فوتبال، منجی بزرگ انسان‌ها در خونین‌ترین روزها!

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، در طول تاریخ، جنگ بین قدرت ها زندگی انسان های بی گناه را تحت شعاع خودش قرار داده است.

از ریخته شدن خون سربازانی که خودشان باعث و بانی جنگ نیستند، تا آواره شدن انسان هایی که عادی‌ترین نیاز زندگی یعنی امنیت را می‌خواهند. ورزش هم از این قاعده مستثنا نیست. مخصوصا رشته ای مثل فوتبال که همواره دنبال‌کننده ها زیادی داشته است.

زیاد دیده‌ایم که نام فوتبال و سیاست با هم بیاید. هر چیزی که توجه اکثریت مردم را به خود جلب کند، هم پول و هم قدرت را به سمت خودش جذب می‌کند. همین موضوع هم سبب شده هر وقت جنگی در دنیا سر بگیرد، فوتبال هم تحت تاثیر قرار بگیرد.

بعد از آغاز جنگ روسیه و اوکراین خیلی چیزها در فوتبال این دو کشور تغیر کرد، چیزهایی که قطعا فوتبال بقیه نقاط جهان را هم متاثر خودشان می‌کردند.

پس از اعلام جنگ روسیه بر علیه اوکراین، میزبانی فینال لیگ قهرمانان اروپا و بازی های مقدماتی جام جهانی از این کشور پس گرفته شد. اتحادیه فوتبال سه کشور لهستان، سوئد و جمهوری چک رسما اعلام کردند اگر در مسابقات مقدماتی جام جهانی به روسیه بخورند، از بازی با این تیم امتناع می‌کنند، فیفا اعلام کرد که روسیه نمی‌تواند در خانه بازی کند و باید با نام اتحادیه فوتبال روسیه (RFU) به رقابت‌هایش بپردازد، همچنین برای پرچم و سرود مجاز نخواهد بود. خیلی از مربیان بزرگ این جنگ را تاسف برانگیز دانستند و خیلی از بازیکنان پیراهن نه به جنگ پوشیدند. حتی رومن آبراموویچ، مالک قدرتمند باشگاه چلسی از سمت خود برکنار شد. همه این ها گوشه ای از تاثیرات جنگ این دو کشور روی فوتبال جهان است.

این که جنگ بین اوکران و روسیه می‌تواند توازن را در فوتبال به‌هم بریزد نشان می‌دهد که بزرگترین جنگ های جهان، یعنی جنگ جهانی اول و دوم بیشتر از این ها همه چیز را در این رشته ورزشی پرطرفدار تغیر داده است. تغیراتی که شاید تا همین امروز هم نشانه هایی از خود را در فوتبال جا گذاشتند.

زمانی که جنگ جهانی اول در ۴ اوت ۱۹۱۴ آغاز شد، انتظار می‌رفت که اتحادیه فوتبال همه مسابقات را لغو کند. اما، با وجود مخالفت ها، مسابقات ادامه پیدا کرد.

در ادامه جنگ مسابقات جهانی فوتبال به حالت تعلیق درآورد اما به باشگاه ها اجازه داده شد تا مسابقات منطقه ای خود را برگزار کنند. بسیاری از مخالفت ها با تداوم فوتبال حرفه ای ناشی از این نگرانی بود که بسیاری از مردان ترجیح می دهند به جای پیوستن به جبهه جنگ، یا مشغول فوتبال بازی کردن باشند یا به تماشای آن بنشینند.
با این حال، فوتبال غیر از اینکه یک نوع تفریح محبوب برای سربازان جنگی بود و می‌توانست روحیه آن هارا را تقویت کند، برای افسران بزرگ جنگی نوعی وسیله و ابزار برای جذب نیرو به جنگ هم محسوب می‌شد. در طول جنگ بازیکنانی بزرگی مثل، والتر تول بازیکن سابق تاتنهام که در کنار فوتبال حرفه ای خلبان جنگی بود، کشته شدند. سوالی که وجود دارد این است که در طول جنگ جهانی اول فوتبال به چه شکلی در آمده بود؟

در دوران جنگ جهانی اول بسیاری از کارخانه های مهمات سازی تیم های فوتبال مستقل برای زنان خود داشتند

در طول جنگ جهانی اول، بیش از نهصد هزار زن در کارخانه های مهمات سازی کار می‌کردند. اکثر کارخانه ها یک افسر رفاه را برای نظارت بر سلامت، رفاه و رفتار نیروی های زن خود استخدام می‌کردند. ورزش، به ویژه فوتبال، توسط این افسران مورد تشویق می‌گرفت و بسیاری از کارخانه های مهمات‌سازی تیم های فوتبال بانوان خود را توسعه دادند.

مشهورترین آنها Dick, Kerr’s Ladies FC در پرستون بود. مسابقات آنها که در سال ۱۹۱۷ برای اولین بار برگزار شد و جمعیت زیادی را به خود جلب کرد. آنها به موفقیت خود ادامه دادند تا اینکه در سال ۱۹۲۱ زنان از بازی در زمین های لیگ فوتبال محروم شدند. مسابقات در شمال شرق انگلیس بین تیم هایی از کارخانه های مختلف برگزار می‌شد.

