فرش و معماری، جایی برای زندگی

سمیه صالحی، یکی از هنرمندان این رویداد در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: من از سال ۹۶ که دانشگاه اراک، رشته فرش را به رشته‌های خود اضافه کرد به عنوان عضو هیات علمی گروه فرش با این دانشگاه همکاری کردم.

وی با بیان اینکه از دوران دانشجویی با بسیاری از برندهای بین المللی فرش کار کرده است، افزود: من ایده‌های زیادی در این حوزه دارم و دوست داشتم این ایده‌ها را به صورت ویژه در اراک کار کنم. ما در اراک نیاز به جریان های هنری داریم چراکه متاسفانه چنین رویدادهای هنری، کم اتفاق می‌افتد.

این هنرمند حوزه فرش تصریح کرد: در گذشته تمام جریان‌های هنری فقط در تهران متمرکز بود ولی در سال‌های اخیر شهرهایی مثل یزد، کاشان، اصفهان و گیلان خیلی خوب کار می‌کنند و ما نیز باید مثل این شهرها جریان سازی هنری ایجاد کنیم.

باید بر بعد هنری فرش تمرکز کنیم

وی با تاکید بر اینکه ما احتیاج داریم به جای تمرکز در بعد تجاری فرش، در بعد هنری آن تمرکز کنیم گفت: خیلی‌ها به من می‌گفتند در این نمایشگاه بحث فروش فرش و نفع مادی آن را برای خودم در نظر بگیرم ولی من گفتم اصلا حاضر نیستم چنین کاری کنم.

صالحی افزود: این نمایشگاه توسط من و همسرم، مهدی مهاجرانی که دانش آموخته رشته معماری است، برگزار شده است. ما دوست داشتیم در خصوص تلفیق فرش و معماری این رویداد را برگزار کنیم چراکه فرش و معماری، جایی برای زندگی هستند و عنوان ما برای این رویداد، همین موضوع شد.

عضو هیات علمی دانشگاه اراک اضافه کرد: برای این رویداد هیچ اسپانسری ندارم چون می‌خواستم ایده‌های خودم را اجرایی کنم و تحت تاثیر هیچ توصیه‌ای نباشم چراکه تنها، منظر هنری فرش برای من مدنظر است.

صالحی با بیان اینکه با همکاری موزه مفاخر و اداره‌کل میراث فرهنگی، این فضا برای یک روز به صورت رایگان در اختیار ما قرار گرفت، گفت: تمام فرش‌های استفاده شده در این رویداد، فرش‌های آنتیک دویست ساله طرح اراک هستند.

فرش منطقه اراک از جایگاه و اصالت خود فاصله گرفته است

وی در ادامه، با بیان اینکه فرش منطقه اراک از جایگاه و اصالت خود فاصله گرفته است گفت: یکی از معضلات ما این است که فرش را تا هرچه که توانستیم ظریف‌تر کرده‌ایم و از مواد گران قیمتی مثل زر و سیم در تولید آن استفاده کرده‌ایم. فرش‌های منطقه ما به دلیل سرد بودن محیط، فرش‌های درشت و ضخیم بوده‌اند و این ضخیم بودن، چشم و دست بافنده را اذیت نمی‌کرده است.

صالحی تصریح کرد: در قالی‌های سلطان آباد(اراک) که به آمریکا صادر می‌شدند، در هر ۷ سانت ۲۰ گره وجود داشته ولی الان به دلیل ریزبافی ۱۰۰ گره می‌زنند. این موضوع علاوه بر اینکه بافنده را اذیت می‌کند و هیچ لذتی از هنرش نمی‌برد، مدت زمان بافت فرش را زیاد می‌کند و قیمتش نیز بالاتر می‌رود.

عضو هیات علمی دانشگاه اراک اضافه کرد: فرش‌های سبک روستایی منطقه ما معروف هستند چراکه در این فرش‌ها، بافنده آزاد است و  فرش‌های نامتقارن و با رنگ‌های نه خیلی شبیه هم استفاده می‌کند. دقیقا مثل زندگی روستایی و طبیعت، فرش روستایی نیز راحت و آزاد است.

حمایتی از هنر و هنرمند در اراک وجود ندارد

وی با بیان اینکه متاسفانه در اراک حمایتی از هنر و هنرمندان توسط ارگان‌ها وجود ندارد گفت: از این رویداد هیچ ارگانی حمایت نکرده است. من عضو هیات علمی دانشگاه اراک هستم ولی این دانشگاه در این رویداد کمکی نکرده است و هیچ امتیازی نیز بابت این رویداد برای من در نظر نخواهد گرفت.

این هنرمند حوزه فرش با بیان اینکه در اراک، یک گالری هنری خوب وجود ندارد، افزود: به نوعی می توان گفت اداره کل فرهنگ و ارشاد استان و فرهنگسرای آئینه تعطیل شده‌اند. در فرهنگسرای آئینه که تا چند سال گذشته نمایشگاه‌های بسیار خوبی برگزار می‌شد، فروش لوازم خانگی را مشاهده کردیم که آبروریزی است. متاسفانه شهرداری اراک نیز برای هنر ارزشی قائل نیست.

وی در پایان تصریح کرد: با وجود عدم حمایت‌ها، قصد دارم برگزاری چنین رویدادها و نمایشگاه‌هایی را ادامه دهم و زیر دین هیچ ارگانی نخواهم رفت چراکه معتقدم خودم پیش بروم بهتر است و نمی‌خواهم ارگان‌های دیگر با جهت دادن به من، نمایشگاه و رویداد را به محلی برای لوگوهای خود و فروش آش و لیف حمام تبدیل کنند.

انتهای پیام