دورکاری بدون استرس؛ راه‌های حفظ تعادل بین کار و زندگی شخصی

در چند سال اخیر، تمایل به دورکاری و کارکردن در خانه افزایش چشمگیری داشته است. با توجه به اینکه دورکاری موجب صرفه‌جویی در رفت‌وآمد، راحتی و آرامش بیشتر و کاهش استهلاک می‌شود، کارمندان زیادی طرف‌دار کار در منزل شده‌اند. این مقوله با وجود مزایای خود، معایبی هم دارد که ناتوانی در برقراری تعادل بین کار و زندگی، مهم‌ترین آن است. اما خبر خوب این است که با چند راهکار ساده می‌توانید بین کار و زندگی شخصی خود تعادل ایجاد کنید و از دورکاری و مزایای آن لذت ببرید. در این مطلب، قرار است بررسی کنیم که کارمندان با سنین مختلف، در شرایط دورکاری چطور با مسئله ایجاد تعادل بین کار و زندگی شخصی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. در ادامه، چند راهکار کاربردی را هم در این زمینه به شما معرفی خواهیم کرد. با ما همراه باشید.

جداکردن کار از زندگی شخصی؛ کدام کارمندان در این زمینه موفق‌تر هستند؟

نتایج تحقیقات جدید نشان می‌دهد که ی که کارمندان جوان‌تر در ایجاد مرز بین کار و زندگی شخصی، ضعف بیشتری دارند! محققان دریافته‌اند که هر چه سن کارمندان بیشتر باشد، بهتر می‌توانند کار را از زندگی شخصی خود جدا کنند. به‌علاوه، بهره‌وری آن‌ها بیشتر خواهد بود و در نهایت، از ایجاد تعادل بین کار و زندگی در شرایط دورکاری رضایت بیشتری خواهند داشت. بیایید این مسئله را از دید آمار و پژوهش‌های محققان بررسی کنیم.

پژوهش‌های زیادی برای درک رابطه بین سن، جداکردن کار از زندگی و بهره‌وری شغلی انجام شده است. در یکی از این پژوهش‌ها، رفتار 172 کارمند انگلیسی 69-20ساله که در صنایع مختلف مشغول به کار بودند و در 70 درصد مواقع، به‌صورت دورکاری وظایف شغلی خود را انجام می‌دادند، مورد بررسی قرار گرفتند. از شرکت‌کنندگان در این پژوهش خواسته شد که راهکارهای خود را برای ایجاد مرز بین کار و زندگی شخصی به چهار دسته مختلف فیزیکی، رفتاری، زمانی و ارتباطی دسته‌بندی کنند.

برای هر یک از این موارد، نمونه‌هایی هم ارائه شد که برخی از این مثال‌ها را در ادامه می‌خوانید:

• تاکتیک‌های فیزیکی: استفاده از یک فضای کاری اختصاصی در خانه؛ استفاده از وسایل جداگانه (مانند تلفن همراه، تبلت یا لپ‌تاپ) برای کار و فعالیت‌های شخصی
• تاکتیک‌های رفتاری: اجتناب از چک‌کردن ایمیل‌ها، پیام‌ها و تماس‌های کاری در زمان‌های غیر کاری؛ اجتناب از دادن شماره تلفن شخصی به همکاران برای بحث درباره‌ی مسائل کاری
• تاکتیک‌های زمانی: تعیین زمان شروع و پایان کار؛ استفاده از ابزارهای مناسب برای پیگیری و کنترل میزان زمان صرف‌شده برای کار
• تاکتیک‌های ارتباطی: اشتراک‌گذاری تقویم کاری با اعضای تیم، زیردستان و سرپرستان و مطلع‌کردن آن‌ها از اینکه چه زمان‌هایی در دسترس نخواهند بود؛ تعیین ی‌کسری راهکار برای رسیدگی به موارد اضطراری در زمان شخصی

در تجزیه و تحلیل نتایج این پژوهش، مواردی مثل اثر جنسیت فرد، فرزندداشتن، وضعیت سرپرستی، تجربه‌ی دورکاری، وظایف شغلی فرد و اولویت‌های او نیز در نظر گرفته شدند. پس از انجام تحلیل‌ها، محققان به این نتیجه رسیدند که کارمندان مسن‌تر، تمایل بیشتری به استفاده از تاکتیک‌های ایجاد مرز بین کار و زندگی شخصی دارند که این مسئله به نوبه‌ی خود، بهره‌وری بیشتری را هم در پی داشت (بهره‌وری در این پژوهش، تکمیل به‌موقع وظایف کاری و به‌حداقل رسیدن کارهای ناتمام در پایان هفته تعریف شده بود).

