لاتا منگشکار خواننده هندی “بلبل” ​​در سن 92 سالگی درگذشت

او 92 ساله بود و چهار خواهر و برادر از او به یادگار مانده است. او در 11 ژانویه پس از آلوده شدن به آنچه که یک پزشک به رویترز گفت کووید-19 بود، در بیمارستان بستری شد.

به گفته شریک تلویزیون رویترز ANI، دکتر پراتیت صمدانی که در بیمارستان بریچ کندی بمبئی تحت معالجه وی بود، گفت: منگشکار صبح یکشنبه بر اثر “نارسایی چند عضوی پس از بیش از 28 روز بستری پس از کووید-19” درگذشت.

صدای منگشکار در اکثر سه ربع قرن هند از تلویزیون، امواج تند و تیز و از سالن های سینما خارج شده است و صدای او را به صدای تعیین کننده بسیاری از نسل ها تبدیل کرده و لقب “بلبل” ​​را برای او به ارمغان آورده است.

نارندرا مودی، نخست‌وزیر این کشور در توییتر نوشت: «من بیش از حد کلام ناراحتم.»

وزارت کشور در بیانیه ای اعلام کرد که وی مراسم تشییع جنازه ایالتی دریافت خواهد کرد و دولت تا روز دوشنبه با پرچم نیمه افراشته عزاداری دولتی برگزار خواهد کرد.

نخست وزیر با استفاده از اصطلاحی محبت آمیز برای خواهر بزرگتر نوشت: «لاتا دیدی مهربان و دلسوز ما را ترک کرد.

او در ملت ما خلأ ایجاد می کند که قابل پر کردن نیست. نسل‌های آینده او را به‌عنوان یکی از پیشگامان فرهنگ هندی به یاد خواهند آورد که صدای خوش آهنگ او توانایی بی‌نظیری در مسحور کردن مردم داشت.»

“صدای هدیه ای از جانب خدا”

منگشکار که در سال 1929 در هند قبل از استقلال به دنیا آمد، خوانندگی را در نوجوانی آغاز کرد و در 73 سال فعالیت حرفه ای، بیش از 15000 آهنگ را به 36 زبان خواند.

او سرخپوستان دیوانه موسیقی را با صدای تند و گستره وسیع خود مجذوب خود می کرد و همه چیز را از آهنگ های میهنی گرفته تا اعداد عاشقانه، چه در فیلم و چه در آلبوم می خواند.

دنیای بالیوود – جایی که فیلم‌ها بدون حداقل شش آهنگ غیرقابل تصور بودند و همه چیز از عاشقانه تا غم را با کمک یک تصنیف روایت می‌کردند – جایی بود که منگشکار دندان‌هایش را برید و بعدها نام خود را بر سر زبان ها انداخت.

دیگر شخصیت ها و سیاستمداران بالیوود تسلیت گفتند.

آر رحمان، موزیسین هندی برنده جایزه اسکار و گرمی، در توییتی نوشت: «عشق، احترام و دعا». منگشکار تعدادی از آهنگ های برنده جایزه خود را خواند.

منگشکار که به طور کلاسیک آموزش دیده بود، صدای خود را مطابق با خواسته های خوانندگی برای فیلم های بالیوود ساخت، حتی آهنگ هایی را در دهه 60 خود برای بازیگری که در 20 سالگی بود، صدا کرد.

آهنگ های او در طول جنگ با چین و پاکستان انگیزه میلیون ها هندی را برای ادای احترام به نیروهای دفاعی ایجاد کرد. برخی از آهنگ های او به عنوان دعا در معابد، زیارتگاه ها و مدارس استفاده می شود.

او یک بار به مصاحبه‌کننده‌ای گفت: «صدای من هدیه‌ای از طرف خداست. “من احساسات را از طریق صدایم آموختم. وقتی لالایی خواندم مادر شدم، وقتی آهنگ عاشقانه بود عاشق بودم.»

تنها آهنگ‌هایی که او از خواندن امتناع کرد، شماره‌های کاباره و ترانه‌هایی بود که اشعار بد یا تند داشت، و در مصاحبه‌های بعدی گفت که آن‌ها با ارزش‌های شخصی او همخوانی نداشتند. منگشکار با این وجود تقریباً پنج دهه تا دهه 2000 به همراه خواهر کوچکترش آشا بوسل بر صنعت فیلم هندی تسلط داشت.

مخالفان منگشکار او را متهم کردند که از نفوذ خود در بالیوود برای محدود کردن ورود تازه واردان استفاده می کند. نفوذ او به حدی بود که مقامات بمبئی در سال 2006 پس از مخالفت او مبنی بر اینکه حریم خصوصی او را مختل می کند، پل هوایی برنامه ریزی شده بزرگراه را لغو کردند.

مانگشکار که به زبان نرم و پوشیدن ساری، موهایش با دو قیطان دختر مدرسه‌ای معروف است، بالاترین نشان مدنی هند، بهارات راتنا را در سال 2001 دریافت کرد. او در سال 2009 بالاترین نشان افتخار غیرنظامی فرانسه، لژیون افتخار را دریافت کرد.

آمیتاب باچان بازیگر در سال 2019 به مناسبت تولد 90 سالگی منگشکار گفت: “موسیقی بدون صدای تو ناقص است.” “این کار مقدسین را انجام داده است.”

(گزارش شیلپا جامخاندیکار در بمبئی؛ ویرایش توسط کیم کوگیل و ویلیام مالارد)