مریم سرمدی:‌ «احضار» جای «او یک فرشته بود» را نمی‌گیرد

مریم سرمدی از بازیگرانی است که تا به حال در سریال‌های تلویزیونی، نقش‌های مادر مختلفی را ایفا کرده است. او در مجموعه «احضار» که این شب‌ها روی آنتن است نیز نقش شخصیت یک مادر زحمتکش و مستقل به نام «شیده» را بازی می کند که با دیگر تجربه‌هایش در نقش یک مادر، متفاوت است. با این بازیگر گفت‌وگویی داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

عده زیادی از مخاطبان با ترسناک بودن سریال و هشدار درجه‌بندی سنی شوخی کردند.

درباره این هشدار، موضوع اصلا ترسناک بودن نیست. هنوز اعمال نشده اما قرار شده که حتی درخصوص مباحثی مانند خیانت و امثال آن هم درجه‌بندی سنی وجود داشته باشد بنابراین قرار نیست هنگام نمایش این هشدار، مخاطب حتما بترسد. روز اول هم که برای بازی در این سریال دعوت شدم، اصلا به من نگفتند سریال ترسناک است، در واقع یک درام اجتماعی است. اگر هشدار ۱۴+ نوشته می‌شود خود آقای افخمی هم نمی‌گویند وقتی که روح «کامرانی» با «مینو» حرف می‌زند، صحنه ترسناکی است اما چون برای کودکان پر از سوالاتی است که در حد فهم‌شان نیست، گفتند در این صحنه‌ها درجه‌بندی سنی وجود داشته باشد تا بچه‌ها نبینند که بخواهند سوال کنند، چون اصلا در سنی نیستند که معنی احضار روح را بفهمند. آقای افخمی قصد ساخت سریال ترسناک را نداشتند، یعنی خودشان می‌گویند «او یک فرشته بود» برای من گونه وحشت بود اما تا جایی که من می‌دانم نگفتند می‌خواهند سریال ترسناک بسازند. طبق گفته خودشان، ایشان احساس کردند به حدی خرافات، مخصوصا در میان خانم‌ها دارد رواج پیدا می‌کند که باید کاری کنند. این خیلی برایم ارزشمند بود و نیت درستی داشتند.

به نظرتان «احضار» هم می‌تواند مانند «او یک فرشته بود» و «اغما» به‌یادماندنی شود؟

انصافا فکر نمی‌کنم، چون زمانی که «او یک فرشته بود» و «اغما» ساخته شد، خیلی از اعمال فشارها و محدودیت‌ها در متن‌ها وجود نداشت. سرمایه هم خیلی موثر است. وقتی سرمایه در یک سازمان پایین می‌آید، روی همه قسمت‌های کار تاثیر می‌گذارد به همین دلیل کارگردان در سینما و تلویزیون ایران خیلی مظلوم است. آقای افخمی همان کارگردانی است که «او یک فرشته بود» را ساخته و فیلم سازی را هم فراموش نکرده است.

در سریال «زیرخاکی ۲» چه نقشی را بازی کردید؟

در فیلم نامه شخصیت «پریچهر» با بازی ژاله صامتی وارد محله‌ای می‌شود، من جزو همسایه‌های جدید خانم صامتی و خیاط محله هستم.

نظرتان درباره بازی آقای جمشیدی که از حوزه ورزش وارد بازیگری شدند، چیست؟

با تقسیم‌بندی‌هایی که یک نفر از حوزه ورزش یا روان شناسی وارد شده موافق نیستم، هرکسی از یک حوزه‌ای وارد می‌شود. موضوع، ورودش نیست، موضوع این است که آیا آن آدم مختصات جایی که وارد شده را می‌داند؟ ایشان وقتی وارد شد متوجه شد استعدادی دارد اما خیلی چیزها را بلد نیست. برای ایشان از این جهت خیلی احترام قائل هستم که کلاس‌های مختلف رفت، بازیگری را یاد گرفت و تا اندازه‌ای یاد گرفت که امروز ستاره سینماست.

در سریال «ملکه گدایان»، نقش شخصیت «بتول» را بازی کردید، این کاراکتر به عنوان مادر «سارا» حضور کم رنگی در قصه دارد و هر اتفاقی برای دخترش می‌افتد، حضور ندارد که باورپذیر نیست.

بله، اصلا منطقی نیست. اصولا از ابتدا که وارد کار می‌شویم، متن را به طور کامل در اختیار نداریم. درخصوص «ملکه گدایان» تصورم به هیچ وجه این نبود و اصلا فکر نمی‌کردم چنین حضور کمی در کار داشته باشم و برای خودم و مخاطبان هم غیرقابل باور بود. این مادر که شوهرش را از دست داده و ادعا می‌کند تنها زندگی‌اش ساراست، از قسمت سوم دیگر هیچ خبری از دخترش ندارد تا قسمت نوزدهم که این اصلا از نظر دراماتیک قابل دفاع نیست. من هم نمی‌توانم هیچ دفاعی بکنم و متاسفانه این اشکال وجود داشت.

۵۸۵۸