست‌های بهترین‌های ۲۰۲۰ ما اینست که الزاماً هیچ رتبه و مرتبه‌ای برای فیلم‌ها در نظر گرفته نشده و اینطور نیست که فیلم شماره ۹ از فیلم شماره ۲ بدتر یا بهتر باشد. تمام ده فیلم معرفی شده جزو آثار جالب توجه و برتر ۲۰۲۰ در ژانر سینمایی خود به شمار می‌آیند و خوشبختانه تمامی آنها در حال حاضر با بهترین کیفیت از دنیای وب قابل دریافت (دانلود) هستند.

10 – The Devil All the Time

این فیلم اورجینال نتفلیکسی به کارگردانی آنتونیو کامپوس بر اساس رمانی جنایی و گوتیک‌وار تحت عنوان «شیطان تمام‌وقت» تولید شده، که یکی از درام‌های سنگین و قابل قبول سال 2020 بود. باید گفت خود فیلم یک اثر فنی جالب به همراه بازی‌های چشمگیر است. همانطور که از ظاهر فیلم معلوم است، این درام یک اثر تلخ و وحشتناک است که ویژگی‌های زشت افرادِ مجنون را به نمایش گذاشته، در واقع این یک فیلم خانواده پسند نیست، یا فیلمی نیست که بخواهید با والدین خود تماشا کنید.

مذهب گرایی افراطی و خُرافه گونه در فیلم The Devil All the Time آنتونیو کامپوس، یک بیماری بی‌رحمانه است که زندگی هر کسی را که با آن تماس می‌گیرد مسموم می‌کند. این مذهب مانند یک بیماری ژنتیکی که از درون موجودی را خراب می‌کند، انسان‌های این قصه را از بین می‌برد، و همچون ویروسی از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود.

اتفاقات فیلم شیطان تمام‌وقت در محلی به نام ناکم استیف در ایالت اوهایو، که یک جنگل دور افتاده و فراموش شده است که طوفانی از ایمان، خشونت و رستگاری در آن به راه خواهد افتاد، روایت می‌شود. شیطان تمام وقت تا لبه لیوانش از ستاره‌های درخشان و امیدوار کننده این صنعت پُر شده، و به هر یک از آنها لحظه‌ای را برای درخشیدن داده است. کانون توجه فیلم دو ستاره آثار ابرقهرمانی، یعنی تام هالند و رابرت پتینسون (که اخیرا بتمن سینما شده) هستند.

فیلم «شیطان تمام‌وقت» ترکیبی سنگین از مضمون ایمان، مذهب و مرگ است که با نمایش داستانی ملایم می‌تواند مخاطب را با خودش همراه کند. از نظر فنی این فیلم بسیار بی عیب است و در مجموع می‌توان شیطان تمام وقت را یک کنجکاوی جذاب در درام‌های اقتباسی از رمان‌ها دانست.

نقد فیلم را در اینجا بخوانید.

9 – The Trial of the Chicago 7

آرون سورکین مسئول نوشتن فیلمنامه فیلم چند مرد خوب (A Few Good Men) بود، فیلمی که یکی از بزرگترین درام‌های دادگاهی در تمام دوران است. حالا سورکین با فیلم The Trial of the Chicago 7 علاوه بر نگارش فیلمنامه‌ای برنده، برای کارگردانی دوم خود نیز پشت دوربین قرار گرفته است. این فیلم یادآور درام‌های کلاسیک دادگاهی مانند 12مرد خشمگین سیدنی لومت است. رویکرد تصویری ساده سورکین در این فیلم برگ برنده اوست. درام پر ستاره آرون سورکین به همان اندازه که تاریخی به نظر می‌رسد، درباره وضع امروز اجتماع آمریکا است.

قصه این فیلم روایتگر داستان واقعی گروه شیکاگو هفت است؛ گروهی متشکل از هفت متهم به توطئه، شورش و سایر اتهامات مربوط به تظاهرات‌های ضد جنگ ویتنام و پادفرهنگ دهه ۱۹۶۰ که در شهر شیکاگو رخ داد. دادگاه شیکاگو هفت یک درام سطح اول دادگاهی است. اما دلیل تماشای این فیلم می‌تواند بازگشت آرون سورکینِ برنده جایزه اسکار به قلمرو آثار سیاسی – قانونی باشد. جایی که او با نوشتن آثاری چون چند مرد خوب، رئیس‌جمهور آمریکا، بال غربی و جنگ چارلی ویلسون نشان داده استاد روایت‌هایی از این دست است.

