راز «استون‌هنج» سرانجام مشخص شد

به گزارش ایسنا و به نقل از لایوساینس، یک باستان‌شناس معتقد است بنای باستانی و مشهور «استون‌هنج» در گذشته به عنوان یک تقویم خورشیدی مورد استفاده قرار می‌گرفت به نحوی که هر یک از سنگ‌ها نمایان‌گر یک روز و هر بخش از حلقه سنگ‌ها مرتبط با هفته‌ها بوده است.

یک تقویم خورشیدی دقیق، حدود ۳۶۵.۲۵ روز را در برمی‌گیرد.  البته که در «گاه‌شمار میلادی» که امروزه در بسیاری از بخش‌های جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد، ۳۶۵ روز وجود دارد و  هر چهار سال یک بار، یک روز به تعداد ۳۶۵ روز اضافه می‌شود.

باستان‌شناسان سال‌ها در تلاش برای تشخیص کاربرد اصلی این سازه ۵۰۰۰ ساله بوده‌اند و در این میان فرضیه‌های متفاوتی را مطرح کرده‌اند، این‌که «استون هنج» به عنوان گورستان مورد استفاده قرار می‌گرفت و یا محل برگزاری مراسم‌های تشریفاتی بود و یا به عنوان تقویم باستانی مورد استفاده قرار می‌گرفت از جمله این فرضیه‌ها بود.

«تیموتی دارویل» استاد باستان‌شناسی دانشگاه «بورنموث» در بریتانیا در تحقیقاتی که در یکم مارس در «ژونال انتیکیتی» منتشر شد، این‌طور نوشته است: «محققان سال‌ها شواهدی از مورد استفاده قرار گرفتن «استون‌هنج» به عنوان یک گاه‌شمار ماقبل تاریخ (یک تقویم نوسنگی)  را مشاهده کرده بودند. نحوه استفاده دقیق از این تقویم با این حال هنوز مشخص نیست.»

«دارویل» برای این‌که بتواند نحوه کاربرد «استون‌هنج» را متوجه شود، از عددشناسی سنگ‌ها کمک گرفت. به گفته «دارویل»، «استون‌هنج» ۳۰ سنگ عظیم را شامل می‌شد که از بخش بالا توسط ۳۰ سنگ مستطیلی شکل به یکدیگر متصل شده بودند؛ البته تعدادی از این سنگ‌ها امروزه از محل اصلی افتاده‌ و یا به طور کلی گم شده‌اند. این ۳۰ سنگ نمایانگر ۳۰ روز بودند. اگر این ۳۰ روز را در ۱۲ ماه ضرب کنیم، ۳۶۰ روز حاصل می‌شود. 

به گفته «دارویل» در داخل حلقه سنگ‌ها، ۱۰ سنگ که با فاصله و به صورت دوتایی قرار داشتند. یعنی ۵ جفت سنگ در داخل این حلقه وجود داشت که می‌تواند نمایانگر پنج روز اضافی باشد تا درنهایت ۳۶۵ روز شکل بگیرد. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت، «استون‌هنج» از همان ابتدا برای این ساخته نشده بود که به عنوان «تقویم خورشیدی» مورد استفاده قرار بگیرد.

علاوه بر این، چهار «سنگ پایگاهی» نیز خارج از حلقه ۳۰ تایی سنگ‌ها وجود داشت. این چهار سنگ می‌توانند نشانگر لزوم اضافه شدن یک روز در هر چهار سال یک‌بار باشند تا در نهایت یک سال خورشیدی ۳۶۵.۲۵ روز را شامل شود.

«دارویل» به این نکته اشاره کرد که دو مورد از سنگ‌های حلقه ۳۰‌تایی باریک‌تر از سایر سنگ‌ها هستند. همچنین فاصله بین این دو سنگ که باستان‌شناسان آن‌ها را با نام‌های «S۱۱» و «S۲۱ » می‌شناسند با یکدیگر و سایر سنگ‌های اطرافشان بسیار بیشتر است. این نکته می‌تواند نشانگر این مسئله باشد که برای افراد سازنده «استون‌هنج» هر دهمین روز در این حلقه اهمیت خاصی داشته و شاید محدوده زمانی شبیه به «یک هفته» برای آن‌ها بوده است.

متخصصان مدت‌ها است که می‌دانند «استون‌هنج» برای هم‌تراز شدن با انقلاب تابستانه و زمستانه ساخته شده است. «دارویل» معتقد است این توازن و هم ترازی می‌توانست در استفاده صحیح از تقویم موثر باشد.

«استون‌هنج» در حوالی ۳۰۰۰ تا ۲۰۰۰ پیش از میلاد ساخته شده و در طول زمان دچار تغییراتی شده بود. به گفته «دارویل» بخش‌هایی از «استون‌هنج» که یک تقویم را شکل می‌دهند در حوالی بین ۲۶۲۰ تا ۲۴۸۰  پیش از میلاد ساخته شده‌اند.

زمانی که «استون‌هنج» برای نخستین‌بار ساخته شد، مردم بیشتر به حرکات ماه توجه نشان می‌دادند و با گذشت زمان بیشتر به استفاده از تقویم خورشیدی راغب شدند. در آن زمان سیستم نوشتار در بریتانیا مورد استفاده قرار نمی‌گرفت بنابراین نمی‌توان علت این تغییر را دریافت. یکی از فرضیه‌ها این است که تاکید اعتقادات مذهبی بیشتر به خورشید و حرکات آن تغییر پیدا کرد.

«دارویل» اطمینان ندارد که این تقویم خورشیدی چگونه و چرا شکل گرفته است. تقویم‌های خورشیدی در حوالی همان زمانی که «استون‌هنج» ساخته شد در بین‌النهرین و مصر ساخته می‌شدند. «دارویل» معتقد است، شاید ایده ساخت این تقویم خورشیدی از راه‌های تجاری دور و دراز به بریتانیا رسیده باشد. البته این امکان نیز وجود دارد که مردم بریتانیا بی آن‌که از وجود سازه‌های مشابه در خاومیانه اطلاع داشته باشند، این تقویم خورشیدی را ساخته باشند.

انتهای پیام