دو زن برای روزها در زیر آوار زلزله زنده ماندند، زیرا تعداد قربانیان به 24150 نفر رسید

یک روز پس از آن که طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه گفت مقامات باید سریعتر به زلزله بزرگ روز دوشنبه واکنش نشان می دادند، تعداد قربانیان در جنوب ترکیه و شمال غرب سوریه از 24150 نفر گذشت.

تصاویر خبرگزاری دولتی آنادولو نشان می دهد که یکی از زنان نجات یافته به نام منکسه تاباک 70 ساله در حالی که امدادگران او را به یک آمبولانس منتظر در استان قهرمان مراس برده اند، در پتو قنداق کرده اند.

این آژانس گفت که فرد دیگر یک مجروح 55 ساله به نام “مصالح چیچک” بود که از آوارهای ساختمان فروریخته در دیاربکر، بزرگترین شهر جنوب شرقی ترکیه بیرون آمد.

فوات اوکتای، معاون رئیس جمهور ترکیه در شبانه روز به خبرنگاران گفت که در تلاش‌هایی که 31000 امدادگر را در سراسر منطقه آسیب دیده جذب کردند، 67 نفر در 24 ساعت گذشته از زیر آوار خارج شدند.

وی افزود که حدود 80000 نفر در بیمارستان تحت مداوا هستند، در حالی که 1.05 میلیون نفر در اثر زلزله بی خانمان شده اند و در پناهگاه های موقت جمع شده اند.

اوکتای گفت: «هدف اصلی ما این است که با تحویل مسکن دائم به آنها ظرف یک سال اطمینان حاصل کنیم که آنها به زندگی عادی بازگردند و در اسرع وقت آنها را التیام بخشند.

با کمبود غذا در شرایط تاریک زمستانی، سوالاتی برای رهبران هر دو کشور در مورد پاسخ آنها افزایش یافته است.

رسانه های دولتی سوریه اعلام کردند که بشار اسد، رئیس جمهور سوریه، اولین سفر گزارش شده خود به مناطق آسیب دیده پس از زلزله را انجام داد و به همراه همسرش اسما از بیمارستانی در حلب بازدید کرد.

دولت او ارسال کمک های بشردوستانه را در خط مقدم جنگ داخلی 12 ساله کشور تصویب کرد، اقدامی که می تواند کمک به میلیون ها انسان ناامید را سرعت بخشد.

پیش از این، برنامه جهانی غذا گفته بود که در شمال غرب سوریه که تحت کنترل شورشیان است، در حال اتمام است زیرا وضعیت جنگ تلاش‌های امدادی را پیچیده کرده است.

زمین لرزه 7.8 ریشتری روز دوشنبه، با چندین پس لرزه قوی در سراسر ترکیه و سوریه، به عنوان هفتمین مرگبارترین بلای طبیعی در قرن حاضر، فراتر از زمین لرزه و سونامی ژاپن در سال 2011، و نزدیک شدن به 31000 کشته بر اثر زمین لرزه همسایه ایران در سال 2003، رتبه هفتم را به خود اختصاص داد.

زلزله مشابهی در شمال غربی ترکیه در سال 1999 بیش از 17000 کشته در سال 1999 بر جای گذاشت.

اردوغان روز جمعه از استان آدیامان ترکیه بازدید کرد و در آنجا اذعان کرد که واکنش دولت آنطور که می توانست سریع نبود.

او گفت: «اگرچه ما در حال حاضر بزرگترین تیم جستجو و نجات در جهان را داریم، اما این یک واقعیت است که تلاش‌های جستجو به آن سرعتی که ما می‌خواستیم نیست.

مخالفان این موضوع را برای حمله به اردوغان که در رای گیری تعیین شده در 14 ماه مه برای انتخاب مجدد نامزد شده است، مورد حمله قرار داده اند، هرچند ممکن است به دلیل فاجعه به تعویق بیفتد.

خشم فرو نشسته از تاخیر در تحویل کمک ها و آغاز تلاش های نجات احتمالاً در انتخابات نقش خواهد داشت.

حتی قبل از زلزله، رای گیری به عنوان سخت ترین چالش اردوغان در دو دهه قدرت تلقی می شد. او خواستار همبستگی شده و آنچه را که «کارزارهای منفی برای منافع سیاسی» خواند، محکوم کرده است.

کمال قلیچداراوغلو، رئیس حزب اصلی مخالف ترکیه، از واکنش دولت انتقاد کرد.

وی در بیانیه ای گفت: زلزله بسیار بزرگ بود، اما آنچه بسیار بزرگتر از زلزله بود عدم هماهنگی، بی برنامگی و بی کفایتی بود.

آژانس مدیریت بلایای طبیعی ترکیه اعلام کرد که تعداد تلفات روز شنبه در ترکیه به 20665 نفر رسیده است. در سوریه بیش از 3500 نفر کشته شده اند. بسیاری دیگر زیر آوار باقی مانده اند.

امید در میان خرابه ها

تیم‌هایی از ده‌ها کشور در میان امدادگرانی بودند که شب و روز در ویرانه‌های هزاران ساختمان ویران شده برای رهایی بازماندگان مدفون تلاش می‌کردند.

در دمای انجماد، آنها مرتباً برای شنیدن صدای زندگی از تپه‌های بتن خرد شده به سکوت دعوت می‌کردند.

در منطقه سمندگ ترکیه، امدادگران زیر تخته های بتنی خم شده و در حالی که با احتیاط دست به زیر آوار می بردند و نوزادی 10 روزه را بیرون می آوردند، “انشاءالله” – “ان شاء الله” را زمزمه کردند.

چشمان او کاملاً باز بود، نوزاد، یاگیز اولاس، در یک پتوی حرارتی پیچیده شد و به بیمارستان صحرایی منتقل شد. تصاویر ویدئویی نشان می‌دهد که عوامل اورژانس مادر او را که مات و رنگ پریده اما هوشیار بود، با برانکارد بردند.

(گزارش اضافی توسط Umit Bektash در آنتاکیا، Orhan Coskun در آنکارا، Ece Toksabay و Huseyin Hayatsever در آدانا، Jonathan Spicer، Daren Butler، Yesim Dikmen و Ali Kucukgocmen در استانبول، نوشته آلیستر بل و کلارنس فرناندز؛ دانیل، ویرایش توسط فرانک جک. روزالبا اوبراین و ویلیام مالارد)