سورکین با بازگویی حوادثِ واقعی دادگاه شیکاگو هفت، خواسته در پرده، درباره تقسیمات فعلی جامعه سیاسی آمریکا و مسائل اجتماعی و نژادی روز اظهار نظر کند. بدون شک سورکین در اتصال روایات تاریخی به مسائل روز یک استادِ تمام است. چیزی که او در روایت اختراع فیس‌بوک و ظهور استیو جابز نیز به آن پرداخته است. بنابراین این محتوا یک اثر درام دیدنی را برای بیننده شکل داده است. دادگاه شیکاگو هفت یک فیلم درام کاملاً تأثیرگذار است.

نقد فیلم را در اینجا بخوانید.

8 – Mank

حماسه سرایی دراماتیک و سیاه و سفید کارگردان دیوید فینچر در منک، بر روی فیلمنامه نویس هرمن جی. منکویتس و ساخت فیلم Citizen Kane متمرکز است. این فیلم درام شامل یک داستان جذاب و پر زرق و برق درباره قدرت، خلاقیت و عواقب آن است و همچنین نوری بر ساخت یک فیلم کلاسیک سینمایی روشن می‌کند. اگر عاشق فیلم‌ها هستید، دوست نداشتن Mank دیوید فینچر بسیار دشوار است و این واقعیت که ویجیاتو مملو از دوستداران فیلم است، باید توضیح خوبی بدهد که چرا این اثر جایگاه ویژه‌ای در لیست آثار درام برتر ما دارد.

این فیلم نه تنها از نظر سبک و ساختار ادای احترامی فوق‌العاده به یکی از بزرگترین فیلم‌های ساخته شده تا کنون است، بلکه داستانی مجزا و جذاب برای خودش دارد – نبرد هرمن منکویتس در برابر قدرت‌های بزرگ هالیوود و ساختن یک اعتراض بزرگ در کالبد یک اثر هنری چکیده این اثر است. داستان این فیلم به جای تلاش برای صحنه پردازی دقیق دوران، به دل خود صحنه‌ها می‌رود.

گذشته از این، فینچر با ورود به زبان سینمای هالیوود دهه ۱۹۳۰، سعی می‌کند به زندگی در سایه توده‌های مردم نیز بپردازد. جای تعجب نیست اگر بگوییم، فینچر با منک درامی ساخته پیرامون رابطه بین کلمه و تصویر یا خیال و حقیقت. در واقع منک ادای احترامی به کارخانه رویا‌هاست، البته ادای احترامی که تیغ گزنده نقدش نیز همین کارخانه است. یکی از نکات شاخص این درام دیدنی این است که فینچر هالیوود را به عنوان یک باتلاق فئودالی نشان می‌دهد.

فیلم منک به کارگردانی دیوید فینچر جلوه‌ای از آن نوع سینمای بزرگی است که بیشتر ما دلمان برایش تنگ شده، یک نامه عاشقانه منحصر به فرد به هالیوود، که به طرز متناقضی انتقادی ویرانگر از آن است. بنابراین این اثر شامل مضامین میراث هنری، پیامدهای هنری و مسئولیت هنری است.

نقد فیلم را در اینجا بخوانید

7 – On the Rocks

کارنامه کاری سوفیا کاپولا پُر است از درام‌های کوچک اما گاهاَ عمیق و موفق. به طور کلی او مسیر پُر فرازُ نشیب و حتی درخشانی را در طول این سال‌ها طی کرده است. در واقع کاپولا در به تصویر کشیدن کسالت‌ها و احتیاجات زنِ سفیدپوست ثروتمند به یک متخصص تبدیل شده است. حالا فیلم On the Rocks در ادامه همین مسیر گام بر‌می دارد.

کمپانی A24 در زمینۀ ساخت فیلم‌های مستقل فعالیت می‌کند و تقریباً دو سالی می‌شود که برای ساخت فیلم‌های مستقل جدید خود به همکاری با شرکت اپل روی آورده است. حاصل اولین همکاری این دو، فیلم کمدی – درام «روی صخره ها» ساختۀ سوفیا کاپولا است.