در این دوران سخت، فوتبال به حفظ تناسب اندام و روحیه مردان کمک بسیار زیادی می‌کرد

سربازان جنگ جهانی مدت زمان قابل توجهی را پشت خطوط می‌گذرانند. برای تناسب اندام و فعال نگه داشتن مردان و همچنین حفظ روحیه آن ها، ورزش توسط افسران تشویق می‌شد و در بسیاری از موارد رسماً مورد تایید قرار می‌گرفت. این عکس که در سپتامبر ۱۹۱۶ گرفته شده است، یک مسابقه فوتبال در حال انجام را نشان می دهد.

فوتبال، ابزاری مهم برای جذب نیروی جنگی

فوتبال به طور گسترده به عنوان ابزاری برای جذب مردان به جنگ استفاده می‌شد. در آن دوران پوستر های زیادی منتشر می‌شد که درخواست مستقیم دبیر اتحادیه فوتبال برای ورزشکاران قوی را اعلام می‌کرد. پوستر ها با جذابیت خاصی درست می شدند و در آن از افراد خواسته می شد دوستان خود را نیز جذب کنند، همچنین در آن ها اسم تیم های پرطرفدار آورده می‌شد تا هیجان افراد بیشتری را به دنبال داشته باشد.

زندانیان جنگی در اردوگاه ها فوتبال بازی می‌کردند

در نوامبر ۱۹۱۸ به دستور ستوان جک شاو، بازی‌ای بین زندانیان در اردوگاه هولزمیندن ترتیب داده شد. فرمانده های اردوگاه اغلب این بازی ها را متوقف یا از انجام آن جلوگیری می کردند. نکته جالب ماجرا آن‌جاست که در کمپ به دلیل کمبود جا فقط بازی های ۹ نفره امکان پذیر بود و بسیاری از توپ های فوتبال از طریق هلند برای اسرای جنگی فرستاده می‌شد.

فوتبال، راهی برای پیوند افسران با سربازانشان

در طول جنگ، زیاد پیش میاد که افسران با سربازانشان، به انجام مسابقه فوتبال بپردازند. معمولا این اتفاق در ایام کریسمس می افتاد. ورزش‌هایی مانند فوتبال به عنوان یک راه خوب برای افسران برای توسعه مهارت‌های رهبری و ایجاد پیوندها با سربازانشان بود.

سربازان در جریان آتش بس کریسمس ۱۹۱۴ فوتبال بازی کردند

بسیاری از نامه‌ها و خاطرات معاصر که آتش‌بس را توصیف می‌کنند ،به فوتبال بازی کردن سربازان نیرو های هم رزم و غیر هم رزم اشاره می‌کنند. در آتش بس کریسمس که در ۲۵ تا ۲۶ دسامبر ۱۹۱۴ در جبهه غربی جنگ، یک بازی دوستانه توسط ارتش انگلیس مقابل نیروهای آلمانی انجام برگزار شد.

پرسنل خدماتی جنگ، برای جلوگیری از خستگی فوتبال بازی می‌کردند

اکثر پرسنل خدماتی مجبور بودند دوره های طولانی کسالت بار را در زمانی که در حال فعالیت نبودند تحمل کنند. در طول جنک جهانی اول دریاسالار جلیکو برای جلوگیری از بی‌قراری و سرکشی دریانوردان خسته، توسعه امکانات ورزشی در پایگاه دریایی اسکاپا فلو در جزایر اورکنی را تشویق کرد و در پی آن یک زمین فوتبال ساخته شد، اگرچه گلایه هایی وجود داشت که زمین ساخته شد بسیار بد و وحشتناک است.

این جام به یک تیم فوتبال که از اعضای شرکت کشتی جنگی HMS Dreadnought تشکیل شده بود اهدا شد.

در جنگ جهانی دوم، اوضاع کمی متفاوت تر پیش رفت. در ۸ سپتامبر ۱۹۳۹، اتحادیه فوتبالرسما) اعلام کرد که همه رقابت های فوتبال به جز فوتبالی که توسط نیروهای مسلح سازماندهی می‌شد تا اطلاع ثانوی باید به حالت تعلیق دربیاید. این اطلاعیه برخلاف سال ۱۹۱۴ بود و اتفاقات جنگ جهانی اول بود.

در سال ۱۹۳۹، تهدید حمله هوایی و آغاز خدمت اجباری، ادامه فوتبال مانند گذشته را، غیرممکن کرد. با این حال، در ۲۱ سپتامبر، وزارت کشور موافقت کرد که برنامه بازنگری شده فوتبال تا زمانی که با خدمات و صنعت ملی تداخل نداشته باشد، انجام شود. برنامه لیگ های منطقه ای و جام حذفی بسیار محدود شده بود اما فوتبال هنوز طرفداران بزرگ خود را داشت.

بازیکنان بزرگ به جنگ فراخوانده می شدند و باید به خطوط مقدم جبهه های جنگی می رفتند. زمین های فوتبال نیز تحت تأثیر آسیب های حمله هوایی یا از بین رفته بودند یا تغیر کاربری داده بودند.

