دنور با خط قرمز به کسانی که فرصت ندارند کمک مالکیت خانه ارائه می دهد

«ما تقریباً روی هم هستیم. این صاحب خانه 42 ساله به رویترز گفت: ما تازه از این خانه بزرگ شده ایم. او با همسر و نوزادش در خانه ای که دارند، یک اتاق خواب سوم مشترک دارد. من سعی کردم از خانه کوچکم بیرون بیایم. من تلاش کرده ام اما هیچ وقت نتیجه نمی دهد.»

استارکس که سیاه‌پوست است و والدین و پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌هایش با مشکلات ناشی از تبعیض مسکن مواجه بودند، برای یک برنامه شهری جدید درخواست داد که پیش‌پرداخت و سایر کمک‌ها را به ساکنان و فرزندان مستقیم افرادی که در محله‌ای در دنور زندگی می‌کردند ارائه می‌دهد. 1938 و 2000. روز دوشنبه، مقامات دنور اعلام کردند که استارکس جزو اولین کسانی است که برای دریافت کمک مورد تایید قرار گرفته است.

خط قرمز، که در سراسر ایالات متحده از دهه 1930 شروع شد، سیاه‌پوستان آمریکایی و سایر اقلیت‌ها را از دریافت وام مسکن تحت حمایت دولت باز داشت، زیرا بوروکرات‌های فدرال محله‌هایی را که اکثر ساکنان آن سفیدپوست نبودند، نالایق می‌دانستند. تبعیض در اعطای وام و سایر جنبه های مسکن حتی پس از تصویب قانون مسکن عادلانه در سال 1968 ادامه یافت.

بر اساس داده‌های شهر، محله‌هایی در غرب و شمال مرکز دنور که زمانی روی نقشه‌ها به‌عنوان هشداری برای وام‌دهندگان در نقشه‌ها دیده می‌شد، در حال حاضر هنوز در معیارهای بهداشت، آموزش، حمل‌ونقل و کیفیت هوا عقب هستند. بر اساس مطالعه ای که توسط شبکه مردمی ائتلاف سرمایه گذاری مجدد جامعه ملی انجام شده است، در سراسر کشور، سه منطقه از هر چهار منطقه ای که زمانی دارای خط قرمز بودند، امروز درآمد کم تا متوسطی دارند.

دنور گفت: “برای مدت طولانی، جوامع رنگین پوست از رویای آمریکایی کنار گذاشته شده اند – فرصت سرمایه گذاری در خانه خود، رشد ثروت از طریق سهام، و واگذاری آن ثروت به نسل بعدی قطع شده است.” شهردار مایکل هنکوک روز دوشنبه در بیانیه ای گفت.

دنور 800,000 دلار را به مرحله اولیه برنامه اختصاص داده است که به خریداران خانه 15,000 یا 25,000 دلار بسته به درآمدشان برای پیش پرداخت یا هزینه های بسته شدن خانه در منطقه دنور استفاده می کند. متقاضیان باید کمتر از 150000 دلار در سال درآمد داشته باشند و دارای امتیاز اعتباری بالای 640 باشند.

بر اساس گزارش دفتر توسعه اقتصادی دنور، در حال حاضر 54 درصد از خانواده های سفیدپوست و 41 درصد از خانواده های اقلیت صاحب خانه های خود در دنور هستند. در سراسر کشور، 72 درصد از سفیدپوستان و تنها 43 درصد از سیاه پوستان صاحب خانه خود هستند، بزرگترین منبع ثروت برای آمریکایی ها، انجمن ملی مشاوران املاک https://www.nar.realtor/newsroom/us-homeownership-rate-experiences-largest -افزایش-سالانه-در-رکورد-اگرچه-مالکیت خانه سیاه‌پوست-کمتر از-دهه-پیش باقی مانده است.

برخی از محله‌های دنور که زمانی دارای خط قرمز بودند، اکنون مورد تقاضای افراد با درآمد بالاتر هستند، زیرا خانه‌ها در شهری که طبق یک شاخص فدرال رزرو، قیمت مسکن از سال 1990 شش برابر شده است، نسبتاً مقرون به صرفه هستند.

تری جنتری، یکی از اعضای هیئت‌مدیره موزه و مرکز میراث سیاه آمریکای غربی در دنور، خاطرنشان کرد که درآمدها بالا نبوده است.

پس چگونه در دنیا قرار است مردم بتوانند از پس هزینه های مسکن برآیند؟ جنتری، که خانواده اش نسل ها در دنور زندگی می کنند، گفت. جنتری گفت که امیدوار است برنامه کمک به مسکن کمک کند.

او گفت: “من هرگز امید خود را از دست نمی دهم.”

گفتگو پیرامون جبران تأثیر نژادپرستی که اغلب به عنوان غرامت از آن یاد می شود، پس از قتل های پلیس جورج فلوید و دیگر سیاهپوستان آمریکایی در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است.

رابین رو سیمونز، مدیر اجرایی FirstRepair، سازمانی که به تلاش‌های غرامت‌های محلی اطلاع می‌دهد، گفت: «جنایت‌های تاریخی و فعلی و تبعیض‌های نژادی فاحش و سایر تبعیض‌ها در ارتباط با مسکن در دنور و هر شهر دیگری در آمریکا وجود دارد.

سیمونز تلاش‌هایی را در اوانستون، ایلینوی رهبری کرد که منجر به پیشنهادات غرامت به ساکنان سیاه‌پوست شد که خانواده‌هایشان از دهه‌ها اعمال تبعیض‌آمیز در آن حومه شیکاگو آسیب‌های پایداری را متحمل شدند. مرحله اول تا سقف 25000 دلار را برای 16 ساکن سیاه پوست واجد شرایط برای تعمیر خانه، پیش پرداخت یا پرداخت وام مسکن فراهم می کند.

سیمونز گفت: «مانند کار در دنور، کار در اوانستون و هر شهر دیگری در آمریکا یک قدم کوچک از بسیاری از مواردی است که باید به سرعت انجام شود. ما از نظر شکاف های نژادی و مسیر کیفیت زندگی و شرایط زندگی، به ویژه ساکنان سیاه پوست، در وضعیت اضطراری قرار داریم.»

(گزارش توسط برندان اوبراین در شیکاگو؛ ویرایش توسط دونا برایسون و آرورا الیس)