داستان فیلم درباره زن جوانی به نام لورا است که در زندگی مشترکش دچار شک و شبهه‌هایی شده است و فکر می‌کند که همسرش به او خیانت می‌کند. لورا از پدرش کمک می‌گیرد و پدر او که با وجود سن بالایش مرد سرحال و خوش مشربی است، اصرار دارد که شوهر لورا را زیر نظر بگیرند. رفته رفته و در حال و هوای کمدی فیلم متوجه می‌شویم که لورا شخص اشتباهی را برای کمک گرفتن از او انتخاب کرده!

این کمدی درام در نگاه اول، یک اثر خانوادگی آشنا به نظر می‌رسد؛ اما باید اذعان داشت که این فیلم تصویری جالب و باشکوه از زنی ارائه می‌دهد که سعی دارد هویت خود را به عنوان یک دختر، همسر و مادر در خیابان‌های نیویورک پیدا کند. او می‌خواهد بداند که واقعاً کیست و کجای زندگی ایستاده است. اگر درام‌های کوچک عاشقانه یا وودی آلنی را دوست دارید، فیلم «روی صخره ها» گزینه بسیار خوبی در این لیست است.

نقد فیلم را در اینجا بخوانید.

6 – I’m Thinking of Ending Things

چارلی کافمن به عنوان یک فیلمساز طول موج خاصی دارد، یا شما روی آن هستید، یا نیستید. حالا درام عجیب و جدید او تحت عنوان «I’m Thinking Of Ending Things» مطابق با فلسفه کافمن، یک سواری وجودی و شهودی است که همزمان، در مورد هیچ چیز و البته همه چیز است؛ و در طول روایت انتزاعی خود، بیننده را تا پایان هیپنوتیزم می‌کند.

این درام گاهاً مالیخولیایی، فیلمی است که ذهن شما را گمراه و گیج می‌کند، زیرا آنچه که به عنوان یک داستان ساده در مورد اولین ملاقات یک زن جوان با والدین دوست پسر خود آغاز می‌شود، در نهایت به یک مراقبه در مورد هویت، زمان و زندگی تبدیل می‌شود، و این همه حوادث در حالی رُخ می‌دهند که به طور همزمان شوخ و خنده دار نیز هستند.

این اثر فیلمی است که نیاز به بررسی و تجزیه و تحلیل دارد، و این خودش یک لذت ذهنی درگیرکننده است. همچنین فیلمی ساخته ‌شده از روی رمانی پر پیچ ‌و تاب، روان ‌شناسانه و تکان ‌دهنده می‌تواند هرکسی را برای دیدنش به هیجان آورد. اما «جان مالکوویچ بودن» و «درخشش ابدی یک ذهن پاک»، دیگر آثار ستایش‌شده‌ی چارلی کافمن، فیلم‌هایی هستند که موفقیت آنها نیز می‌تواند شما را برای دیدن این فیلم مشتاق‌تر کند.

این درام دلهره آور مانند تماشا کردن یک معمای تصویری است و وقتی هر قطعه آهسته کنار هم قرار می‌گیرد، شما به عنوان بیننده چند نکته در مورد تصویر بزرگتر دریافت می‌کنید. بزرگ گویی یا مبالغه نیست اگر بگوییم این اثر درام، استرس زا ترین تجربه سینمایی سال است، که کاملا با جو اجتماعی و سیاسی فعلی ما نیز مطابقت دارد.

نقد فیلم را در اینجا بخوانید.

5 – Nomadland

فیلم‌ها این قدرت را دارند که ما را با افراد و داستان‌هایی آشنا کنند که در غیر این صورت ممکن است خودمان با آنها روبرو نشویم. حالا فیلم سرزمین آواره‌ها یا عشایر مصداق بارز همین جمله است. فیلم Nomadland ما را به جامعه عشایر عمدتاً ناشناخته‌ای منتقل می‌کند، افرادی که روزهای زندگی خود را در طول سال از یک مکان به مکان دیگر در کاروانها، تریلرها و خودروهای ون کوچک سپری می‌کنند.

چنین افرادی مشاغل موقت را انتخاب می‌کنند، به صورت گروهی به مکانهای خالی در وسط ناکجا آباد سفر می‌کنند و فقط تا حد ممکن در جاده زندگی می‌کنند. حالا این فیلم درام، شخصیت فرن (فرانسیس مک دورماند) را معرفی می‌کند که پس از درگذشت همسرش و فروپاشی اقتصادی کارخانه گچ آمریکا که در منطقه امپایر، نوادا بوده، زندگی خود را به عنوان یک آواره آغاز کرده است.

