ذرت بیوتکنولوژی و سویا به طور گسترده استفاده می شود، مصرف کنندگان هنوز نسبت به گندم تراریخته محتاط هستند

انواع بیوتکنولوژی ذرت و سویا که برای خوراک حیوانات، سوخت های زیستی و موادی مانند روغن پخت و پز استفاده می شوند، در سال 1996 معرفی شدند و به زودی در ایالات متحده و همچنین برزیل و آرژانتین، تامین کنندگان برتر جهان، غالب شدند.

اما گندم اصلاح‌شده ژنتیکی هرگز برای مقاصد تجاری کشت نشده است، زیرا مصرف‌کنندگان می‌ترسند که مواد آلرژی‌زا یا سمی در یک محصول اصلی که در سراسر جهان برای نان، پاستا و شیرینی استفاده می‌شود، ظاهر شود.

اکنون، نگرانی های فزاینده در مورد یک بحران جهانی غذایی احتمالی ناشی از تغییرات آب و هوایی و جنگ در اوکراین ممکن است مخالفان را از بین ببرد.

شرکت بیوتکنولوژی آرژانتینی Bioceres با تولید گندم اصلاح شده ژنتیکی برای تحمل بهتر خشکسالی وضعیت موجود را متزلزل می کند و خود را جلوتر از شرکت های بزرگ جهانی که هنوز در حال کنترل هستند قرار می دهد.

برزیل پس از آرژانتین به دومین کشور جهان تبدیل شد که پس از درخواست یکی از شرکای Bioceres، کشت گندم اصلاح شده ژنتیکی را تایید کرد.

از آنجایی که گندم در یک بازار جهانی معامله می شود، خطر ایجاد اختلال در تجارت به دلیل ترس های تراریخته می تواند قابل توجه باشد، همانطور که گندم کاران ایالات متحده و کانادا به خوبی می دانند.

دو دهه پیش، شرکت مونسانتو برای تجاری‌سازی گندم‌های پرورش‌یافته برای مقاومت در برابر درمان علف‌کش Roundup تلاش می‌کرد، اما این شرکت این تلاش را در سال 2004 متوقف کرد. خریداران بین‌المللی تهدید کرده بودند که در صورت عرضه محصول به بازار، گندم ایالات متحده را تحریم خواهند کرد. مونسانتو در سال 2018 توسط Bayer AG خریداری شد.

گندم آزمایشی مونسانتو قرار بود از بین رفته یا به طور ایمن ذخیره شده باشد. با این حال، تکه‌های کوچکی از گیاهان گندم مقاوم به راندآپ سال‌ها بعد در چندین ایالت ایالات متحده، از جمله اورگان در سال ۲۰۱۳، مونتانا در سال ۲۰۱۴ و واشنگتن در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۹ و همچنین استان آلبرتای کانادا در سال ۲۰۱۷ ظاهر شدند.

این یافته ها واردکنندگان از جمله ژاپن و کره جنوبی را بر آن داشت تا واردات گندم آمریکای شمالی را تا زمانی که تایید کنند که هیچ گونه تایید نشده وارد کانال های تجاری نشده است را متوقف کنند.

نگرش نسبت به محصولات اصلاح شده ژنتیکی در سراسر جهان متفاوت است. چین، یکی از بزرگترین خریداران جهانی سویا و ذرت، محصولات تراریخته را در غلات خوراک وارداتی مجاز می‌داند اما اخیراً شروع به تأیید انواع تراریخته برای کشت کرده است.

آلمان، خانه غول های بذر بایر و BASF، سویای تراریخته وارد می کند. اما مخالفت داخلی با محصولات بیوتکنولوژی به اندازه کافی قوی است که این شرکت ها تحقیقات کشاورزی خود را در خارج از کشور انجام دهند.

استرالیا پنبه و کانولا تراریخته تولید و صادر می کند و این کشور در ماه مه گندم بیوتکنولوژی Bioceres را برای استفاده در غذاها تایید کرد.

مکزیک، یکی از بزرگترین خریداران ذرت ایالات متحده، گفته است که واردات ذرت تراریخته برای مصرف انسان را متوقف خواهد کرد، اما ضرب الاجل ممنوعیت ذرت برای خوراک دام را عقب نشینی کرد.

در ایالات متحده، برخی از تولیدکنندگان و رهبران صنعت گندم به استفاده از بیوتکنولوژی برای افزایش سودآوری گندم و جذابیت کشاورزان ابراز علاقه کرده اند.

در ربع قرن پس از معرفی ذرت و سویا اصلاح شده ژنتیکی، کشت کلی این محصولات در ایالات متحده به ترتیب 13 و 37 درصد افزایش یافت، در حالی که کاشت گندم در ایالات متحده 37 درصد کاهش یافت که به کمترین میزان در بیش از 100 سال گذشته در سال 2020 رسید. بر اساس داده های وزارت کشاورزی ایالات متحده.

اکثر محصولات بیوتکنولوژی ذرت و سویا برای مقاومت به حشرات و تحمل علف‌کش اصلاح شده‌اند، ویژگی‌هایی که برخی از گندم‌کاران دوست دارند به آن دسترسی داشته باشند. گندم مقاوم به خشکی Bioceres که به نام HB4 شناخته می شود، عنصر دیگری را به ترکیب اضافه می کند.

اختلالات اخیر در عرضه جهانی گندم درجه جدیدی از فوریت را به بحث در مورد گندم بیوتکنولوژی وارد کرده است.

طبق وب‌سایت‌هایشان، دو گروه تجاری، US Wheat Associates و انجمن ملی کشاورزان گندم، از «تجاری‌سازی نهایی» گندم بیوتکنولوژی حمایت می‌کنند، مشروط بر اینکه برنامه‌هایی برای به حداقل رساندن اختلالات بازار اجرا شوند.

(گزارش توسط جولی اینگورسن؛ ویرایش توسط دیوید گرگوریو و شارون سینگلتون)