با همه این ها، فوتبال توسط خیلی از افسرها، برای حفظ آمادگی جسمانی و روحی مورد تشویق قرار می‌گرفت.

فوتبال شکل مهمی از تفریح برای سربازان بریتانیایی بود

با توجه به اینکه بیش از نیمی از ارتش بریتانیاف یعنی ۱.۵ میلیون سرباز بیشتر زمان جنگ جهانی دوم را در بریتانیا سپری کردند، تماشا و انجام ورزش برای سرگرم نگه داشتنشان حیاتی بود.

مسابقات فوتبال همچنین برای خیریه‌ها پول جمع آوری می‌کرد. در می ۱۹۴۳، یک مسابقه در چلسی، با حضور ۵۵۰۰۰ تماشاگر، ۸۰۰۰ پوند برای لیگ رفاه نیروی دریایی جمع آوری کرد.

فوتبال به تفریح مهم غیرنظامیان تبدیل شده بود

بازی و تماشای فوتبال یک شکل محبوب از تفریح در جبهه خانگی بود. هنوز تعداد تماشاگران مسابقات در لیگ های منطقه ای، جام حذفی و مسابقات مختلف قابل توجه بود. در آن دوره طرحی وجود داشت که تماشاگران گاهی اوقات می‌توانستند بازیکنان درخشان که در آن زمان در نیروهای مسلح خدمت می‌کردند و به نزدیک‌ترین باشگاه به محل اقامت خود در جنگ می‌رفتند را ملاقات کنند. این طرح «بازیکن مهمان» نام داشت.

با توجه به بیشتر شدن تعداد بازیکنان حرفه ای در جنگ جهانی دوم، بسیاری از آن ها در نیروهای مسلح به خدمت گرفته می‌شدند

زمانی که فوتبال در سپتامبر ۱۹۳۹ به طور رسمی به حالت تعلیق درآمد، قرارداد همه فوتبالیست های حرفه ای فسخ شد. آوریل ۱۹۴۰، طبق اعلام مجله Picture Post، ۶۲۹ فوتبالیست های حرفه ای به خدمت جنگی پیوستند، ۵۱۴ نفر از آن ها در ارتش، ۸۴ نفر در RAF و ۳۱ نفر در نیروی دریایی سلطنتی. در سال ۱۹۴۰، یک کارخانه در اولدبری ۱۸ بازیکن وست برومویچ آلبیون را استخدام کرد. برخی از بازیکنان و مربیان توسط نیروهای مسلح به عنوان مربیان تربیت بدنی مورد استفاده قرار گرفتند. با این حال، ۸۰ فوتبالیست حرفه ای در جریان جنگ کشته شدند و بسیاری دیگر مجروح یا اسیر جنگی شدند.

فوتبال باعث تقویت روحیه می‌شد

فوتبال و سایر ورزش‌ها در همه شاخه‌های خدمات برای تقویت روحیه تشویق شدند. افسران و سربازان با فوتبال بازی کردن، اعتماد به نفس خود را تقویت می‌کردند و اثرات دوری و از خانه و خانواده رو در خود کاهش می دادند.

فوتبالیست‌ها برای حمایت از تلاش جنگاوران در مسابقاتی که جنبه دوستانه و تشریفاتی داشت بازی می‌کردند

تد دریک به عنوان یک فوتبالیست حرفه ای در دهه ۱۹۳۰، برای ساوتهمپتون و آرسنال بازی می‌کرد. در سپتامبر ۱۹۴۴، او بخشی از نیروهای جنگی بود که برای انجام مسابقات تشریفاتی فوتبال به پاریس رفت، جایی که آنها یک تیم فرانسوی را ۵-۰ شکست دادند و سپس به بروکسل رفتند و آن‌جا هم یک تیم بلژیکی را ۳-۰ شکست دادند. این مسابقات صرفا جنبه حمایت از جنگاوران را داشت و برای تقدیر از زحمات آن در خطوط جنگی برگزار می‌شد.

همه این حقایق فوتبالی که مربوط به زمان خونین‌ترین جنگ‌های تاریخ است، نشان می‌دهد، علی رغم اینکه قدرت های جنگی، به فوتبال آسیب هایی را وارد کردند، اما همچنان این رشته ورزشی ناجی افسران، سربازان و مردمی بوده است که زندگی عادی خود را از دست داده بودند.

فوتبال در آن دوران ترسناک، گاها بوی مرگ را از شهرها، خانه ها و اردوگاه های جنگی می‌شست و نوری از زندگی و لبخند را می‌تاباند.

جنگ بشر را به سمت سیاهی می‌برد اما، در اوج این تیرگی انسان ساز، هنوز هم انسان های زیادی، با گل کردن یک توپ توسط بازیکن و تیم محبوبشان، برای حداقل چند ثانیه از یاد می‌برند که هر لحظه ممکن است برای همیشه وطن، خانواده و از همه مهم‌تر جان خود را از دست بدهند.

بیشتر بخوانید:

251251