کارگردان Chloé Zhao در این اثر زندگی جدید شخصیت فرن را کاوش می‌کند، آن‌هم بدون اینکه ماجراهای زندگی قدیمی او را پشت سر بگذارد. ژائو به عنوان کارگردان برای اولین بار یک ستاره سینما را برای کار پیدا کرده است: Frances McDormand، که شاید به طور منحصر به فردی با سبک ملایم او هم‌خوانی دارد.

در مرکز این فیلم عالی مک دورماند قرار دارد که یکی از بهترین بازی‌های دوران حرفه‌ای خود را ارائه می دهد. نگاه ژائو و مک دورمند در این درام جالب به زندگی آواره‌های حاشیه نشین، هرگز خواهان دلسوزی بیننده نیست، اما حس همدلی را در تماشاگر زنده می‌کند.

شاید همین همدلی عمیق نیروی نهفته Nomadland را متحرک می‌کند، که تا حد زیادی از کلیشه‌های زننده داستانهای فقر آلود هالیوودی جلوگیری می‌کند. جدای از این، تقریباً هر فریم از این فیلم یک اثر هنری است. همانطور که دوربین در منظره‌های زیبا خودنمایی می‌کند، ژائو به ما اجازه می‌دهد از شخصیت‌هایی که در این گوشه کوچک جهان ساکن هستند بازدید غیرعادی داشته باشیم. فیلم Nomadland در روح ناآرام خود به نوعی آرامش دست می‌یابد، که خود این موضوع سبک خاص این اثر دراماتیک را بزرگتر جلوه می‌دهد.

4 – Minari

درام کره‌ای با نام Minari به ما خانواده‌ای جالب معرفی می‌کند که در تلاشند تا به آرزوی آمریکایی خود برسند. در این فیلم شخصیت جیکوب (استیون یوئن) همسرش مونیکا (یری هان)، پسرش دیوید (آلن کیم) و دخترش آن (نوئل کیت چو) را برای رسیدن به آرزوهای بلندپروازانه به خانه‌ای سیار در وسط یک زمین خالی و غنی از خاک در وسط آرکانزاس منتقل می‌کند.

میناری مانند یک درام داستانی پیشگام عمل می‌کند، این خانواده کره ای-آمریکایی در تلاش برای ایجاد مزرعه خود پر از میوه و سبزیجات کره‌ای است که امیدوارند بتوانند آن را به بقالان سراسر ایالت تحویل دهند. یک میلیون داستان متفاوت برای گفتن وجود ندارد. بیشتر داستان‌ها، حتی داستان‌های شخصی، حاوی عناصر آشنایی هستند یا از منابع مشابهی ناشی می‌شوند.

اما دیدگاه‌های مختلفی وجود دارد که از طریق آنها می‌توان به لنزهای آشنا، یعنی لنزهایی اشاره کرد که حافظه و یا تجربه جمعی “مشترک” ما را گسترش داده و تغییر شکل می‌دهند. به عنوان مثال، داستان ناسا، که در فیلم‌ها و مستندهای بی شماری روایت می‌شد ، ناقص بود تا اینکه فیلم اشخاص پنهان نمایش داده شدو ریاضیدانان و مهندسان آفریقایی-آمریکایی را در آن مکان معرفی کرد.

بنابراین با چنین فیلمی لنزها و دیدگاه‌های ما نسبت به ناسا پهن‌تر شدند. حالا فیلم «میناری» ساخته لی آیزاک چونگ، که بر اساس کودکی خود او در آرکانزاس ساخته شده است، از این نوع فیلم‌ها است. این فیلم سازی به بهترین و واقعی ترین معنای کلمه، یک فیلم درام سنتی و دیدنی است.

گرچه این داستانی است که قبلاً بارها مشابه آن را شنیده‌ایم، اما ارائه آن از دریچه یک خانواده کره ای-آمریکایی اجازه می‌دهد تا بسیار بیشتر طنین انداز و قابل لمس شود. میناری یک فیلم درام خانوادگی شیرین است که هسته درخشان آن یعنی رشد زندگی این خانواده که هرگز از دید بیننده پنهان نمی‌ماند، حرف اول و آخر را می‌زند. اگرچه غم و اندوه و نزاع فراوانی در میناری وجود دارد، اما خوش بینی آن همچنان مصمم‌تر و پررنگ‌تر است.