مطالعه‌ی دوم شامل نمونه‌ی کاملاً جدیدی از ۲۸۲ کارمند بود که تمامی آن‌ها حداقل در ۷۰ درصد مواقع وظایف کاری خود را به‌صورت دورکاری انجام می‌دادند. شرکت‌کنندگان 69-19‌ساله و ساکن کشورهای انگلیسی‌زبان بودند. سه پرسشنامه با فاصله دو هفته در اختیار شرکت‌کنندگان قرار گرفت و از آن‌ها خواسته شد تا میزان استفاده‌ی خود از تاکتیک‌های جداکردن کار از زندگی را ارزیابی کنند.

آن‌ها باید تعادل بین کار و زندگی و کارهای ناتمام خود را در هر سه پرسش‌نامه رتبه‌بندی می‌کردند. نتایج مطالعه‌ی دوم هم درست مشابه مطالعه‌ی اول بود: کارگران مسن‌تر، به مسئله‌ی ایجاد تعادل بین کار و زندگی در شرایط دورکاری بیشتر اهمیت داده بودند و در نتیجه، در انتهای هفته کارهای ناتمام کمتری داشتند.

در هر دو مطالعه، پژوهشگران دریافتند که هرچه کارمندان فریلنس به جداکردن کار از زندگی اهمیت بیشتری داده بودند، کارهای ناتمام کمتری داشتند و در مطالعه‌ی دوم، آن‌ها ارزیابی بهتری از تعادل بین کار و زندگی شخصی داشتند. هرچه سن کارمندان بیشتر بود، آن‌ها از تاکتیک‌های بیشتری برای ایجاد مرز بین وظایف کاری و زندگی شخصی استفاده کرده بودند و درنتیجه، احتمال عقب‌افتادن کارهایشان کمتر و رضایت آن‌ها از ایجاد تعادل بین زندگی شخصی و کار بیشتر بود.

در صورت دورکاری، چطور بین زندگی شخصی و کار تعادل برقرار کنیم؟

هر چند که دورکاری، انعطاف‌پذیری و آزادی ما در زندگی شخصی را افزایش می‌دهد، اما با این حال، این آزادی می‌تواند مرز بین کار و زندگی شخصی را مبهم کند و به کاهش بهره‌وری منجر شود. در ادامه، نکاتی کاربردی را برای جداکردن کار از زندگی شخصی به شما ارائه کرده‌ایم. با استفاده از این راهکارها، می‌توانید بهره‌وری خود را به حداکثر برسانید و سلامت روان خود را حفظ کنید:

ایجاد فضای کار اختصاصی

در شرایط دورکاری، تعیین فضایی مشخص به‌عنوان محل کار بسیار مهم است. این اقدام نه‌تنها ذهن شما را برای کارکردن آماده می‌کند، بلکه یک مرز فیزیکی بین کار و زندگی شخصی ایجاد می‌کند. یک گوشه‌ی آرام یا یک اتاق خالی را انتخاب کنید و آن را با وسایل ضروری مانند صندلی راحت، میز مرتب و ابزارهایی مرتبط تجهیز کنید تا وقتی وارد این فضا می‌شوید، به مغزتان سیگنال دهید که زمان تمرکز و انجام کار فرا رسیده است. درنهایت، وقتی کارتان تمام شد، اتاق را ترک کنید و سعی کنید در اوقات فراغت خود وارد این فضای کاری نشوید.

