فرشاد پیوس: مُردم و زنده شدم

هیلدا حسینی خواه:«بیستم تیر همیشه همین‌طور است: اگر فراموش نکرده باشم صبح که از خواب بیدار می شوم، همین که چشم‎هایم را باز می‎کنم بغضم می‌گیرد، اگر فراموش کرده باشم یکی مثل شما به من زنگ می‎زند و یادم می‎آورد تا بدانم چگونه با فوتبال خداحافظی کردم و به این ترتیب دوباره بغضم می‌گیرد.» این‎ها را فرشاد پیوس می‎گوید، همانی که «فرشاد آقای گل» لقب جاودانه اوست.

او همانی است که 24 سال پیش به بهترین شکل ممکن از فوتبال خداحافظی کرد؛ تیمش مقابل رقیب سنتی استقلال قرار گرفت، سرخ‎ها سه گل زدند و بعد هم فرشاد آقای گل برای همیشه فوتبال را کنار گذاشت.

*خودتان یادتان مانده که بیستم تیر سالگرد خداحافظی‎تان با فوتبال است؟

بعضی سال‎ها یادم می‎ماند، اما بعضی سال‎ها نه. مثلا همین امسال. شما سر صبحانه به من زنگ زدید. فکر کردم می‎خواهید برای دربی مصاحبه کنید. اما یادم انداختید که سالگرد خداحافظی‎ام است. واقعا ممنونم از همه شما، از همه مردم، از همه هواداران پرسپولیسی و حتی استقلالی که بعد از این همه سال سالگرد خداحافظی من را به یاد دارید.

*از آن مسابقه بگویید و از خاطراتی که در ذهن شما حک شده است.

این مسابقه هرگز ، هرگز، هرگز نه از یاد من می‎رود، نه از یاد خانواده‎ام، نه از یاد بچه‎هایم. واقعا برای یک بازیکن چه چیزی می‎تواند بهتر از این باشد که روز خداحافظی‎اش مقابل رقیب سنتی قرار بگیرد و تیمش با سه گل ببرد؟ واقعا از این بهتر سراغ دارید؟ مردم خیلی به این موضوع توجه کردند.

*واکنش هواداران نسبت به خداحافظی شما چه بود؟

آنها آنقدر دوست‎داشتنی هستند و آنقدر در آن روز و روزهای بعد از آن به من ابراز محبت کردند که بعد از این همه سال یادش می‎افتم می‎خواهم گریه کنم؛ گریه از سر شوق. در جایگاه 36 ورزشگاه آزادی من بغضم ترکید. گریه کردم. نمی‎دانم از حس و حال گریه‎ای که داشتم چطور برای شما بگویم.

*قطعا خداحافظی با فوتبال برای هر فوتبالیستی سخت است. شما به میل خودتان خداحافظی کردید یا صرفا بر اساس بالا رفتن سن و ناآمادگی مجبور به خداحافظی شدید؟

من کاملا به میل خودم رفتم و دیگر وقت رفتنم از فوتبال بود. یک جمله معروفی است که می‌گویند فوتبالیست‌ها دو بار می‌میرند. یک بار موقعی که از فوتبال خداحافظی می‌کنند و یک بار هم موقعی که واقعا نفس آخر را می‌کشند و از این دنیا می‌روند. من آن روز مُردم و زنده شدم.

*گویا در آن روز استقلالی‎ها هم شما را تشویق کردند؟

نمی‎دانید چه خبر بود! نمی‎دانم سن شما به آن روز قد می‎دهد یا نه اما استقلالی‎ها چه آن روز و چه روزهای بعد از آن هم به شدت من را تشویق کردند و من را مورد محبت قرار می‎دادند. از جانب آنها حمایت شدم و رفتارهای مهربانانه‎ای با من داشتند. بچه محل‎های خودم مثل جواد زرینچه هم که جای خود دارند. البته این رفتارهای دوستانه و رفاقت‎آمیز جای خود دارد و اینکه در میدان مسابقه مقابل هم قرار می‎گرفتیم هم داستان جداگانه‎ای بود. میدان مسابقه دیگر جای جدیت بود و  باید کار خودمان را می‎کردیم.  چشم در چشم هم نگاه می‎کردیم و برای پیروزی تیم خودمان عرق می‎ریختیم.

*آخرین ضربه فوتبالی شما هم که در آن مسابقه از سوی غلامپور (دروازه بان اسبق استقلال) مهار شد…

من همیشه گفته‎ام، خوب شد بهزاد آن توپ را مهار کرد. اگر نمی‎کرد و اگر من گل نمی‎زدم استقلالی‎ها از من ناراحت می‎شدند و خاطره خوبی از خداحافظی من برای آنها باقی نمی‎ماند. به هر حال ما آن مسابقه را با سه گل بردیم. فکر کنم آن ضربه را دقیقه 12 یا 13 زدم. به هر حال روز بسیار بسیار خوبی برای من بود که هرگز تکرار نمی‎شود.

*بعد از این همه سال چرا هیچکس فرشاد پیوس نشد؟

ببینید ستاره بودن مهم نیست، مهم این است که آدم همیشه احترام بزرگ‎تر از خودش را رعایت کند. من همیشه طوری رفتار می‎کردم که بتوانم به کوچک‎تر از خودم هم احترام بگذارم وگرنه ستاره بودن در فوتبال وقتی اخلاق نداشته باشی هیچ مهم نیست و در یاد هیچکس نمی‎مانی.  من فکر کنم این ویژگی باعث شد مردم هنوز به من محبت و ارادت داشته باشند. مردم همیشه به من لطف دارند و مدیون آنها هستم.

*یک دربی دیگر در راه است، یکی از کلیشه‎ای ترین سوالات در آستانه دیدارهای پرسپولیس و استقلال این است که کدام تیم می‎برد و اصلا نتیجه چه خواهد شد؟

پیش‎بینی دربی همیشه سخت است اما شما خودتان شرایط پرسپولیس را نگاه کنید. سرخ‎ها به ظاهر بهتر هستند، هم به لحاظ صدرنشینی در لیگ برتر و هم به لحاظ سایر مسائل. البته به این مسئله هم باید توجه داشت که این بازی حذفی است و تفاوت عمده‎ای با بازی‎های لیگ برتری دارد. به نظر من بازیکنان کلیدی در بازی‎های حذفی خیلی اثرگذار هستند و می‎توانند نتیجه را تغییر بدهند.

*مثلا کدام بازیکن کلیدی؟

مثل سیدجلال کاپیتان پرسپولیس و یا وریا غفوری کاپیتان استقلال.   این‎ها می‎توانند بسیار تاثیرگذار باشند. این دو نفر می‎توانند به خوبی اوضاع تیم‎های خودشان را مدیریت کنند. باور کنید کاپیتان بودن در چنین دیدارهایی خیلی خیلی سخت است.

*فرشاد پیوس می‎خواهد روزی سرمربی پرسپولیس شود؟

اشخاص مهم نیستند. هر کسی آرزوهای خودش را دارد. چیزی که مهم است سربلندی و عزت پرسپولیس است. من پیش از هر چیزی آرزو می‎کنم این تیم برای پنجمین بار پیاپی قهرمان لیگ برتر شود.

بیشتر بخوانید: آل‌کثیر به دربی نمی‌رسد؟

253 251