فریاد سکوت و غریبانه مسجد سلطانی بروجرد!

وقتی از جاذبه‌های گردشگری شهر بروجرد (واقع در استان لرستان) بپرسید، بدون شک یکی از مکان‌هایی که بومی‌ها به آن اشاره می‌کنند، مسجد سلطانی (مسجد امام خمینی ره) است. مسجدی که ساخت بنای آن در دوره زندیه آغاز شده و اقدامات تکمیلی آن در دوران قاجار به پایان رسیده است.

به گزارش ایسنا، اگر این روزها گذرتان به این مسجد بیفتد، از همان ابتدا چیزی در ذوق شما خواهد زد؛ آجرهایی که مقابل در ورودی چیده‌اند و نَم و رطوبتی که تقریبا سراسر ورودی را فرا گرفته است.

کمی جلوتر که بروید، درست همان لحظه که از پله‌ها پایین می‌روید شکستگی پله‌ها نیز توجه‌تان را جلب خواهد کرد.

درست مقابل در ورودی، تابلویی قرار دارد که تاریخچه بنا را توضیح می‌دهد، اما روی همین تابلو حروف انگلیسی و خط‌خطی‌هایی دیده می‌شود.

شاید سه یا چهار قدم جلوتر، آثار آجرهایی که از جای خود کنده شده‌اند و جایشان خالی است به چشمتان بیاید؛ آسیب و تخریبی که تقریبا در جای جای این مسجد ۷ هزارمتری تکرار شده است.

در کنار جای خالی آجرهای دیوارها، نَم و رطوبت به چشم می‌خورد که تقریبا بخش گسترده‌تری از دیوارها را فراگرفته است. در بخش‌هایی هم به نظر می‌رسید که همین نَم موجب کنده شدن و ریختن بخش‌هایی از گچ دیوارها شده بود.

به هر حال که شهر بروجرد جزو مناطق باران‌خیز کشور است و اگر قرار بر نگهداری از یک بنای تاریخی باشد، باید مراقب بود که باران‌های مکرر موجب آسیب رساندن به آن نشود، آسیبی که در نهایت می‌تواند به تخریب تدریجی یک بنای تاریخی منجر شود.

یکی دیگر از مشکلاتی که علاوه‌بر نکات ذکر شده، در جا جای این مسجد دیده می‌شد، جای خالی کاشی‌های این مسجد بود که در مواردی شدیدا به چشم می‌آمد و حتی به یک نازیبایی تبدیل شده است. مشخص نیست کاشی‌ها در این بخش به چه سرنوشتی دچار شده‌اند.

شیشه‌های خورد شده و البته جایگزین نشده، از دیگر آسیب‌های این بنای تاریخی است.

لوله‌های بزرگ روی دیوارها، چراغ‌های برق ناموزون، سیم‌های آویزان، سنگ فرش‌های تخریب شده، درهای تخریب شده، جای چسب آگاهی‌ها روی دیوار و … همه و همه از معضلاتی است که نمای زیبا و تاریخی مسجد سلطانی بروجرد را تحت‌تاثیر قرار داده و ظاهر آن را آشفته و خراب کرده است.

با این اوصاف می‌توان گفت اوضاع این مسجد که البته هنوز هم مورد استفاده نمازگزاران است، تا حدی وخیم است که گویا رها شده و وضعیت آن نه برای میراث فرهنگی، نه برای شهرداری و نه همان افرادی که از فضای آن استفاده می‌کنند در ظاهر اهمیتی ندارد.

حفاظت از بناهای تاریخی وظیفه است، اما در این مسجد زندیه – قاجاریه، نَم روی دیوارها، ترک دیوارها و البته سیم‌هایی که با بی‌دقتی روی دیوارها رها شده‌اند توی ذوق بازدیدکنندگان  می‌زند.

با وضع کنونی این مسجد، به صراحت می‌توان گفت که بنای آن به ترمیم و رفع آسیب نیاز است؛ چراکه ممکن است در اولین زلزله‌ای که در شهر بیاید آسیب جبران‌ناپذیری به آن وارد شود.

انتهای پیام