سرنوشت غم انگیز محمود لطفی (شیر علی قصاب) مرد قد بلند سینمای ایران

محمود لطفی (زادهٔ ۱۳۰۵ – درگذشتهٔ ۱۴ مرداد ۱۳۶۸) بلندقدترین بازیگر تاریخ سینمای ایران بود و قد او حدود ۲۱۸ سانتی‌متر بود. او به بیماری ژیگانتیسم مبتلا بود.

بیوگرافی محمود لطفی

محمود لطفی در سال ۱۳۰۵ متولد شد و فعالیت بازیگری خود را از سال ۱۳۳۴ با فیلم «خواب و خیال» به کارگردانی مجید محسنی آغاز کرد. او که در زمان خود گروهبان ارتش و دژبان در ژاندارمری بود، به بازیگری ادامه داد و در سال ۱۳۵۴ برای نقش شیرعلی قصاب در مجموعهٔ تلویزیونی «دایی‌جان ناپلئون» به کارگردانی ناصر تقوایی انتخاب شد.

این نقش باعث شهرت فراوانی برای او شد تا جایی که در یکی دو برنامه تلویزیونی نیز حضور یافت. پس از انقلاب، او به جز چند نمایش تلویزیونی دیگر فعالیتی در جلوی دوربین نداشت تا اینکه در سال ۱۳۶۷ برای بازی در یکی از نقش‌های فیلم «ای ایران» به کارگردانی ناصر تقوایی انتخاب شد. بازیگر غول‌پیکر سینمای ایران، در روز شنبه ۱۴ مرداد ۱۳۶۸، در حین فیلمبرداری فیلم «مادر» به کارگردانی علی حاتمی، به علت سکته قلبی درگذشت.

بیماری ژیگانتیسم محمود لطفی

ژیگانتیسم (Gigantism) یک اختلال نادر است که به دلیل تولید بیش از حد هورمون رشد توسط غده هیپوفیز در دوران کودکی یا نوجوانی ایجاد می‌شود و باعث رشد غیرطبیعی و بلند شدن قد فرد به بیش از ۲ متر می‌شود. این بیماری معمولاً ناشی از وجود تومورهای خوش‌خیم در هیپوفیز است و می‌تواند منجر به مشکلات استخوانی و مفصلی، افزایش سایز دست‌ها و پاها، و عوارض هورمونی شود. تشخیص آن از طریق آزمایش خون و تصویربرداری انجام می‌شود و درمان شامل جراحی برای برداشتن تومور، داروها برای کنترل تولید هورمون رشد، و در برخی موارد رادیوتراپی است. پیش‌آگهی به شدت بیماری و زمان تشخیص بستگی دارد و درمان به موقع می‌تواند کیفیت زندگی فرد را بهبود بخشد.

خاطرات محمد علی کشاورز از همکاری با محمود لطفی

محمدعلی کشاورز دو خاطره جالب از همکاری‌اش با محمود لطفی، معروف به «شیرعلی قصاب»، به یاد می‌آورد. یکی از تلخ‌ترین لحظات او در فیلم مادر ساخته مرحوم علی حاتمی بود، زمانی که لطفی در حین بازی دچار سکته قلبی شد و جان باخت. این حادثه باعث تغییر صحنه‌های دیگری که او در آن‌ها بازی داشت، شد.

کشاورز همچنین به یاد می‌آورد که در سریال دایی جان ناپلئون، اولین بار که با لطفی دیدار کرد، بلند شد و به او سلام کرد. در یک صحنه، لطفی باید برای «دایی جان» چای می‌آورد و دیالوگش را فراموش کرده بود. کشاورز به او گفت: «هر چه می‌توانی بگو، دوبلور درست می‌کند.» لطفی پاسخ داد: «فقط فحش می‌توانم بدهم.» کشاورز با خنده گفت: «عیبی ندارد، بگو!» و به سرعت صحنه را ترک کرد. بعد از آن متوجه شد که غلامحسین نقشینه از این موضوع ناراحت شده است. لطفی همیشه از قد بلندش خجالت می‌کشید و این موضوع در برخوردهایش با دیگران محسوس بود.

آثار محمود لطفی

• کاف‌شو (۱۳۵۴)
• دایی‌جان ناپلئون (۱۳۵۵) – نقش: شیرعلی قصاب
• نان و نمک (۱۳۵۶)
• فری دست قشنگ (۱۳۵۶)
• روزهای بی‌خبری (۱۳۵۶)
• آقای لر به شهر می‌رود (۱۳۵۶)
• ایتالیا ایتالیا (۱۳۵۷)
• زرخرید (۱۳۵۷)
• ای ایران (۱۳۶۸)
• مادر (۱۳۶۸)