علی جوادی: فدراسیون فوتبال بر سر آنچه کمک سازمان برنامه و بودجه به تیم ملی فوتبال میخواند، با وزارت ورزش سر شاخ شده و تکذیب روی تکذیب وزارت ورزش نوشته.
معاون ورزش قهرمانی وزارت ورزش روز جمعه نوشته بود کمک سازمان برنامه و بودجه به فدراسیون فوتبال برای تدارک تیم ملی فوتبال ۵۲ میلیارد تومان نبود و کل این رقم ۲۰ میلیارد تومان بود که نیمی از آن به خزانه فوتبال واریز شده است. اما فدراسیون فوتبال بلافاصله این ادعا را تکذیب و درخواست کرد وزارت ورزش همین هفته ۴۲ میلیارد باقیمانده را پرداخت کند.
اما چرا فدراسیون فوتبال تا این حد تشنه این پول است؟ در نگاه اول همه گمان میکنند رئیس فدراسیون فوتبال این پول را برای پرداخت دیون و رفع مشکلات مالی باقیمانده از گذشته میخواهد در حالی که این پول باید جای دیگری هزینه شود.
نگاهی به لیست بلندبالای مسافران بحرین مشخص میکند اعضای هیات رئیسه، روسای هیاتهای فوتبال استانها و همین طور بسیاری از نزدیکان رئیس در ساختمان فدراسیون فوتبال مشمول لطف رئیس شدهاند و همه در حال عزیمت به بحرین هستند تا گوشهای از دین رئیس پرداخت شود. مسافرت این حجم عظیم از افراد سفارششده، قرار است با کدام پول صورت گیرد؟
این همه هزینه از کجا تامین میشود؟
نگاهی به قیمت بلیتهای پرواز تهران – منامه نشان میدهد با وجود نزدیکی بسیار زیاد کشور بحرین به ایران، سفری پرهزینه مقابل ماست.
در فهرست پروازهای تهران – منامه، بیشتر به پروازهای اماراتی برمیخوریم که هزینههای سرسامآور دارند. ببینید:
اکونومی – رفت و برگشت: از ۱۰ تا ۲۰ میلیون تومان
بیزنس – رفت و برگشت: از ۴۴ تا ۵۰ میلیون تومان
فرست – رفت و برگشت: از ۷۸ تا ۸۶ میلیون تومان
…. و اما سوال اصلی
حالا ۲ سری سوال مطرح است:
۱- پول سفر این فهرست طولانی فدراسیون فوتبال قرار است از کدام منبع غیب تامین شود؟ آیا فدراسیون روی کمک سازمان برنامه و بودجه حساب باز کرده؟ سازمان برنامه و بودجه این پول (به زعم فدراسیون فوتبال ۵۲ میلیارد و از نظر وزارت ورزش ۲۰ میلیارد تومان) را برای سفر دوستان سفارش شده آقای رئیس پرداخت کرده یا برای تدارک تیم ملی؟ آیا سازمان برنامه و بودجه فقط پول میدهد یا نظارت هم دارد و برنامه میخواهد که پول پرداختی چه سرنوشتی پیدا کرد؟ و اگر فقط پول میدهد، آیا در تمام برنامههای سازمان برنامه و بودجه به همین شکل عمل میشود؟!
اگر سفر این لشکر اعزامی به منامه با هواپیمای کیش ایر انجام میشود، باید از مناطق آزاد پرسید آیا ماموریت دارد برای حمل و نقل «تیم ملی» کمک کند یا باید سفر دوستان و رفقا را هم به دوش بکشد؟
این همه آدم که دست خالی نباید به ایران برگردند. حتما هزینه سفر و حق ماموریت تعریف شده است. حالا تفاوتی ندارد که دلار باشد یا یورو. مهم این است که ته جیب دوستان، با «ارز» ارزشمند پر شود. این پول باارزش نسبت به پول ملی ما از کجا تامین میشود؟ باز هم از همان ردیف حساب سازمان برنامه و بودجه.
۲- مگر قرار نیست پولها و کمکها به تیم ملی و برای قدرت و تامین آینده تیم ملی باشد؟ این همه پول برای سفر این دوستان، کدامش به تیم ملی ارتباط دارد؟ و چه کمکی به تیم ملی و بازیکنانش میکند؟ میدانیم به دلیل سوء مدیریت آنقدر فقیر شدهایم که فقط برای قرارداد ویلموتس ۳۰۰ میلیارد بدهکاریم و ۲۰ یا ۵۲ میلیارد دردی از ما درمان نمیکند چون خیلی بیش از اینها بدهکاریم؛ اما اگر قرار باشد این طوری هر پولی که میآید را صرف رفیق بازی کنیم، اگر به جای ۲۰ میلیارد ۲۰ هزار میلیارد هم به خزانه فدراسیون فوتبال واریز شود یک ساله دود میشود.
نتیجه: کاش نهادی، ارگانی، وزارتخانهای، سازمانی، جایی روی این پولها و شیوه هزینهکرد آن حساس میشد. آنقدر فدراسیون فوتبال را رها کنید تا چیزی بدتر از قرارداد ویلموتس از آن بیرون بیاید. آن وقت دوباره شعار میدهید و همین شعارها مردم را عصبانیتر میکند.
252 252
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