زمانی که دیده میشود که 92درصد کشورهای دنیا توانستهاند تورم را مهار کنند، باید متواضعانه از آنها بخواهیم که راهکارهای کنترل تورم را به ما نیز بیاموزند.
وقتی این تواضع در مدیران و مسوولان وجود نداشته باشد و به جای آن به سراغ ایدههای خام و تجربه نشده بروند، نتیجه آن نیز همان چیزی است که در حال حاضر با آن دست به گریبان هستیم. درست کردن وضع موجود نیز کار سادهای نیست، چراکه درست است که افراد تغییر کردهاند اما تفکر حاکم بر نظام بانکداری تغییر نکرده است.
تنها راهکار کوتاهمدت، رفع تحریمها برای احیای درآمدهای نفتی است. اگرچه که امیدوارم با بهبود روند ورود درآمدهای نفتی، تعهداتمان را افزایش ندهیم.
در صورت بازگشت مجدد تحریمها دیگر هیچ امیدی به تغییر و بهبود وضع کشور ایجاد نمیشود. در کوتاهمدت اگر مذاکرات به سرانجامی برسد، گشایشی به وجود میآید که البته بیم افزایش تعهدات مالی نیز میرود.
به جای اینکه فکر اساسی شود و مشکلات ساختاری کشور را بهبود ببخشند. در دورههای گذشته به اتکای درآمدهای نفتی چهها که نشد و نتیجه این افزایش تعهدات نیز به از دست رفتن یک دهه از اقتصاد ایران انجامید؛ رشد اقتصادی نزدیک صفر، تورم بسیار بالا و گسترش فقر. در انتهای دهه هشتاد اوج درآمدهای نفتی بود که تصور میشد این درآمدها ادامهدار خواهند بود و به همین دلیل در دهه نود رشد اقتصادی بالایی را تجربه خواهیم کرد که نتیجه کاملا برعکس بود.
23302
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