سمفونی عشق در داستان کوتاه عاشقانه!

در جمود روح آدمی، عشق مانند مایه حیات، عطش انسان را برطرف می‌سازد.

چه عاشق باشی و چه هنوز تجربه‌ای از عشق نداشته باشی، خواندن رمان عاشقانه و داستان دراماتیک، حال و هوای دیگری را برایت متجلی می‌کند.

تلخ یا شیرین، عاشقیت به آدمیت، طعم دیگری می‌بخشد.

هر چه باشد، با غم فراق و درد دلتنگی، اما عشق، همواره اسطوره زیبای هستی و ریتم دلنواز زندگی است؛ گاهی ملودی آرام و غمگینانه اش، بغض شیرینی را متولد می‌کند که در پناهش روح جلا می‌گیرد، گاهی با نوای مست و پر شورش، قلب را به رقص و شعف وا می‌دارد، شاید همین نوسان است که طپش زندگی را در لحظه‌های آدمی، به جریان می‌اندازد.

داستان کوتاه عاشقانه، وسوسه طفولیت به فتح قفسه‌های ممنوعه کتابخانه بود!

نوشتن رمان و داستان بلند دراماتیک و عاشقانه، شاید چندین برابر خواندنش، لذت بخش باشد؛ پس آن احساس نابی که مخاطب، هنگام مطالعه یک رمان عاشقانه دچارش می‌شود، برای نویسنده اثر، هزاران برابر بوده است. نویسنده رمان و داستان عاشقانه مانند یک موسیقی دان زبردست، به نغمه سازی می‌پردازد، او باید بداند، چگونه تعلیق و هیجانات داستان را مدیریت نماید، در پس خط سیر ماجرا‌های داستانش، حرف‌های نابی برای گفتن داشته باشد، او مانند نوازنده‌ای هنرمند، باید اوج و فرود ها، نت‌های کلامی و گام‌های موسیقیایی روح و عاطفه انسان را به خوبی بشناسد و در سیمای واژگان، بنوازد.

داستان کوتاه عاشقانه و رمان دراماتیک، از جمله موضوعات محبوب مردم است.

روایتی پر طپش و کوتاه در مستی یک داستان!

شاید خواندن رمان عاشقانه نسبت به مطالعه داستان کوتاه عاشقانه، برای خوانندگان لذت بخش‌تر باشد؛ زیرا اصولا در تعریف معاشقه و روابط و هیجانات عاطفی، مرور جزئیات می‌تواند، شوق مخاطب را به خروش آورد و این فرصت پرداخت جزئیات، همان عنصر مهمی است که یا در غالب داستان‌های کوتاه درام، جا ندارد و یا بسیار کم رنگ رخ می‌نماید.

زین روی، نوشتن داستانی که خواننده را به خود جذب کند و میل و علاقه او را برای خواندن این گونه داستان ها، قلقلک دهد، هنر سخت و ارزشمندی است که ذوق و قریحه جانانه‌ای می‌طلبد.

روایت قصه عشق، تجربه‌ای متفاوت از عاشقانه‌های مکتوب است.

شکوه هر داستانی، در پرداخت حوادث و احساسات شخصیت‌های داستان، ترتیب واژگان، اوج و فرود ها، تعلیق‌ها و جملاتی است که همدلی و همزاد پنداری مخاطب را با خود همراه سازد؛ اما ارائه یک قصه، به خصوص رمان و داستان دراماتیک، هنری دیگر است که نه تنها موجب درخشندگی بیشتر داستان مکتوب می‌شود، بلکه نمایی دیگر همراه با رایحه‌ای تازه‌تر را به مخاطب خود، عرضه می‌دارد.

نگارش داستان عاشقانه ارزشمند، نویسنده خلاق و هنرمند می‌طلبد.

پس ارائه داستان به زبان صوت و یا تصویر، مسلما احساسی متفاوت در مخاطب ایجاد می‌کند. احساسی بدیع و دگرگون، نسبت به زمانی که خودش، در حال خواندن قصه باشد.

پس اگر کتابی را خوانده ایم، دیدن و یا شنیدن روایت دیگران و بهره مندی از رنگ‌های تازه‌ای که حاصل منشور ذهن‌های مختلف است، خالی از لطف نبوده و حتی، می‌تواند افشاء کننده ابعادی از قصه باشد که شاید از نگاه ما در هنگام مطالعه، جا مانده است.

داستان صوتی، درک تازه‌ای از قصه می‌آفریند.

داستان را چه بخوانیم، یا بشنویم و یا تماشا کنیم، در هر سه نوع، جهانی تازه را کشف می‌کنیم. جهانی باشکوه‌تر و بدیع که ما را به مشاهده معانی تازه‌ای در وجود خودمان نیز، سوق می‌دهد.

خوشبختانه، امروزه راویان هنرمند صدا و تصویر، کارگردانان، فیلمنامه نویسان، گویندگان، بازیگران و سایر مجریان نقل داستان‌های مکتوب، به قاب تصویر و صدا، سفر به این جهان‌های تازه را هموار‌تر کرده و تسریع بخشیده اند. حالا دیگر نه از یک راوی، بلکه روایت‌های متنوع از راویان متفاوت با نگاه‌های خاص و مختلف به یک داستان، در دسترس است.‌

می‌توانیم تجربه متفاوتی از مطالعه را در عصر حاضر، به راحتی لمس و مزه کنیم. اگر فیلمی دلنشین بر مبنای یک رمان و یا داستان، می‌بینیم و به دلمان می‌نشیند، خواندن آن رمان، شکوهی دو چندان دارد؛ همچنین اگر داستانی را می‌خوانیم و در سطر‌های آن می‌رقصیم، شنیدن قصه از روایت و لحن نقالی دیگران، لذتی تازه دارد؛ و این سه راس مثلث خوانش، با مراجعه به یک سایت معتبر فرهنگی که به ارائه و فروش آثار ادبی و هنری می‌پردازد، سخت آسان است.

داستان صوتی، روایتی جذاب از یک قصه است.

خوانش عشق در قاب تکنولوژی!

باید متذکر شویم، در زمینه داستان عاشقانه، آثاری مبتذل هم به وفور یافت می‌شود، برای همین است که یک قصه درام ماندگار و با ارزش، کار هر نویسنده‌ای نیست، صرفا بیان و تعریف یک ماجرای عاطفی از حکایت ارتباط میان انسان ها، یک اثر هنری و ادبی عاشقانه نمی‌سازد؛ بلکه مانند خشتی خام و گاه اثری دم دستی و مبتذل، به مانند سرک کشیدن در زندگی خصوصی آدم ها، از پشت پنجره، جز روایت منجمد و غیر منعطف خبری از یک واقعه، چیز دیگری در خود ندارد و همین عدم عمق و بعد، باعث سطحی انگاری و ابتذال آن می‌شود.

پس نوشتن از عاشقیت، شاید آسان بنماید، اما فقط یک نویسنده خلاق و هنرمند می‌تواند به مو شکافی میان بافته‌های یک ماجرای خام، بپردازد و آنچه همگان می‌بینند را به چیزی بدل کند که از دیدگان همه، جا مانده بوده است. تنها یک هنرمند می‌تواند در لفافه تکراری‌ترین حوادث زندگی، حتی حوادث شیرین، حرفی تازه و قابل تامل، به ذهن مخاطب خویش براند.

امکان مطالعه بی بهانه به وسیله تکنولوژی