میناری درامی است که یک تجربه بسیار خاص، و یک تجربه بسیار محلی را به تصویر می‌کشد و با این کار فیلمی خیره کننده از حقایق جهانی درباره کودکی، خانواده، مرگ و میر، تعلق، رویاها و امید ایجاد کرده است

3 – Another Round

در این درام دانمارکی بار دیگر کارگردان توماس وینتربرگ با مدس میکلسن متحد می‌شود تا نگاهی دیگر به نحوه رفتار با خودمان و نحوه برخورد با دیگران داشته باشد، اما این بار کمی تنش نیز وجود دارد.

در ساده‌ترین شکل، می‌توان گفت Another Round حکایت چهار دوست و استاد دبیرستانی را روایت می‌کند که با بحران میان‌سالی دست و پنجه نرم می‌کنند و طبق نظریه‌ روانپزشکی به نام اسکادرود، تصمیم می‌گیرند تا با مصرف الکل به مقدار مشخص(0.05)، غلظت الکل در خون خود را به حدی برسانند تا در زندگی آرامش و توازن بیشتری داشته باشند.

آخرین اثر وینتربرگ در مقایسه با اثار قبلی او روشن‌تر است. سرعت دوچندانی ندارد و به راحتی بیینده را با جریان خود همراه می‌کند تا بتواند با ایدئولوژی مخلوقات او تعامل داشته باشد. در واقع این داستان پیچیده تر از جوانب مثبت و منفی مشروبات الکلی را توضیح می‌دهد، هم به عنوان یک انتخاب شخصی و هم به عنوان بخشی از فرهنگ نوشیدن گسترده مشروبات الکلی در دانمارک.

جناب مدس میکلسن نیز در این درام، یکی از بهترین نمایش‌های سال را ارائه می‌دهد و به بینندگان سینمای جهان یادآوری می‌کند که او چیزی فراتر از یک شرور عالی در مدیوم آثار هالیوودی است.

نقد فیلم را در اینجا بخوانید.

2 – Promising young woman

درام‌های انتقام محور از مدت‌ها پیش جای خود را در دل مخاطب با فیلم کوتاه و صامت کنتِ مونت-کریستو که اولین اقتباس سینمایی آن در سال 1908 تولید شده بود، به دست آورد؛ و از آن تاریخ تا امروز به عنوان یکی از اصلی‌ترین کالاهای پر از طرفدار سینما شناخته می‌شود. حالا فیلم «Promising young woman» گونه جدیدی از درام‌های انتقامی و یکی از بهترین فیلم‌های هیجان انگیز سال‌های اخیر است، در حالی که دارای انرژی و روح منحصر به خود است.

داستان فیلم «زن جوان آینده‌دار» اینگونه است که کَسی (با بازی کری مولیگان) یک زن جوان آینده‌دار است، تا اینکه یک اتفاق مرموز به‌طور ناگهانی باعث می‌شود که او از آینده‌اش فاصله زیادی بگیرد و کاملاً از آن منحرف شود. اما هیچ چیزی در زندگی کَسی، آنطور که به نظر می‌آید، نیست.

او به‌طرز شرورانه‌ای باهوش است، کاملا مکار و فریب‌دهنده محسوب می‌شود و یک زندگی مخفیانه و دوگانه‌ای را تجربه می‌کند. حالا یک برخورد غیرمنتظره قرار است یک فرصت را در اختیار کسی قرار دهد که اشتباهات گذشته را جبران کند.

گستره لحنی این فیلم به گونه‌ای است که می‌تواند همزمان که یک درام در زیر ژانر تجاوز جنسی و انتقام گیری است، در عین حال بهترین کمدی عاشقانه سال نیز باشد. می‌دانم این حرف گیج کننده است، اما فیلم «Promising young woman» یک کلاس درس سینمایی در کنترل ژانر و لحن است که روایت خود را با حساسیت‌های حاکم بر فرهنگ عامه غربی و دقت قوی در جزییات شکل می‌دهد. علاوه بر این، لحن کلی فیلم به شکلی درخشان از اوج و فرود سلامت روان تقلید می‌کند. این یک فیلم شرورانه است. شجاع، جاه طلب و یکی از بهترین‌های سال.