ایجاد یک روتین ثابت

تنظیم یک روتین ثابت برای جداکردن زندگی کاری و شخصی بسیار مهم است. برای کارکردن، ساعات مشخصی را تعیین کنید که با زمان‌های پربازده شما هم‌خوانی دارند و به این بازه‌ی زمانی پایبند باشید. روز خود را با یک روتین صبح‌گاهی مثل نوشیدن قهوه، خواندن چند صفحه کتاب، دوش‌گرفتن، ورزش‌کردن و مواردی از این دست آغاز کنید. این کار به شما کمک می‌کند که خودتان را برای آغاز کار آماده کنید و راحت‌تر از فضای استراحت و حالت شخصی جدا شوید. پس از اینکه زمان پایان کار فرا رسید، تمامی ابزارها و دستگاه‌ها را خاموش کنید و از فضای کاری خود دور شوید.

پوشیدن لباس مناسب

هر چند که کارکردن با پیژامه و لباس‌های راحت بسیار وسوسه‌برانگیز است، اما پوشیدن لباس رسمی، به ایجاد مرز روانی بین کار و زمان فراغت شما کمک می‌کند. منظور ما این نیست که حتماً باید لباس رسمی بپوشید، بلکه عوض‌کردن لباس خواب و پوشیدن لباس راحت و غیر رسمی می‌تواند نشان‌دهنده‌ی اعلام آمادگی شما برای شروع کار باشد. کارکردن با لباس خواب، ممکن است باعث تنبلی و خواب‌آلودگی شما در طول روز شود.

تعیین حد و مرز

یکی از بزرگترین چالش‌های دورکای، کنترل مزاحمت‌هایی است که ممکن است از سوی خانواده، دوستان یا هم‌خانه‌های شما ایجاد شود. در این حالت، باید ساعات کاری خود را به‌وضوح برای اطرافیان خود مشخص کنید تا آن‌ها بدانند چه زمانی در دسترس هستید و چه زمانی نباید خلوت و تمرکز شما را به هم بزنند. برای اینکه نشان بدهید در چه زمان‌هایی در دسترس هستید یا نیاز به حریم خصوصی دارید، می‌توانید از نشانه‌های فیزیکی مانند بستن در یا استفاده از هدفون کمک بگیرید.

تعیین زمان استراحت

همان‌طور که در محیط کار، ساعات مشخصی به استراحت، صرف ناهار و مواردی از این دست اختصاص دارد، در شرایط دورکاری نیز این مسئله‌ای بسیار حائز اهمیت است. حتماً در طول روز، زمان‌هایی را برای بلندشدن از پشت میز، صرف میان‌وعده و استراحت در نظر بگیرید. فاصله‌گرفتن از فضای کار و انجام فعالیت‌های غیرکاری به حفظ تعادل بین کار و زندگی کمک می‌کند و مانع از فرسودگی شغلی و روانی می‌شود. علاوه بر این، حتماً زمانی را برای فعالیت‌های تفریحی، سرگرمی‌ها و وقت‌گذرانی با عزیزانتان اختصاص دهید تا به بهبود کلی سلامت روانی خود نیز کمک کنید.

دورکاری بدون فرسودگی!

دورکاری فرصتی منحصربه‌فرد برای ایجاد تعادل بین کار و زندگی شخصی فراهم می‌کند، اما مستلزم تلاش آگاهانه است. با تعیین مرزهای واضح، ایجاد روتین‌های منظم و استفاده از ابزارهای مناسب، می‌توانید از مزایای دورکاری بهره‌مند شوید. آن هم بدون اینکه فرسودگی رخ دهد یا زندگی شخصی خود را قربانی کنید. به یاد داشته باشید که انعطاف‌پذیری کلید دستیابی به تعادل است. با تنظیم برنامه‌ی متناسب با نیازهای خود و اولویت‌بندی سلامت و شادی‌تان، می‌توانید متخصص دورکار باشید، در حالی که هم شیرینی موفقیت شغلی را می‌چشید و هم از برقراری تعادل میان کار و زندگی لذت می‌برید. شما در راستای مرزبندی بین کار و زندگی شخصی، چه توصیه‌ای برای همکاران دورکار خود دارید؟

منبع: psychologytoday

چگونه با مدیر و همکاران خود تعامل موثری داشته باشیم.

چگونه در سازمان خود پله‌های ترقی را به‌سرعت طی کنیم.