1 – Sound of Metal

چند بار صحبت کرده‌ایم که امسال چقدر بر همه ما خشن بوده است؟! این فقط ویروس کرونا نیست که باعث کشته شدن مردم می‌شود، بلکه یک تغییر شدید در زندگی روزمره ما است که آسیب روحی جدی به همه ما وارد می‌کند. فیلم Sound of Metal درامی درباره از دست دادن و اندوه است؛ اینکه وقتی زندگی ما به‌طور غیرقابل کنترلی دچار تغییر می‌شود، ما چه کاری با خودمان می‌کنیم.

این فیلم روایت روبن (با بازی ریز احمد) را دنبال می‌کند که یک درامر سبک پانک-متال دوره‌گرد محسوب می‌شود، او در طی یک شب پر از هیجان که آدرنالین زیادی را در بدن خودش ایجاد می‌کند، کم کم متوجه می‌شود که دارد شنوایی خود را از دست می‌دهد. زمانی‌که یک متخصص به او می‌گوید که وضعیت او به‌سرعت بدتر خواهد شد، او تصور می‌کند که حرفه موسیقی و همچنین زندگی او دیگر به پایان رسیده است. و این چارچوب اصلی یک درام سنگین اجتماعی را شکل می دهد.

این یک فیلم معمولی در مورد یک مرد معلول نیست که بر ناشنوایی خود غلبه می‌کند، این یک اثر گاهاً کلیشه‌ای هوس انگیز و دردناک است. این اثر درباره مرد ناشنوایی است که باید بداند چگونه می‌خواهد با زندگی کند و سختش کنار بیاید. و هر مرحله از این سفر، زیبا و وحشتناک و البته بسیار واقعی است. فیلم دریس ماردر با ضرورت و البته مهربانی خیلی زیاد، نشان می‌دهد که یک سری از اتفاقات گذشته چقدر می‌تواند فریبنده باشد و ما را در خودش غرق کند.

گزینه افتخاری: Emma

گزینه افتخاری ما در ژانر درام فیلم اما (Emma) است؛ فیلمی دراماتیک که در بستری فانتزی گونه روایت می‌شود. این فیلم براساس اقتباسی از رمان جین آستین نوشته و تولید شده است.

فیلم داستان اِما دختری باهوش، و خوشرو و از خانواده ای ثروتمند است که با پدر مالیخولیایی‌اش در قرن نوزدهم در انگلستان زندگی می‌کند. او که مسبب ازدواج دایه اش شده به ایجاد پیوند عاطفی و ازدواج اطرافیانش علاقه مند می‌شود اما خودش به دلیل باورهایی که درباره زندگی مشترک دارد از ازدواج امتناع می‌کند و زندگی عاطفی هریت دوستش را به چالش می‌کشد اما دیری نمی‌گذرد که خود او نیز با واقعیت‌های زندگی رو به رو می شود.

در شرایط کنونی ما که جهان با یک انزوای دیجیتالی طولانی تعریف شده است، بهترین چیز ممکن تماشای فیلم درامی چون Emma است. این فیلم هم ادای دینی دوست داشتنی به جین آستین است و هم یک جشن بزرگ و باشکوه از مد و هنرهای تزئینی قرون ویکتوریایی. از منظر سینمایی در درجه اول تازگی و نشاط را در این فیلم می‌توان یافت؛ انرژی قصه گویی و بازیگران جوان آن که بسیار حیاتی هم هستند، بسیار چشم‌نواز و واضح است.

فیلم Emma به خوبی توانسته است هم طرفداران سرسخت جین آستین و هم تازه واردان به دنیای او را راضی نگه دارد. چرا که خوشبختانه حامیان رمان نیز از این اثر ایرادی جدی نخواهند گرفت؛ زیرا نسخه جدید اقتباس شده از رمان پرتحرک آستین با سبک عالی توسط آتم دی وایلد کارگردانی شده است. در نتیجه این فیلم برای هواداران سبک درام کمدی، رفتارها و سوءتفاهم‌های عاشقانه قرن نوزدهم که آستین در آن می‌زیسته است، بسیار لذت بخش و دلپذیر خواهد بود.